ผมอยากเล่าเรื่องชีวิตของผม  อึดอัดเล่าอะไรไห้ไครฟังก็ไม่ได้   ** คือ  ผมเรียนจบ ป.ตรี  ทำงานที่ อบต.เป็นลูกจ้างปี 59  ทำได้ 3 ปี   เงินเดือน  10000  แล้วเปิดร้านซ่อมมือถือเล็กๆ ใช้เวลาหลังเลิกงานซ่อม มีแฟนเฝ้าร้านไห้ช่วงกลางวัน รายได้ก็ดีพอสมควร  ออกรถปี 61  กู้เงินธนาคาร ออมสิน มา 300000  บาท   ถูกโดนบังคับไห้ออกจากงานตอนจะหมดสัญญาจ้าง  ทะเลาะกันกับแฟน ทะเลาะกับครอบครัว ร้านเจ๋งได้ปิดลง  ผมตกงานปุ้ป  พ่อป่วยเป็นเส้นเลือดในสมองตีบ  เป็นอัมพาดกระทันหัน  เงินเก็บ รักษาพ่อยุพักหนึ่ง  จนพ่อช่วยเหลือตัวเองได้  แล้วผมก็คืนดีกับแฟน  ไปเปิดร้านขายของชำ  ขายไปขายมารายได้ไม่พอ  หนี้ออมสินก็ตาม  หนี้รถค้างชำระ  ผมจึงตัดสินใจเข้ากรุงเทพเพื่อหางานทำ   มาอยู่กรุงเทพ อาศัยห้องเพื่อน เป็นเดือนๆ  ตกงาน หาไม่ได้   มีแต่ปัญหาติดขัด  สอบติดงานธนาคาร แต่โชคร้าย ปอดอักเสบ  ไม่รับ     ทะเลาะกับแฟนหนัก จนเลิก  ตอนนี้ หมายศาล ทั้งรถ ทั้ง ออมสิน  มาเต็ม  เพื่อนที่คบๆกัน รังเกลียด   เงินกินข้าวแทบไม่มี   เดินหางานทั่วกรุงเทพ  แม่ก็ภาระเยอะ ต้องดูแลพ่อ  น้อง  ผมช่วยอะไรไม่ได้เลย  เสียใจเพ้อเรื่องแฟนทุกวัน   กำลังใจผมไม่เลยครับ  รอไปขึ้นศาล  คนค้ำก็ตาม  ผมต้องทำไงต่อไปครับ  ช่วยที