ตอนนี้เรียนศิลปศาสตร์ สาขาภาษาญี่ปุ่นอยู่ที่ม.เอกชนค่ะ เรียนสายวิทย์-คณิตมา ซิ่วมาจากเภสัชศาสตร์เพราะเรียนไม่ไหวค่ะ  เป็นคณะที่ชอบค่ะ แต่รู้สึกกลัวด้านความมั่นคงในชีวิตมาก ถ้าจะเป็นล่ามภาษาญี่ปุ่น เห็นว่าอายุเกิน35ก็จะไม่รับแล้วจริงรึเปล่าคะ แล้วคนที่ทำงานล่าม พออายุ35ขึ้นไปแล้ว เขาไปทำอาชีพอะไรกันคะ ตอนนี้กำลังวางแผนจะทำปริญญาตรีอีกใบเรียนที่มหาลัยเปิดอย่างม.รามหรือมสธ.ค่ะเพื่อความมั่นคงของชีวิตค่ะ เรียนบัญชีอีกใบดีไหมคะหรือจะเป็นด้านสายคอม หรือบริหาร หรือกฎหมาย จะทำงานไปกับภาษาญี่ปุ่นได้ไหมแล้วโอกาสมีงานทำที่มั่นคงจะสูงขึ้นไหมคะ หรือบางคนก็ว่าต่อโทดีกว่า โทคณะไหนดีคะที่จะทำให้มีงานทำหลังอายุ35 ตอนนี้กลุ้มใจมากเลยค่ะ แล้วก็เครียดมาก คิดมาก เหมือนอยู่ๆทางเดินชีวิตมันแกว่งๆ ไม่มั่นคงเลย
สำหรับฐานะทางบ้าน สามารถส่งไปต่อโทที่ญี่ปุ่นได้ค่ะ แต่เราถ้าจบมาก็คงอายุ25 ถ้าเรียนโทอีกนอกอีก2ปีก็จะอายุ27จะดีไหมคะ ตั้งใจจะเรียนให้จบป.ตรีค่ะ แล้วหลังจากนี้หางานได้หรือไม่ได้ จะค่อยไปคิดเส้นทางชีวิตอีกทีค่ะ

ปล.ตอนนี้อายุ22 เป็นลูกคนเดียว ที่บ้านกำลังขึ้นอพาร์ตเม้นให้เช่า สำหรับระยะยาวไม่มีปัญหาทางด้านการเงินค่ะ แต่อยากทำชีวิตตัวเองให้ดีที่สุด ส่วนใหญ่อยู่กับคุณแม่2คนค่ะ คุณแม่ไม่ค่อยรู้อะไรเพราะออกจากงานมาตั้งแต่มีลูกเลยไม่ค่อยได้เข้าสังคม บางทีก็กดดันฉันบ่อย ส่วนคุณพ่อทำงานต่างประเทศ3เดือนไปกลับ แต่ครอบครัวก็อบอุ่นดีค่ะ บ้านก็แยกออกมาเดี่ยว หลังจากย่าเสีย ก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกับญาติค่ะ ทุกวันนี้ก็มีเพื่อนคนสองคนที่มหาลัยเป็นรุ่นน้องที่อายุน้อยกว่าค่ะ อยู่กับหมา2ตัว เพื่อนแต่ละคนก็จบมหาวิทยาลัยดีๆ รับปริญญากันปีนี้แล้ว รู้สึกท้อนิดหน่อยค่ะ เพราะปกติเป็นคนพยายามมากกว่าคนอื่นหลายเท่าตัวทำให้ผลการเรียนดีมาตลอดมากๆ แต่หัวไม่ดีขนาดนั้น หัวดีทางด้านภาษามากกว่า เรื่องนี้ทำให้เรารู้ว่าความพยายามอย่างเดียวไม่ทำให้ได้ทุกอย่างมา บางทีคำว่าหัวดีของคนอื่นก็ทำให้เรารู้สึกอิจฉาค่ะ พยายามไม่จมอยู่กับอดีต แต่ก็ไม่ได้เห็นอนาคตที่แน่นอน เป็นคนคิดมากไปรึเปล่าคะ มีวิธีคิดแบบไหนคะ ที่จะทำให้ฉันใช้ชีวิตได้อย่างกังวลน้อยลง