ย้อนเวลากลับไปตอนที่ยังเป็นเด็ก  นึกถึงเวลาที่เรียนวิชาภาษไทยจะต้องได้เขียนเรียงความเรื่อง “ ความฝันของฉัน ” อยู่บ่อยครั้ง ในตอนนั้นความฝันของเพื่อน ๆ ฉันไม่แตกต่างกันมากเท่าไรนัก ฉันคิดว่าเด็กทุก ๆ คนก็คงจะมีความฝันเหมือนกันเกือบทุกคน 
        ความฝันในวัยเด็กของฉันตอน อนุบาล คือ ครูเพราะตอนนั้นฉันรู้จักแค่ อาชีพ หมอ พยาบาล คุณครู ตำรวจเท่านั้น ฉันคิดว่าเพื่อนๆ คงคิดเหมือนฉันในตอนนั้น 
       ฉันอายุ 14-15 เริ่มรู้ว่าตัวเองชอบวาดรูป ชอบออกแบบ ชอบทำงานฝีมือ ฉันจึงอยากไปเรียนเกี่ยวกับด้านนี้โดยตรง  แต่พอเวลาผ่านไปฉันขึ้นมอหก เป็นจุดเปลี่ยนความคิดของฉัน ฉันต้องเลือกเรียกสาขาที่มีโอกาสในการทำงานมากกว่า สาขาที่ตนเองสนใจ ฉันจึงตัดสินใจมาเลือกเรียนคณะวิทยาการจัดการ สาขาธุรกิจระหว่างประเทศ แห่งนี้ แต่ฉันก็ไม่ละทิ้งสิ่งที่ฉันชอบ 
       ความฝันในอนาคตของฉัน ฉันอยากทำให้ครอบครัวของฉันสุขสบาย ด้วยตัวของฉันเอง ฉันอยากทำงานในต่างประเทศ หรือธุรกิจที่ต้องติดต่อกับต่างประเทศ  และฉันอยากไปเรียนทำเครื่องประดับชุดไทยเป็นงานอดิเรก 
       สุดท้ายนี้ ฉันจะไม่ละทิ้งความฝันของฉัน  และไม่ปล่อยให้มันเป็นเพียงแค่ความฝันอีกต่อไป 
ฉันจะต้องทำให้ครอบครัวสุขสบายให้ได้!!