ชีวิตคู่เราสองคนเริ่มจากการห่างกัน
เริ่มคบกันวันแรกก็อยู่คนละประเทศ​แฟนเรียนต่างประเทศเจอกันปีละครั้ง... รวมทั้งหมด7ปี
จากนั้นแฟนมาอยู่ไทย... อยู่ด้วยกัน1ปีก็ย้ายไปตจว.​อีก1ปี​ เจอกันอาทิตย์ละครั้ง... บ้างครั้งก็เดือนละครั้ง​ เนื่องจากเป็นรร.ประจำอาจมีฝึกบ้าง...และตอนนี้ก็กำลังจะห่างอีก1ปี...
รวมระยะเวลาจะ10ปีแล้ว...

ตลอดเวลาที่ผ่านมาก็ใช้ชีวิตคนเดียว​ เหนื่อยบ้าง​ ท้อบ้าง​ ก็อดทน.​  แฟนว่างก็โทรคุยกัน..
เราเองปรับตัวได้​  พยายามเข้าใจ​ แต่มันก้ฝืนใจจนบางครั้งก้ท้อ​  แต่เค้าก้พยายามเปิดกล้องคุยทุกวันที่มีเวลา​ แต่ด้วยภาระหน้าที่ทำให้ต้องห่าง​

ถ้าถามว่ามองอนาคตจะได้อยู่ด้วยกันไหม... คงไม่ต่างจากวันนี้​เพราะเราเองก็มีงานทำรับผิดชอบมากไม่ต่างกัน​ อาจจะต้องมีฝ่ายใดยอมเสียสละ​ แต่แฟนคงทำได้ยาก​ ติดหลายๆอย่าง​ 

หลายครั้ง​ เวลาเหนื่อย​ ท้อ​ ก็ได้แต่อดทนใช้ชีวิตต่อไปจนกระทั้งตอนนี้งานที้ทำมันหนักมาก​รับผิดชอบชีวิตคนไข้และก็ทำงานช่วยที่บ้าน​  เป็นไปได้ยากจะได้ไปอยู่กับแฟน​

มีใครเคยคบแบบนี้ไหม..อยู่แบบห่างกัน​ แล้วจัดการชีวิตคู่ยังไงบ้างค่ะ

เพ​ราะตอนนี้มันท้อในการรอ.. . ท้อที่ต้องอดทนกับความห่างไกล

จนอดเผลอคิดไม่ได้​วา​ มีหรือไม่มีก็ไม่ต่างกัน
มันคงเป็นความคิดที่ไม่ดี​ แต่ก็อดรู้สึกไม่ได้

แต่เราไม่รู้ว่าตอนนี้เราอยากให้ชีวิตคู่เป็นแบบไหน​ ห่างแบบนี้ต่อไปอีกกี่ปี...