คือเราถือคติ คือถ้าไม่ใช่จะไม่คบเล่นๆ จะเฟรนโซนทันที เพราะไม่อยากเสียเพื่อน แต่ในความเป็นจริง คนที่มาจีบเรา ถ้าเราเฟรนโซนชัดเจนว่าเราคิดแค่พี่น้อง เพื่อน ส่วนมากก็เหมือนโกรธเราไปเลยอะค่ะ แบบไม่ให้สถานะเพื่อนด้วยซ้ำ

เราเฟรนโซนมาหลายวิธีแล้วไม่เวิคเลยค่ะตามนี้ 

1. เฟรนโซนด้วยการตอบไลน์ช้า
ตอนปี 1 มีเพื่อนในรุ่นคนนึงมาจีบ ตอนนั้นยังเด็กมากประกอบกะอยู่ รร คอนแวนต์มาทั้งชีวิต พอมาเจอผช.มันจะเหวอๆกลัวๆ นิดนึงอะค่ะ (คนจบ ญ ล้วนบางคนอาจจะเข้าใจดี) เขาแอดไลน์เรามาจากกรุ๊ปรุ่น แล้วก็แชทมาถี่มาก แรกๆเราคุยแบบไม่คิดอะไรคิดว่านี่เพิ่งเข้ามหาลัยพยายามเป็นมิตรกะทุกคน เค้าเป็นเพื่อนที่ดีคนนึงเลย ไปๆมาๆ เริ่มรู้สึกว่าเค้าจีบป่าวนะ ทิศทางคำพูดมันแปลกๆไปจากเดิม เราอึดอัดเลยตอบไลน์ช้าๆ อันไหนที่หยอดๆ มาในแชท เราจะ ignore ทำเป็นมองไม่เห็น ละเค้าก็เหมือนโกรธเราไปเลยอะค่ะ ไม่ได้ปรับความเข้าใจกันอีกเลย

2. เฟรนโซนแบบพูดและเคลียร์ตรงๆเลย
หลังจากเคสข้อ 1 ก็มีรุ่นพี่ที่สนิทกันมาลักษณะนี้อีก แต่ครั้งนี้เราพูดตรงๆ อย่างไวเลยว่าเรายังไม่คิดเรื่องแฟน เราเคารพเขาแบบพี่ ก็พาลไม่พูดกะเรา ไม่มองหน้าเราอีกเลย แถมเอาเราไปด่าในวงเหล้าอีก ผ่านไปสองปีถึงได้กลับมาคุยกันได้อีก 

จนปัจจุบันเราก็ยังหาวิธีเฟรนโซนแบบที่ยังเป็นเฟรนกันไม่ได้จริงๆ ซะที มีใครมีประสบการณ์คล้ายๆเราบ้างมั้ยคะ

(ย้ำๆๆว่าไม่ใช่กระทู้อวดนะคะ อย่าตีเจตนาเราผิดน้า ไม่ใช่คนสวยเลยค่ะ หน้าจืดๆหมวยขาวแค่นั้น เราอยากมีแฟนนะคะ จะรู้สึกโสดแล้วพาลทุกวันวาเลนไทน์กะคริสมาส 5555  แต่เราไม่เคยเข้าใจว่าคนที่ใช่มันเป็นยังไง ดูทรงแล้วคงโสดเท่าอายุไปทุกปี เพื่อนบอกเราว่า เราต้องลองคบแม้ว่าจะรู้สึกว่าไม่ใช่ในทีแรก คบกันไปพอได้เห็นมุมมองหลายๆมุม มันอาจจะใช่เอง แต่เราไม่เห็นด้วย เราคิดว่าคนที่ใช่มันควรรู้สึกได้ตั้งแต่แรกๆ เลยไม่เคยทำตามเลยค่ะ หรือควรจะทำตามดี?)