สวัสดี รวิศ เด็กหนุ่มน้อยผู้น่าสงสาร แสนรันทด ของเรา เป็นอย่างไรบ้าง ยังไหวอยู่ใช่ไหมลูก สู้ ๆ นะ ทางนี้เป็นกำลังใจให้เสมอ 
****** จขกท.อยากจะบอกว่า ละครเรื่องนี้ จัดเป็นละครเศร้าแห่งปีเลยค่ะ ช่างโศกเศร้า วิปโยค หาความสุข แทบไม่เจอเลย ถ้าเทียบเป็นสัดส่วน ก็คงจะ ทุกข์/สุข 80/20 สงสารทุกคนนะ ไม่ว่าจะเป็นแม่ลำเพา ป้ามาลี รวิศ หนูดาว ศศิน นภา คุณชาย ป้าอาด อิงอร ผู้การ ฯลฯ
*******เอาเป็นว่า ตอนนี้ ที่น่าสงสารสุดก็ความรู้สึก จขกท.นี่แหละจ้า
*********เมื่อคืนนี้ เริ่มจาก รวิศ ของเราก่อนละกัน เนอะ ซมซาน หาทางออกจากป่าได้ ด้วยหัวใจที่บอบช้ำ เจอกระท่อมแวะกินน้ำ เพื่อประทังชีวิต (รวิศควรจะได้กินข้าวจ้ะ) ไม่ใช่มาเจอทหารตามล่า ข้อหาผู้ก่อการร้ายเยี่ยงนี้ 
***********ตรี-ภรภัทร เด็กน้อย วัย 22 ปี ของเรา กับบทนี้ หนักนะ แต่น้องเอาอยู่ จขกท.คิดแบบนั้นจริง ๆ และน้องคงรักในอาชีพการแสดงมาก และคงเป็นอีกคนที่พยายามพัฒนาฝีมือตัวเองให้ได้มากที่สุด และ จขกท.เชื่อโดยไม่มีข้อแม้ว่า น้องทำได้แน่นอนค่ะ สิ่งที่เห็นเมื่อคืนนี้ สิ่งที่ จขกท. ประทับใจสุด ๆ ก็คือ อารมณ์ที่แสดงออกทางสายตาของน้องนี่ละ มันยากนะ ที่จะแสดงออกด้วยตา สื่อให้คนเข้าใจโดยไม่ใช้คำพูดหรือ กิริยาท่าทาง แต่น้องทำได้ดีมาก ตั้งแต่แววตาตระหนก ตกใจ ปนสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นตอนหนีรอดออกมาจากป่า ยิ่งแววตาที่ได้มาเจอแม่ลำเพาและป้ามาลี มันแสดงออกให้เห็นว่า มันใช่ คือ ตอนนี้ ถ้ารวิศไม่ใช่ตรี ภรภัทร ก็ไม่รุ้เหมือนกันว่าควรเป็นใคร ฉากบีบอารมณ์สุดก็เห็นจะเป็นตอนที่แม่กับป้า ถามหาน้องดาว นังดาวละ นังดาวอยู่ไหน น้องกลับมาด้วยไหม มันเศร้านะ เจ็บปวด ไม่รู้จะพูด จะตอบอย่างไร กับการจากไปอย่างไม่มีวันกลับมาของอีกคนที่แสนดี มันช่าง ทรมาน แต่ทุกคนเล่นสุดจริง ๆ ไปได้สุด
***********ฉากพี่เหมียว อึ้ง จุก พูดไปออก ถ้าข้ารู้อย่างนี้ ข้าจะไม่ให้เอ็งตามไป ถ้าข้ารู้ ฯลฯ สารพันคำพูดที่พรั่งพรูออกมา จากป้าที่เลี้ยงเด็กคนหนึ่งมานาน ด้วยรักและผูกพันธ์ พี่เหมียวแสดงได้สุดมาก
***********ฉากพี่แหม่ม ก้มลงกอดพี่เหมียว แล้วบอกว่า มันเป็นความผิดของฉันเอง ผิดที่ฉัน ฉากนี้ก็ดีอีกแล้วจ้ะ แต่ จขกท. อยากจะเข้าไปบอกเหลือเกินว่า ไม่มีใครผิดหรอกค่ะ บทมันเป็นงี้อ่ะแม่
**********รวิศ รู้แล้วว่า เชิดถูกนภา จ้างวานให้ไปฆ่าตัวเอง แทนที่จะโกรธ กลับเลือกที่จะไปเยี่ยมเพื่อนรัก ยอมเสี่ยงออกไปทั้ง ๆ ที่รู้ว่า อาจจะโดนถูกจับ เออยอมใจเลย รักเพื่อนมาก มาถึง ห้องพัก ศศิน สายตาที่มองเพื่อนรัก ไม่มีความโกรธแค้น เกลียดชังสักนิด แต่แฝงไปด้วยความห่วงใย แล้วไงละ ยังจะไปบริจาคเลือดให้เขาอีก โอ้ยยยยพ่อคุณของ จขกท. พ่อพระจริง ๆ เลยลูกกกกกกกกกกกกกก
*********ฉาก ที่รวิศ เห็นหมออ้อม เออ อันนี้ ทำให้ยิ้มได้ ในรอบหลายวันอ่ะเนอะ น้องตรี เก่งมาก ยิ้มทั้ง ๆ ที่ เราไม่เห็นรอยยิ้มเพราะผ้าปิดอยู่ แต่ จขกท.ก็รู้นะว่า แทบจะเห็นฟันครบ ทุกซี่อ่ะ
*********ฉาก คุณชาย ที่ห่วงลูก อันนี้ เราก็แอบห่วงนะ ว่า ถ้าวันที่ความจริงปรากฎ คุณชายจะเป็นอย่างไร เพราะท่านเป็นคนดี จริงอยู่ท่านอาจจะรับได้ แต่เชื่อเถอะ ท่านก็คงเสียใจเจ็บปวดไม่น้อยเช่นกัน
***********อิงอร แม่หมออ้อม อันนี้ จขกท. ไม่ปลื้มเลย การที่คุณรักหน้าตา รักชีวิต รักอาชีพ แต่คุณไม่มีสิทธ์มาทำร้ายคนอื่น เพื่อรักษาไว้ซึ่งเกียรติของคุณ คุณควรมีจรรยาบรรณมากกว่านี้นะ
**************นภา ขอก้าวข้ามละ กัน เพราะเลวเกินเยียวยา
**************พี่เมฆ ของเรา หายไปไหน กลับมาเร็ว ๆ หน่อย มาช่วย รวิศ ของเราด้วย
**************ผู้การ คนนี้อยากให้ฟื้นขึ้นมานะ อยากจะถามท่านว่า คิดยังไง ถึงยิงตัดขั้วหัวใจแบบนั้น มันมีจุดให้ยิงตั้งมากมาย ท่านจะรุ้ไหมว่า การเสียสละชีวิตของท่านด้วยวิธีการนั้น มันเป็นตราบาปให้รวิศ เห้อออออออ หงุดหงิด จริง ๆ ยิงรวิศก็ได้นะ ดาวก็จะได้ไม่ต้องตายด้วย 
***************มาถึงตอนนี้ จขกท. ก็ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนสู้ ๆ และก้าวผ่านความทุกข์ ความเศร้า ไปให้ได้นะ รวมถึงคนดูด้วย เพราะคงหัวใจสลายไม่แพ้แม่ลำเพากับป้ามาลีเช่นกัน
******************ไปเป็นดวงดาวส่องสกาวสุกใสอยู่บนฟ้านะ หนูดาวลูก หนูคือดวงดาวที่งดงามที่สุด 
******************ส่วน ศศิน ลูกกกกกกกกกกก หนูควรฟังคนอื่นให้มากกว่านี้ หนูควรมีสติ และลดความอิจฉาลงนิดนึงนะลูก