เรื่องมันเริ่มที่ว่า
มีเพื่อนผมคนหนึ่งซึ่งเป็นเด็กใหม่สมัยม.2เกิดอุบัติเหตุรถล้ม และต้องหยุดเรียนไป2อาทิตย์เพื่อรักษาตัว เมื่อมันกลับมามันก็ต้องใช้ชีวิตลำบากเพราะแผลทั้งตัว ไอ้เราตอนแรกก็ไม่สนใจอะไร พอไปสักพักก็สงสารเลยช่วยมันในการทำกิจกรรมต่างๆ(อย่าคิดลึก) ต่อมาเราทั้ง2เริ่มสนิทกันขึ้นเรื่อยและชอบทำตัวเหมือนแฟนกัน ไม่ว่าจะไปไหนก็ตัวติดกันตลอด ตอนกอนข้าวมันก็ให้มันเกาะหลังทุกวัน เวลากินข้าวก็ชอบแข่งจ้องตากัน นั่งติดกัน คุยกันถูกคอ ซื้อขนมมาแบ่งกันตลอด โดนครูด่าด้วยกันประจำ ชอบเล่นและแกล้งกันแบบแนบเนื้อ เช่น รัดตัว กัดคอ ตีขาอ่อนให้แดงแปร๊ดดและอุ้มไปทิ้ง
"ซึ่งเหตุการณ์เหล่านี้ทำให้ผมคิดกับมันมากกว่าเพื่อนแต่มันไม่ได้คิดอย่างนั้น"
ต่อมามันก็มีแฟนเป็นรุ่นน้อง ไอ้เราก็คอยชงอยุ่ประจำ ต่อมาแฟนมันไม่ชอบให้ผมกับมันอยุ่ด้วยกันบ่อยๆ ผมเลยเลือกที่จะตีห่างออกจากมัน และไม่ค่อยคุยกับมันไปพักใหญ่
แต่เมื่อจบม.3 ผมได้ข่าวจากครูว่า เพื่อนผมมันเลิกกับแฟนแล้วหนีกลับบ้าน ซึ่งผมมารุ้ทีหลังจากมันที่ติดต่อผมกลับมาว่ามันอยุ่กรุงเทพ เราคุยกันและปรับความเข้าใจกัน
ผ่านไป2เดือน ผมก็สารภาพความในใจออกไป ซึ่งมันไม่ตอบอะไร แต่เราดันกลับมาเป็นเพื่อนสนิทกันเหมือนเดิม จากนั้นผมก็คอยชงให้มันได้แฟน จนสุดท้าย ก็มาจบที่เพื่อนที่เป็นรุ่นน้อง และเป็นรุ่นน้องที่ผมรักมาก(แบบน้องสาว)ซึ่งเพื่อนผมกับน้อง พวกเขาเคยแอบชอบกัน ซึ่งผมเป็นคนชงให้ทั้ง2ได้รักกันและเป็นแฟนกันในที่สุด
ทั้งๆที่ใจผมยังรักมันอยุ่ แต่ผมเลือกที่จะชงให้พวกเขาได้กันมากกว่า....
ผมรู้สึกบอกไม่ถูกครับกับความรู้สึกที่ผมมีให้เพื่อนสนิทของผมคนหนึ่ง(ผมเป็นไบรุกครับ)
มีเพื่อนผมคนหนึ่งซึ่งเป็นเด็กใหม่สมัยม.2เกิดอุบัติเหตุรถล้ม และต้องหยุดเรียนไป2อาทิตย์เพื่อรักษาตัว เมื่อมันกลับมามันก็ต้องใช้ชีวิตลำบากเพราะแผลทั้งตัว ไอ้เราตอนแรกก็ไม่สนใจอะไร พอไปสักพักก็สงสารเลยช่วยมันในการทำกิจกรรมต่างๆ(อย่าคิดลึก) ต่อมาเราทั้ง2เริ่มสนิทกันขึ้นเรื่อยและชอบทำตัวเหมือนแฟนกัน ไม่ว่าจะไปไหนก็ตัวติดกันตลอด ตอนกอนข้าวมันก็ให้มันเกาะหลังทุกวัน เวลากินข้าวก็ชอบแข่งจ้องตากัน นั่งติดกัน คุยกันถูกคอ ซื้อขนมมาแบ่งกันตลอด โดนครูด่าด้วยกันประจำ ชอบเล่นและแกล้งกันแบบแนบเนื้อ เช่น รัดตัว กัดคอ ตีขาอ่อนให้แดงแปร๊ดดและอุ้มไปทิ้ง
"ซึ่งเหตุการณ์เหล่านี้ทำให้ผมคิดกับมันมากกว่าเพื่อนแต่มันไม่ได้คิดอย่างนั้น"
ต่อมามันก็มีแฟนเป็นรุ่นน้อง ไอ้เราก็คอยชงอยุ่ประจำ ต่อมาแฟนมันไม่ชอบให้ผมกับมันอยุ่ด้วยกันบ่อยๆ ผมเลยเลือกที่จะตีห่างออกจากมัน และไม่ค่อยคุยกับมันไปพักใหญ่
แต่เมื่อจบม.3 ผมได้ข่าวจากครูว่า เพื่อนผมมันเลิกกับแฟนแล้วหนีกลับบ้าน ซึ่งผมมารุ้ทีหลังจากมันที่ติดต่อผมกลับมาว่ามันอยุ่กรุงเทพ เราคุยกันและปรับความเข้าใจกัน
ผ่านไป2เดือน ผมก็สารภาพความในใจออกไป ซึ่งมันไม่ตอบอะไร แต่เราดันกลับมาเป็นเพื่อนสนิทกันเหมือนเดิม จากนั้นผมก็คอยชงให้มันได้แฟน จนสุดท้าย ก็มาจบที่เพื่อนที่เป็นรุ่นน้อง และเป็นรุ่นน้องที่ผมรักมาก(แบบน้องสาว)ซึ่งเพื่อนผมกับน้อง พวกเขาเคยแอบชอบกัน ซึ่งผมเป็นคนชงให้ทั้ง2ได้รักกันและเป็นแฟนกันในที่สุด
ทั้งๆที่ใจผมยังรักมันอยุ่ แต่ผมเลือกที่จะชงให้พวกเขาได้กันมากกว่า....