เริ่มจากช่วงจบ ป.6 แล้วขึ้น ม.1 ก็ต้องแยกห้องใหม่ ซึ่งเรากับเพื่อนสนิทแยกห้องกัน ตอนเย็นหลังเลิกเรียนเราก็จะไปรอเพื่อนหน้าห้อง(ปล่อยก่อน) มีครั้งนึงไปยืนรอแล้วดันไปสบตากับผู้ชายคนนึงสบตานานมากๆเกิน10วิอ่ะ จนเพื่อนสะกิด ถึงรู้ตัวแล้วรู้สึกชอบ หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันเลยด้วยความที่เราพูดไม่เก่งได้แต่แอบมอง จนเราได้เพื่อนสนิทในห้องใหม่ สนิทแบบมากๆ ปรากฏ ผช.คนนั้นมาจีบเพื่อนสนิทเรา ความรู้สึกก็จะหน่วงๆอ่ะ จีบได้ไม่ถึงอาทิตย์เขาก็คบกัน แต่เพื่อนเราไม่ผิดหรอกเพราะมันไม่รู้ คบได้สักพัก ผช.คนนั้นทำเพื่อนเราร้องไห้บ่อยมาก ดูก็รู้และเพื่อนเราคงรักมันมาก เวลาทะเลาะกันทีไรก็จะมาระบายให้เราฟัง เราก็ฟังอย่างเดียว แต่เราไม่เคยคิดที่จะแย่งมาด้วยซ้ำ เหมือนเห็นคนที่เรารักทั้งสองคนมีความสุขแล้วก็สุขด้วย(ดูนางเอกมะ)แต่ก็มีบ้างเวลาเห็นเขาหวานกัน แล้วนอยด์ จนมาจะขึ้น ม.2 มันเลิกกัน ตอนนั้นไม่ได้ดีใจเลยสงสารเพื่อนมากกว่า เราก็คิดตัดใจแล้วแหละ แต่ ผช.คนนั้นก็มาทักคุยกับเรา เราก็ไม่อยากตอบอ่ะ ก็เออ ออ ไป แล้วเขาก็หายไป แล้วมันก็กับมาคบกันอีก จากที่เราคิดจะตัดใจ คือมันไม่ใช่ อยากตัดแค่ไหนสุดท้ายก็แอบมองมันอยู่ดี เพื่อนในกลุ่มมีประมาณ5คน ไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย เราเป็นคนเก็บความรู้สึกเก่งมาก จนตอนนี้จบ ม.3 เทอมแรก แล้ว คิดว่าจะเอายังไงดี แต่คงไม่บอกหรอก ปล่อยไว้แบบนี้ก็คงจะดี พอแยกกัน ไม่เจอหน้ากันคงจะเลิกคิดไปเอง
 จริงๆตอนแรกไม่คิดจะเข้ามาระบายในนี้หรอก แต่เผื่อเจอคนตกอยู่ในสถานะการณ์เดียวกัน 
มีใครเคยเป็นแบบเรามั้ยย