อยากให้คนที่ชอบแกล้งคนอื่น
แล้วก็คนที่ชอบโดนคนอื่นแกล้ง
ได้อ่าน
คือเราเป็นคนนึงที่แคร์ความรู้สึกคนอื่นมากพอสมควร ไม่เคยพูดอะไรใส่ใครแรงๆเลย เวลาจะบอกใครว่าเขาทำไม่ดี ก็พยายามหาคำพูดดีๆอ้อมๆมาพูดถนอมน้ำใจ เพื่อไม่ให้เขารู้สึกแย่เกินไป
เราเลยเป็นคนนึงที่ไม่ว่าใครจะแกล้งพูดอะไรเราก็จะยิ้มๆ ตลกๆ เล่นไปด้วยขำๆตลอด ไม่ได้คิดอะไรกับคำพูดเขา
แต่หลังๆก็มีหลายครั้งเหมือนกันที่แอบเก็บคำพูดบางคำไปคิด
จากที่เราโอเคกับการเป็นแบบนี้ โอเคกับการมีอยู่แค่นี้ แต่คนอื่นก็มาพูดบางอย่างแกล้งๆบ่อยๆ จนทำให้เรารู้สึกว่าเออ หรือเรามีแค่นี้มันยังไม่พอจริงๆวะ ต้องมีให้มากกว่านี้สิ ฟังจนเราแทบจะเชื่อว่าการเป็นตัวเราแบบนี้มันยังดีไม่พอ
จากเรื่องที่ไม่เคยเป็นปัญหา ก็เป็นปัญหาขึ้นมาเพราะแค่คำพูดแกล้งๆของคนอื่น
ไอ้อ้วนบ้าง ไอ้ดำบ้าง ไอ้สิวบ้าง ไอ้ดั้งหักบ้าง (อันนี้ยกตัวอย่างแบบเบสิก)
หรือบางทีก็เพื่อนสนิทๆกันนี่แหละ พูดด่ากันไปกันมาสนุกๆ แกล้งกันขำๆ ด่ากันไปมาด้วยคำพูดแรงๆ แต่ไม่ได้โกรธอะไรกันนะ แค่พูดเล่นๆ จนมันเป็นเรื่องปกติ แรกๆมันก็ดูตลก แต่สำหรับเราบางอย่างมันก็แรงจนเราเริ่มไม่ค่อยตลกอ่ะ 
จะบอกว่าเราโลกสวยคงไม่ใช่ กูแค่คิดคำด่าแรงๆแบบพวกไม่ออกโว้ย กูไม่คิดว่าชาตินึงต้องมาด่าใครเล่นๆแบบนี้ ฟังพวกพูดใส่กันมันตลก แต่พอมาพูดใส่กู มันก็ไม่ได้รู้สึกตลกแล้วอ่ะ เรารับได้ แต่เราไม่ได้ชอบด่ากับเขา เราแค่ชอบฟัง สนุก สะใจ แต่พอมาฟังดีๆมันไม่มีคำไหนที่ฟังดูดีเลยอ่ะ แล้วมันเป็นคำพูดที่ทำให้คนพูดดูติดลบทางความคิดมากๆ
เอาจริงๆที่ไม่โต้ตอบเพราะกลัวเขาว่าอาจมีบางคนเก็บไปคิดมากแบบเรา ก็ได้แต่คิดถามคนพวกนี้ในใจว่าทำไมเขาต้องแกล้ง ต้องพูดแรงแบบนั้น เขาไม่คิดว่าเราจะเก็บไปคิดบ้างหรอ ไม่เคยคิดถึงใจเราเลยหรอ ทำไมไม่แคร์ความรู้สึกเราเหมือนที่เราแคร์ความรู้สึกเขาบ้าง
สุดท้ายก็มานั่งเศร้า มานั่งน้อยใจตัวเอง แล้วก็น้อยใจเขา ไม่คุยกับเขา โดยที่เขาก็ไม่รู้ตัว
ของเราน่าจะมีพีคสุดอยู่แค่ครั้งเดียวที่ตอบกลับไปด้วยคำพูดแรงๆสั้นๆว่า "" แต่เขาก็ไม่ได้สะทกสะท้าน ยิ้มรับเหมือนมันเป็นคำพูดตลกๆ ทั้งที่ตอนนั้นกูด่าจริงๆนะ5555
เราเคยถึงจุดที่น้อยใจมากๆและไม่มีความสุขเลย ที่ต้องพยายามแก้ไขตัวเองตามสิ่งที่คนอื่นพูด ทั้งที่จริงๆเราก็ไม่ได้อยากจะแก้อะไรเลย
เลยเริ่มรู้แล้วว่าเราไม่ควรน้อยใจและพยายามอะไรแบบนี้อ่ะ ในเมื่อเขาพูดแบบไม่ได้คิดอะไร เราก็พูดแบบไม่ต้องคิดอะไรได้เหมือนกัน เขาแรงมาเราก็แรงไป ถ้าเขาโกรธก็บอกไปว่ากูแค่ล้อเล่นเหมือนที่ล้อเล่นกับกูก่อนอ่ะ555555
การมีเพื่อนมีคนรอบตัวที่อยู่ด้วยกันบ่อยๆ แต่ไม่รักษาความรู้สึกกัน มันแย่กว่าการอยู่คนเดียวเยอะเลย
การเจอคนแบบนี้มันทำให้พลังบางอย่างในตัวเราลดลงอ่ะ มันทำให้คนที่มีความมั่นใจในตัวเองน้อยอยู่แล้วกลับมีน้อยลงไปอีก ที่ที่เคยอยู่เคยเป็นแล้วมีความสุขก็กลับไม่มีความสุข ความเป็นตัวเองก็น้อยลง ฟังคนอื่นล้อจนคิดว่ามันเป็นข้อเสียของเราจริงๆ แทบจะมองไม่เห็นข้อดีของตัวเอง แทบจะลืมเป้าหมายที่ตัวเองอยากทำ มัวแต่โฟกัสคำพูดของคนอื่น ทั้งๆที่มันเป็นแค่เรื่องล้อเล่น
บางความรู้สึกมันเหมือนโดนคนรอบตัวบังคับอยู่ตลอดว่าให้ทำอะไรเหมือนๆกัน เขาทำแบบนี้ เราก็ควรที่จะทำแบบนี้ ทั้งที่เวลานั้นเราอยากทำอย่างอื่นมากกว่า บางสถานการณ์ก็เหมือนโดนบังคับให้เราต้องพูดแบบนี้ เขาพูดแบบนี้กันเป็นปกติ เราก็ควรที่จะพูดแบบนี้ให้เป็นปกติ ซึ่งมันไม่ใช่ตัวเรา
บางทีเรื่องล้อเล่นพวกนี้ก็ต้องฟังหูไว้หู บางอย่างเราก็ไม่รู้ตัวเองมาก่อนว่าเราเป็นแบบนั้น เราแค่ต้องแยกให้ออกว่าอันไหนที่เราอยากจะปรับปรุงตามที่เขาพูดจริงๆ แล้วอันไหนที่มันก็เป็นจริงอย่างที่เขาพูดแหละ แต่กูโอเคกับการเป็นแบบนี้ ไม่ได้เดือดร้อนใครนี่หว่า
อย่าใช้ชีวิตตามคำพูดคนอื่น อย่าเก็บความคิดลบๆของคนอื่นมาใส่เป็นตัวเรา อย่าปล่อยให้ตัวเองเป็นคนที่ตัวเองไม่ชอบ
เราเป็นยังไงขอให้เราเป็นคนที่รู้ตัวเองดีที่สุด
เราทำอะไรขอให้เราเป็นคนที่รู้ตัวเองดีที่สุด
แล้วก็อย่าลืมเป้าหมายของตัวเอง
สุดท้าย อย่าแคร์คนที่ไม่แคร์เรา
หลังๆนี่เตือนสติตัวเองล้วนๆ เก็บไว้อ่าน เผื่อวันไหนเผลอไปแคร์คนที่ไม่ได้แคร์เราอีก
ขอบคุณที่อ่านค่ะ