น้องชายอยู่ม.2ค่ะ พ่อกับแม่แยกกันอยู่ แม่กับน้องชาย2คนอยู่บ้าน ส่วนเราอยู่หอ กลับบ้านอาทิตย์ละ2วัน ถึงพ่อจะแยกบ้านไป แต่ยังคอยควบคุมดูแลเรื่องต่างๆ ถือว่าเป็นอำนาจเด็ดขาดของบ้าน

ตั้งแต่ช่วงน้องชายขึ้นม.2 มีอาการติดเกมส์อย่างหนัก แต่ก่อนให้เล่นได้แบบจำกัดเวลา แบ่งกับน้องคนเล็กคนละ2-3ชั่วโมง แต่ช่วงหลังๆมานี้ เริ่มมีการไม่เชื่อฟัง พอไม่ได้ดั่งใจก็โวยวาย เหมือนคนบ้า ตะโกนโหวกเหวก ทำลายข้าวของได้เป็นชั่วโมงๆ จนกว่าจะได้สิ่งที่ต้องการ ซึ่งแต่ก่อนไม่เคยมีอาการเช่นนี้มาก่อน ตอนนี้กระจกแตกไป1บาน พัดลมพัง เก้าอี้พัง เตียงนอนไม้หัก ประตูตู้เสื้อผ้าพัง เพื่อนบ้านเอือมระอา เพราะเป็นทาวโฮม เสียงดังไปหลายบล้อก

แต่ก่อนเคยทำร้ายตนเอง เอามีดกรีดแขน แม่แกล้งทำเป็นไม่สนใจ สุดท้ายก็ล้มเลิกไปเอง เปลี่ยนวิธีเป็นการทำลายข้าวของแทน เคยจะพังอุปกรณ์ทำงานเอกสารแม่เรา ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นของทำงาน

เรียนหนังสือไม่เอาเลย มีแต่งานค้าง หนังสือไม่อ่าน ไม่มีความเกรงกลัวในการเรียนไม่จบหรือสอบตก พ่อเคยพาไปพบจิตแพทย์(แต่ไม่ได้พาแม่ไปด้วย) หมอบอกว่าเป็นอาการปกติของเด็ก(ซึ่งก็ไม่รู้ว่าพ่อไปเล่ายังไง เพราะตนเองไม่ได้เป็นคนเลี้ยง) และสุดท้ายก็ไม่ได้พาไปหาหมอต่อ

ล่าสุดทะเลาะกัน เรากับน้องลงไม้ลงมือ เราพังคีย์บอร์ดเค้าทิ้ง เค้าโมโหมาก หลังจากนั้นก็เปลี่ยนไปเล่นโทรศัพท์แทน แต่เล่นน้อยลง พอปิดเทอม พ่อก็ให้คีย์บอร์ดอันใหม่กับเค้า เค้าชอบแก้ปัญหาด้วยการซื้อของหรือให้ของน้อง เคยจะแก้ปัญหาน้องแย่งกันใช้คอมพ์ด้วยการให้ notebook คนละเรื่อง ดีที่แม่เราค้านหัวชนฝา เลยไม่ได้ให้น้องไป

อาการน้องเราเหมือนคนติดยา พอไม่ได้เล่นแล้วจะลงแดง แม่เราเครียดมาก น้องเราเริ่มโต โมโหร้าย ไม่รู้จะแก้ปัญหายังไงดี น้องไม่ค่อยเชื่อฟังเพราะคนมีอำนาจเด็ดขาดคือพ่อ แต่พ่อที่ไม่ได้อยู่ด้วย กลับมองว่าเป็นปกติของเด็กผู้ชาย คนที่ต้องรับเรื่องเครียดคือแม่ ปวดหัวมากค่ะ เราเองก็สงสารแม่ กลับบ้านแล้วพยายามจะช่วย บอกให้น้องรออาทิตย์เดียว จะเอาคีย์บอร์ดมาคืนให้ พ่อดันไล่เรากลับหอ บอกว่าถ้ามาแล้วมาสร้างเรื่องราวทะเลาะกับน้อง กลับมาสร้างปัญหาก็ไม่ต้องกลับมา ไม่ได้มองว่าต้นปัญหาคือการเลี้ยงดูที่มีปัญหาของตัวเอง จนเราเครียดต้องไปหาหมอ ทานยาแก้เครียด

ตอนนี้คิดว่ารับไม่ไหวแล้ว อยากส่งไปอยู่โรงเรียนประจำ เพราะน้องเราเป็นคนอายชาวบ้าน หน้าบาง จะไม่ทำตัวเป็นบ้าต่อหน้าคนอื่น จะมาระบายอารมณ์แค่กับคนในครอบครัว อยากให้เค้ามีตารางชีวิตและกฎระเบียบสามารถอยู่กับคนหมู่มากได้ เพื่อนนอนก็ต้องนอน เพื่อนทำการบ้านก็ต้องทำด้วย จะได้รู้บ้างว่าอยู่บ้านสบายแค่ไหน แต่อีกใจก็ห่วงเขา ไม่อยากให้อยู่ไกลๆ ไม่รู้จะทำยังไงดีเลยค่ะ