Joker
นี่แหละชีวิต

นี่ก็คือเรื่องราวชีวิตของ โจ๊กเกอร์ วายร้ายคู่ปรับของแบทแมนที่ผู้คนทั่วโลกรู้จักกันเป็นอย่างดี รู้จักกันเป็นอย่างดีในที่นี้หมายถึงรู้จักตัวละครนี้ว่าเป็นตัวร้ายขาประจำของแบทแมน แต่ไม่ค่อยจะรู้จักที่มาที่ไปหรือเบื้องลึกเบื้องหลังของตัวละครนี้กันสักเท่าไร นี่จึงเป็นหนังเต็มตัวเรื่องแรกของตัวละครนี้แม้ว่าที่ผ่านมาจะเคยออกจอในหนังแบทแมนมาหลายต่อหลายเรื่องแล้วก็ตาม

ตัวร้ายอย่าง โจ๊กเกอร์ จึงได้กลายเป็นพระเอกหนังครั้งแรก

อาร์เธอร์ เฟลค (วาคีน ฟีนิกซ์) หรือ แฮปปี (ชื่อที่แม่ของเขาเรียก) อาศัยอยู่กับแม่ในอพาร์ทเมนต์ซอมซ่อ หาเลี้ยงตัวเองและแม่ด้วยเงินจากการรับจ้างเป็นตัวตลกในทุกรูปแบบ เขาเองมีความฝันที่จะเป็นนักพูดเดี่ยวไมโครโฟนเพื่อสร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้กับผู้คน จนวันหนึ่งไปเข้าตาพิธีกรรายการชื่อดัง เมอร์เรย์ แฟรงคลิน (โรเบิร์ต เดอนีโร) หากแต่ว่าอาการป่วยทางจิตของเขานับวันก็มีแต่จะแย่ลงและชีวิตที่แสนบัดซบก็ยังดำเนินต่อไปอย่างไม่มีทีท่าว่าจะดีขึ้น ชีวิตที่ต้องเผชิญกับเรื่องราวเลวร้ายทุกวันว่าแย่แล้ว สังคมที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ก็เหมือนจะย่ำแย่ลงไปทุกวันๆ จนไม่รู้ว่ามันจะเลวร้ายและย่ำแย่ลงไปเรื่อยๆถึงเมื่อไร

ตัวหนังได้รับความสนใจตั้งแต่เริ่มสร้าง และเพิ่มมากขึ้นเพื่อทราบว่า วาคีน ฟีนิกซ์ มารับบท โจ๊กเกอร์ จนกระทั่งมีตัวอย่างออกมาสร้างความฮือฮาถึงการแสดงที่เรียกได้ว่าทุ่มสุดตัว ตั้งแต่เรื่องลงทุนลดน้ำหนักจนผอมเห็นกระดูก และการแสดงที่จัดเต็มจัดหนัก เข้าถึงตัวละครได้อย่างน่าทึ่ง จนเมื่อได้ดูตัวหนังเต็มๆแล้วก็พบว่า คำชมในการแสดงที่ยอดเยี่ยมของ วาคีน ฟินิกซ์ ไม่ใช่เรื่องเกินจริงเลยแม้แต่นิดเดียว และพูดได้เลยว่าการแสดงของเขาช่วยแบกหนักไว้ทั้งเรื่องก็ว่าได้ ด้วยเพราะนอกจากหนังจะเน้นเล่าเรื่องของตัวละครนี้เป็นหลักอยู่แล้ว การแสดงของเขายังช่วยดึงอารมณ์หนังซึ่งมีบทที่ไม่แข็งแรงพอจะทำให้เรื่องเข้มข้นและน่าติดตามเท่าที่ควร บอกตามตรงว่าบางจุดถึงขั้นน่าเบื่อเลยด้วยซ้ำ

เราไม่ปฏิเสธเลยว่าหนังสามารถทำให้มีอารมณ์ร่วมไปกับตัวละคร โจ๊กเกอร์ ที่ชีวิตค่อยๆไต่ระดับความเลวร้ายมากขึ้นเรื่อยๆ มันทั้งน่าเศร้า รันทด หดหู่ และสิ้นหวัง จึงไม่น่าแปลกใจที่หลายคนจะเตือนคนที่ตอนนี้มีสภาพจิตใจไม่สู้ดีนักว่า ควรหลีกเลี่ยงหนังเรื่องนี้ แต่ส่วนใหญ่ก็ต้องยกความดีให้กับ วาคีน ฟีนิกซ์ ที่เล่นได้ถึงบทบาทราวกับได้กลายเป็นตัวละครตัวนี้ไปแล้ว ในขณะที่เนื้อเรื่องซึ่งเต็มไปด้วยประเด็นน่าสนใจอย่างการกดขี่ทางชนชั้นในสังคมและความป่วยทางจิตของตัวละครยังไม่ได้ถูกนำเสนอออกมาได้ดีมากพอ เหมือนรู้สึกได้ว่าในหนังมีการพูดถึงอยู่แต่ไม่สามารถทำให้เราเข้าใจเข้าถึงปัญหาต่างๆในหนังได้ดีพอ และที่สำคัญที่สุดคือ การเล่าเรื่องยังเอาคนดูได้ไม่อยู่ ไม่เข้มข้นหรือจะเรียกว่า ไม่สนุกก็อาจจะว่าได้ มีหลายครั้งที่รู้สึกว่าน่าเบื่ออย่างบอกไม่ถูกทั้งๆที่เราก็ยังอยากติดตามหนังไปจนจบ