ตามหัวข้อเลยครับ ตอนแรกไม่ค่อยเป็นแบบนี้ แต่พอเริ่มมีงานมีการทำ เริ่มสั่งให้ทำอย่างงู้น ทำอย่างงี้ ซื้ออันนั้น ซื้ออันนี้ ไม่เคยได้มีความคิดของตัวเองเรื่องใช้เงิน ผมโครตอึดอัดเลยครับ อยากซื้อของที่อยากได้ ซื้อไปไม่รู้จะโดนด่ารึเปล่าอีก เงินเดือนก็ยังไม่ได้เยอะ เพิ่งจะเริ่มได้ทำช่วงทดลองงานเองครับ ผมไม่ได้เกลียดแม่หรืออะไรนะครับ แต่นิสัยของแม่ผมที่เริ่มก้าวก่ายการใช้ชีวิตของผมขึ้นทุกวัน ๆ ผมเริ่มจะเบื่อแล้ว มีใครเจออะไรแบบนี้เหมือนผมมั้งมั้ยครับ (ปล.ความจริงก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น แต่ก็เป็นปัญหาเล็ก ๆ ที่ผมไม่ค่อยจะชอบเท่าไร) ห้องส่วนตัวของผม แม่ชอบเข้ามาทำความสะอาด มาจัดนู้น นี่ นั่น ให้ ซึ่งผมไม่ได้ต้องการเลย ผมไม่ใช่เด็กแล้วแต่แม่ก็ยังทำเหมือนผมเป็นเด็กอยู่ ซึ่งนิสัยผมก็เป็นคนขี้เล่นชอบทำตัวเหมือนเด็กอยู่แล้ว แต่ในเรื่องงาน เรื่องอะไรต่าง ๆ ที่ซีเรียสกับชีวิต ผมไม่เคยคิดที่จะเล่น ๆ กับมัน ผมกำลังคิดว่าจะย้ายออกจากบ้านแล้วไปมีชีวิตของตัวเองน่าจะดีที่สุด การที่จมอยู่แต่ในบ้าน อาจจะทำให้แม่คิดว่าผมเป็นคนไม่เอาไหนก็ได้ เพราะงานที่ผมทำก็ทำงานที่บ้าน แต่เหมือนแม่ซึ่งเป็นคนยุคสมัยก่อน อาจจะไม่เข้าใจว่าสมัยนี้มันสามารถทำงานที่บ้านได้แล้ว เหนื่อยครับกับการที่ต้องอธิบายหลาย ๆ อย่างให้กับแม่ฟัง เหมือนแม่ผมเป็นคนหัวแข็งด้วยส่วนนึง มีความคิดของตัวเองสูง เป็นคนไม่ยอมใคร จะใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผลมาก ในช่วงหลัง ๆ ผมเครียดมากครับ ผมอยากที่จะมีชีวิตเป็นของตัวเอง แต่ผมก็ไม่สามารถที่จะทิ้งแม่ของผมไปทำแบบนั้นได้ ผมต้องคอยคำนึงถึงผลที่ตามมาทุกเรื่องไม่ว่าผมจะทำอะไร เพราะแม่ผมคอยดูอยู่ ถ้าเลือกเกิดได้ผมอยากเกิดเป็นนกเหมือนที่หนังหลาย ๆ เรื่องชอบพูดมากครับ อยากบินไปที่ไกล ๆ ที่ ๆ ผมชอบ ไม่ต้องผูกมัดกับอะไรมากมาย ถ้าผมมีลูกผมจะไม่มาคอยสั่งนู้นนี่ นั่นเด็ดขาด ผมจะปล่อยให้เขาได้มีชีวิตเป็นของตัวเอง ถ้าดีก็ดี ถ้าไปทางไม่ดีก็เรื่องของลูกผม แต่ผมไม่ทิ้งเขาแน่นอน ผมเริ่มที่จะออกนอกทะเลแล้ว ใครอ่านจนจบก็ขอโทษด้วยนะครับ พวกเนื้อหาก็จะอยู่บน ๆ ทีเหลืออยากจะแค่ระบายมันออกมาเป็นตัวหนังสือ ถ้าไปพูดกับแม่ผมอาจจะมีแต่เรื่อง ไม่มีการเข้าใจกันแน่นอนครับ ใครที่บอกให้ผมลองคุยกับแม่ดู ผมจะไม่ทำครับ ผมจะเลือกทำสิ่งที่ผมอยากทำต่อไป คนหัวแข็งถ้าใครไม่เคยเจอ ก็จะไม่รู้ครับว่าแม่ของผมเป็นยังไง ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ