สวัสดีค่ะ. เราขอใช้ขื่อ เอ. เราอายุ 32 ปี มีลูก 1 คนและกำลังท้องอยู่. 5 ด เราขอเล่าชีวิตที่แสนห่วยนะค่ะ เราคบกะสามี มา 6-7 ปี. ช่วงเวบาที่สามีติดคุกเราไม่เคยทิ้งขวางเขา. ตลอดจนเกือบ 2 ปี. พอเขาพ้นโทษ. เรากับเขาก็ใช้ชีวิตด้วยกันทำมาหากินด้วย. เขาดีมาตลอด. จนวันนึงเขาก็เปลี่ยนไป ในระยะเวลา2ปีแรกที่เขาออกมาเขาดีกับเรามาก. แต่พอเขาออกไปหางานทำข้างนอก แต่พักที่บ้านเรานะค่ะ เขาเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เขาเริ่มอารมณ์ร้อน. โมโหร้าย พูดจาไม่ดีกับเรา เริ่มอคติ กับคนในครอบครัว เช่น. พ่อแม่เรา. และเขาก็เริ่มไม่คุยกับพ่อแม่เรา. จนวันนึง เราสังเกตเขามักจะหายออกไปหลัง4 ทุ่ม. โทรไปรับบ้างไม่รับบ้างอ่านไลน์ไม่ตอบ. เริ่มออกจากบ้านถี่ขึ้นๆๆ. จนเราตามเขาจนไปเจอว่าเขาพาสาว อาบอบนวดเขาม่านรูด. เขาไม่ยอมรับผิดกับโมโหเราทำร้ายร่างกายเราและจะเลิกกับเรา. เราเลือกที่จะนิ่งและยอม. เพราะไม่อยากเสียครอบครัวไป. จนเวลาผ่านไป6-7 เดือนหนักเขาคือ. เขาเช่าหออยุ่กับหมอนวดคนนั้น. แต่ก็มาอยู่กับเราด้วย. ส่วนใหญ่เราจะได้อยู่กับแค่เวลา ตี2-8 โมงเช้าแต่. แต่สลับวันนะค่ะ. เขาไปรับไปส่งหมอนวดทุกวัน ใช้เวลาตั้งแต่เที่ยงคืน อยู่กับหมอนวดถึงเที่ยงวันแล้วค่อยกลับมาหาเรา. เราทนมาตลอดร้องไห้ทุกคืน. หวังว่าเขาจะดีขึ้น. มีอยุ่ช่วงนึงที่เขาเลิกกับผู้หญิงคนนั้าแล้วมาอยู่กับเรากับลูก. ทำให้เราไว้ใจเขาเชื่อใจเขามาก. แต่ผ่านมาไม่กี่วัน.  อยู่ๆเขาก็เปลี่ยนไปอีก เราไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่เขาบอกว่าเขาเบื่อบ้านเราพ่อแม่เรา. เราทำไรไม่ได้ได้แต่ทน  เขาแทบจะไม่สนใจเราเลยมีคำพูดแย่ๆบั่นทอนจิตใจ เราเป็นคนหารายได้และรับผิดชอบทุกอย่างนะค่ะ. ส่วนเขาอยุ่กับเพื่อน ทำรถบ้าง. และพอถึงเวลาก็ไปหาผุ้หญิงคนนั้นทุกคืน. รถเรานะค่ะ. เรากับแฟนจดทะเบียนกันค่ะ.  ถ้าถามว่าเรามีข้อบกพร่องตรงไหน. เราเฉยๆค่ะ. เราไม่ได้ขี้เหร่ และเราพยายามดูแลตัวเองแต่เรา32 คงสู้หมอนวดอายุน้อยไม่ได้. เราทำหน้าที่แม่บ้านที่ดี. รับผิดชอบลูก  และเรื่องบนเตียงเราไม่เคยขาด. เอาใจใส่สามีอาหารการกิน. เขาเป็นคนเอาแต่ใจ. เราทำให้ทุกอย่าง ส่วนใหญ่เรามักจะยอมเขาค่ะ  อาจเป็นเหตุผลที่เขาไม่เคยเกรงใจเรา. เขาเคยพูดว่าทนได้ก็ทน. เรื่องนี้คนในบ้านเราไม่มีใครรู้นะค่ะ. ค่ะ หลังจากที่เขาเคยเช่าหออยุ่ด้วยกันพอเขาเลิกเขาก็คืนหอค่ะ. และในช่วงหลังๆที่เขาเปลี่ยนไป เขาไปหาผู้หญิงหลังเลิกงานทุกคืน ไปรอรับที่หน้าหอ. และพาไปค้างม่านรูดทุกคืน. จะมาหาเราก็ต่อเมื่อเที่ยงหรือบ่ายอีกวัน. เราก็ได้แต่ทำงานดูแลลูก. เขารู้ว่าเรารู้เรื่องเขาๆไม่แคร์. เราเคยโทรไปหาฟมอนวดคนนั้น. หมอนวดเขาพูดว่า ถ้าพี่สงสารลูกพี่ๆก็บอกให้เขาเลิกยุ่งกับหนู. หนูอยากเลิก. แต่ความเป็นจริง เขาพึ่งพอใจจะคบกันทั้งสองฝ่ายค่ะ. เราถามรู้ไหมเขามีครอบครัวแล้วเขาบอกเขารู้ค่ะ. หลังจากหมอนวดคุยกับเราเสร็จก็โทรฟ้องสามีเราเลยค่ะ ทันที. สามีเราด่าว่าเราและไม่ฟังอะไรเลยค่ะ.  มีครั้งนึงเขาพูดกับเราว่า เขารักหมอนวอคนนี้แต่เขารักเรามากกว่า  เราเจ็บปวดเหลือเกินที่ได้ยินแบบนั้นแต่เราทำไรไม่ได้ ตลอดระยะเวลาเกือบ 10 ด. เราร้องไห้ทุกคืน. ชะดง้อมองฟังเสียงรถสามีเราทุกคืนว่าจะกลับมาไหม. เวลาเขาอยู่ด้วยกันเขาไม่เคยรับสายเราเลยค่ะ. เราเลยได้ปต่นิ่งและอมความทุกข์ไว้คนเดียวนอนตีสองตีสามทุกคืน. อน่างวันนี้เขาตื่นมาก็ปล่อยเราอยู่คนเดียว. จะมาอีกทีทุ่มสองทุ่ม.  เขาพูดว่า. จะไม่มีวันของเราค่ะ เขาไม่ให้และไม่ต้องร้องขอ. เราได้แต่ทนรับฟังคำพูดถากถางทุกวัน. บั่นทอนจิตใจทุกๆวัน การกระทำเฉยเมย.  จนเหมือนเราเป็นโรคซึมเศร้าเลยค่ะ.  เราท้องยิ่งคิดมาก. เราเหนื่อยเรื่องลูก งาน เงิน. ความรัก มันรุมเราทุกอย่าง. เราแค่อยากใข้พื้นที่ระบายค่ะ. เรามันโง่มากใช่ไหมค่ะที่ยังไม่ปล่อยมือสามีคนนี้. แค่สามีคนนี้เขาไม่มีอะไรนะค่ะ หมายถึง บ้าน พี่น้อง. พ่อแม่ เขาตัวคนเดียว. แม้กระทั่งอาชีพ.  แต่เขาก็ทำกับเราได้. ทุกครั้งเขาเครียดทุกข์ เราไม่เคยทิ้งเขานะค่ะช่วยเขาตลอด. แต่สำหรับเราเขาไม่เคยอยากรับฟังค่ะ.  เราเหนื่อยค่ะ. คนอยู่ใกล้กันแต่ใจมันดูห่างเหินลงไปทุกที.  มีคนบอกให้เขาเลิกใช้รถ เอารถคืนหมอนวดคงไม่เอา จริงหรอค่ะ  ถ้าเขารักกันจริงรถคงไม่สำคัญมั้งค่ะ