พ่อแม่อายุ 62 อยู่ตจว. เป็นบ้านเช่า (พ่อแม่เราไม่เคยมีบ้านเป็นของตัวเอง ปกติอยู่กับญาติ หรือเช่ามาตลอดชีวิต) ไม่มีรายได้ ไม่ได้ทำงานแล้ว ค่าใช้จ่ายทุกอย่างของพ่อแม่ เรากับน้องชายหาร 2 ไม่ลำบาก แต่พอดีแบบเป๊ะ

เราเป็นลูกสาว พอแต่งงาน สามีซื้อบ้าน อยู่กัน 2 คน ไม่มีครอบครัวสามีอยู่ด้วย เนื่องจากพ่อแม่สามีหย่ากัน มีครอบครัวใหม่ทั้งคู่ **เราเลยไม่เคยมีประสบการณ์ที่ต้องอยู่กับแม่สามีในบ้านเดียวกัน ก่อนหน้านี้พ่อแม่เราเคยมาอยู่ด้วย แต่แม่อึดอัดเกรงใจลูกเขย  พ่อเราก็สูบบุหรี่และกินเหล้าทุกๆ วัน ชวนคนในบ้านทะเลาะตลอด แม่เซ็งและอายเลยพาพ่อย้ายออกไปอยู่บ้านเช่าเหมือนเดิม

เรามีน้องชายแท้ๆ 1 คน ปกติอยู่กับพ่อแม่มาตลอดที่บ้านเช่า จนกระทั่งพบรักแต่งงานก็พาภรรยามาอยู่ในบ้านเช่าด้วย แต่ 6 เดือน น้องกับภรรยาก็ขอย้ายออกภรรยาให้เหตุผลว่า อึดอัดใจเวลาอยู่กับแม่เรา บอกทัศนคติไม่ตรงกัน เครียด ขออยู่แยก

เวลาผ่านไปน้องชายเก็บเงินได้กำลังจะซื้อบ้าน แม่รู้เรื่องเข้า ก็บอกน้องเราว่า “ถ้าซื้อบ้านพ่อกับแม่ต้องได้อยู่นี่นะ ลูกชายแท้ๆ มีบ้าน บ้านหลังนี้ไม่ใช่ของลูกเขยด้วย เค้าสบายใจ เค้าจะอยู่หลังนี้ และพ่อแม่ก็ต้องอยู่กับลูกชายแท้ๆ อยู่แล้ว ให้ลูกสะใภ้รู้จักปรับตัวและอดทน (เหน็บน้องสะใภ้) ยังไงก็ต้องเป็นแบบนั้น เค้าเสียใจนะ ถ้าจะทิ้งเค้าให้อยู่บ้านเช่าตลอดไป