-  นิโนะ ผู้ใช้เวลาในงานโรงเรียนส่วนใหญ่ไปกับการรอคอย หมอมารุโอะ ผู้เป็นพ่อเลี้ยงเพื่อหวังจะทำกิจกรรมในโรงเรียนด้วยกันสักครั้ง
- ฟุทาโร่ที่ทนเห็นนิโนะในสภาพนั้นไม่ไหว ได้ทำอะไรบ้าบิ่นกลางงานโรงเรียน เพื่อไปประจันหน้ากับหมอมารุโอะอีกครั้ง
- การประจันหน้าครั้งใหม่ของว่าที่ลูกเขยกับว่าที่พ่อตา จะลงเอยแบบไหนกัน!?

** เรื่องนี้มีลิขสิทธิ์ในไทยโดย Luckpim นะครับ ปัจจุบันวางแผงแล้วเล่ม 1-6 เนื้อหาหลังอนิเมะซีซั่น1 คือตั้งแต่เล่ม 5 เป็นต้นไปครับ **
   ( หนังสือการ์ตูนเล่ม 7 ซึ่งเป็นเล่มถัดไปมีออกในงานหนังสือ ช่วงตุลาคมที่จะถึงนี้นะครับ อย่าลืมไปอุดหนุนกัน )

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้- หลังจากที่การรอคอยไม่เป็นผล ฟุทาโร่ได้ขับมอเตอร์ไซต์มากลางงานโรงเรียน เพื่อมารับนิโนะไปคุยถามหาเหตุผลและบ่นกับหมอมารุโอะกัน
- แต่นิโนะกลับไม่ยอมขึ้นรถง่ายๆ แถมบ่นด้วยว่าทำอะไรไร้ความหมายจริงๆ เธอรู้แต่แรกแล้วว่าเขาคนนั้นต้องไม่มา ทั้งที่อ่านการ์ดเชิญแล้วแท้ๆ
- เพราะสำหรับเขาแล้วพวกเธอก็แค่ลูกเลี้ยง ที่เขาไม่มีเวลาที่แม้แต่จะสนใจหรือคิดถึงเลยด้วยซ้ำ
- ฟุทาโร่ก็พูดว่าจริงอยู่ที่หมอมารุโอะมักมีสายตาที่น่ากลัวใส่เขาจนแข้งขาสั่นตลอด แต่นั้นคือสายตาของคนเป็นพ่อที่ห่วงและรักในตัวลูกสาวจริงๆ
- ขณะนั้นเองซึบากิจากชมรมข่าวก็เอาเทปบันทึกงานที่ฟุทาโร่ขอไว้มาให้ดู ทำให้ทั้งสองรู้ว่าหมอมารุโอะมางานนี้จริงๆ
- นิโนะที่สุดท้ายใจอ่อนจึงยอมซ่อนท้ายฟุทาโร่ และไปที่โรงพยาบาลที่หมอมารุโอะทำงานกัน
- อีกด้านหมอมารุโอะที่พึ่งดูแลคนไข้เร่งด่วนเสร็จ พอมาถึงห้องตัวเองก็พบนิโนะและฟุทาโร่รออยู่ที่นั้นแล้ว
- ฟุทาโร่ประจันหน้ากับหมอมารุโอะโดยอ้างว่าเอาลูกสาวมาคืน แต่หมอมารุโอะกลับไม่แม้แต่สนใจฟุทาโร่ด้วยซ้ำ
- นิโนะที่เตรียมถาดทำขนมมาด้วย ก็ทำแพนเค้กสำหรับหมอมารุโอะรอไว้อยู่แล้ว และต้องการให้เขาได้ลองชิมดู
- หมอมารุโอะเมื่อเห็นแพนเค้กที่นิโนะทำก็พาลนึกถึงอดีต ความทรงจำช่วงท้ายๆของเขากับคุณแม่เรนะ

******************************************************************************************

หมอมารุโอะ :  " แพนเค้ก หรือครับ ? "
แม่เรนะ :  " อืม ถึงมันจะไม่มีราคาอะไรมากมายแต่ลูกสาวฉันก็ชอบมันมาก ฉันก็ได้แต่หวังว่าจะทำให้พวกเธอได้ทานอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้าย"
หมอมารุโอะ :  " ครั้งสุดท้าย ! .... ไม่นะครับ... ผมนะ... "
แม่เรนะ :  " นะกะโนะคุง พอเถอะ อย่ามาเสียเวลาอันมีค่าให้กับคนที่ใกล้ตายอย่างฉันเลย ฉันคงอยู่ได้อีกไม่นานหรอก"
หมอมารุโอะ :  " อยู่ได้อีกไม่นาน....อย่าพูดอะไรแบบนั้นเลยครับ..... อาจารย์เรนะ เป็นอาจารย์คนสำคัญของผมนะครับ"
แม่เรนะ :  " อาจารย์?... นั้นนะมันเรื่องเมื่อหลายปีก่อนแล้วนะ"
แม่เรนะ :  " ฉันยังจำได้เลยสมัยนั้นนะ เธอเป็นถึงประธานนักเรียน และยังเป็นประธานแฟนคลับของฉันด้วย"
หมอมารุโอะ : " อ้าาา! เรื่องนั้น ช่วยลืมมันไปทีเถอะครับ "
หมอมารุโอะ :  " ผมนะอยากให้อาจารย์มีชีวิตอยู่ต่อไปครับ ต่อให้แค่1นาทีหรือ1วินาทีก็ตาม ที่ผมทำเพราะมันเป็นความต้องการของผมครับ"
หมอมารุโอะ :  " อีกอย่างถ้าอาจารย์จากไป ลูกสาวของอาจารย์ต้องเสียใจแน่ๆ"
แม่เรนะ :  " เธอพูดถูก การทิ้งเด็กพวกนั้นไว้ข้างหลังเป็นเรื่องเดียวที่ฉันเสียใจ พวกเธอยังเด็กและการดูเด็กพวกนั้นเติบโตก็เป็นหน้าที่ของฉัน"
แม่เรนะ :  " โทษนะ นากะโนะคุง ที่ต้องให้เธอมาคอยให้กำลังใจแบบนี้"
แม่เรนะ :  " ไว้หลังออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ ให้ฉันเลี้ยงแพนเค้กเธอนะ ฉันรับรองเลยว่าเธอต้องชอบมันแน่ๆ"

******************************************************************************************

- ตัดมาที่ปัจจุบัน นิโนะทำแพนเค้กเสร็จและจัดจานให้หมอมารุโอะได้ชิม
- นิโนะบอกว่ามิคุเป็นคนทำแป้งโด และอย่างที่รู้มิคุเป็นคนทำอาหารห่วยมากแต่เธอก็พยายามอย่างหนักจนสุดท้ายเธอก็ทำมันสำเร็จ
- ไม่ใช่แค่มิคุแต่พี่น้องทุกคนต่างเติบโตและเปลี่ยนแปลงไปทางที่ดีขึ้น เธอจึงอยากให้เขาเฝ้ามองพวกเธอในฐานะพ่อ
- หมอมารุโอะจ้องมองแพนเค้กและคิดทบทวนตัวเองว่าที่เขาเหินห่างจากพวกแฝดห้าอาจแค่ทำใจไม่ได้ที่สูญเสียครูเรนะที่เป็นที่รักไป
- หมอมารุโอะลองชิมแพนเค้กท่ามกลางความตื่นเต้นของนิโนะและฟุทาโร่
- และคำพูดที่ออกจากปากเขาก็คือ " มันเยอะเกินไปเขากินไม่หมดหรอก แต่คราวหน้ามาทำกินเองทั้งครอบครัวกัน"

******************************************************************************************

- นิโนะกับฟุทาโร่ต่างดีใจและหันหน้าเข้าหากัน ต่างคิดในใจว่า "สำเร็จแล้ว"

******************************************************************************************

- หลังกินเสร็จ หมอมารุโอะแขวะฟุทาโร่ด้วยว่าเป็นตัวต้นคิดพานิโนะมาที่นี่ใช่ไหม? ทำเกินหน้าที่ติวเตอร์อีกแล้ว
- แต่สุดท้ายหมอมารุโอะก็ไม่เอาเรื่องเพราะคิดว่าตัวเองก็ทำหน้าที่ในฐานะพ่อได้ไม่ดีเหมือนกัน
- สุดท้ายหมอมารุโอะก็ยังไม่วายเตือนฟุทาโร่เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเขากับพวกแฝดห้าเหมือนเดิม
- หลังจากเคลียร์เรื่องทุกอย่างเสร็จ นิโนะขอบคุณฟุทาโร่มากที่ทำให้เธอปรับความเข้าใจกับคุณพ่อได้
- ทั้งคู่คุยยังไม่ทันจบ ทันใดนั้นนิโนะก็เกิดขาพลิกจนเสียการทรงตัว
- ฟุทาโร่ที่เข้าไปช่วยพยุงก็เสียหลักเหมือนกัน จนปากของทั้งคู่เข้าใกล้กันมาก

******************************************************************************************

- ซึ่งจังหวะนั้นหมอมารุโอะก็เปิดประตูออกมาพอดี เพื่อบอกนิโนะว่าลืมตะหลิวไว้
- ฟุทาโร่ซึ่งรู้สึกตัวจึงเอามือยันผนังไว้ ทำให้ปากของทั้งคู่ไม่มาบรรจบกัน ซึ่งนิโนะที่ตั้งท่ารอไว้ รู้สึกเสียดาย
- แต่พอหมอมารุโอะหันหลังกลับไป นิโนะก็โอบคอฟุทาโร่ไว้ และดึงมาที่หน้าเธอ

******************************************************************************************

-  "จุ๊บ" --- นิโนะจูบฟุทาโร่ 

******************************************************************************************

" ยังไงซะ ความรักก็ต้องพุ่งชนแบบนี้ละเนาะ" (นิโนะยิ้มเจ้าเล่ห์)
- หมอมารุโอะหันกลับมาโดยสัญชาตญาณ เหมือนกับรู้ว่าทั้งคู่ทำอะไรลับหลังเขา (ระยะเผาขน)
- นิโนะจึงตะโกนออกไปว่า   "พ่อคะ ขอบคุณนะคะ ที่เลือกฟูคุงมาเป็นติวเตอร์ของพวกเรา" 
- ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นต่อจากนี้ ไม่ว่าความสัมพันธ์ของพี่น้องจะเปลี่ยนไปแค่ไหน ความรู้สึกของเธอก็จะไม่มีวันเปลี่ยนไป < จบตอน >

******************************************************************************************

- นิโนะก็สมเป็นนิโนะจริงๆ ถ้ามีโอกาสเข้ามาแล้วจะไม่ยอมให้โอกาสนั้นหลุดลอยเป็นอันขาด 
- ถ้าฟุทาโร่มันไม่ยอมล้มลงมาง่ายๆก็คว้าเข้าไปจูบเองซะเลย ตรงไปตรงมาดีจริงๆ
- ก็เหมือนกับคราวสารภาพรักเลย ถ้าสารภาพครั้งแรกเขาไม่ได้ยินก็ต้องมีสารภาพรักครั้งที่ 2 ให้เขาได้ยินกันไปเลย 
- อย่างว่าอารมณ์พาไปซะขนาดนั้นถ้าไม่รีบทำซ้ำจะไม่มีโอกาสนั้นอีก ดีกว่านั่งเสียใจทีหลังที่ไม่ได้ทำ  (แต่ผู้แต่งก็ยังงกเรื่องฉากจูบเหมือนเดิม)
- ถ้าวัดกันที่ไทม์ไลน์จริงๆ ตอนนี้ถือว่านิโนะจะจูบฟุทาโร่ก่อนอิจิกะ แต่ต้องรอดูพี่น้องคนอื่นอีกทีว่าจะมีจูบอีกมั้ย? และได้จูบก่อนรึเปล่า?
- แต่มุกสะดุดล้มแล้วจูบจะมีเกิดขึ้นอีกหรือ?  แต่ถ้าไม่ใช่มุกนี้ก็นึกถึงคราวจูบอิทสึกิไม่ออกจริงๆแฮะ

************************************************************************