หมอกควันไฟจากประเทศอินโด ปกคลุมทั่วทัองฟ้าทั้งบนฝั่งและในทะเล
ท้องฟ้ามืดสลัว ควันปกป้องพลางแดดไว้ ยิ่งทำให้หายใจลำบากขึ้น
แม้จะมีลมพัดพามาบ้าง ก็เหมือนกับยิ่งพัดหอบเอาควันไฟป่ามาในปริมาณมากขึ้น
ชาวเรือเล็ก ไม่ออกวางอวน วางลอบ เพราะไม่ได้ตัว
บางครอบครัวก็ป่วยจากภาวะการหายใจ จับไข้ ทั้งไอทั้งจาม
อากาศที่เปลื่ยนแปลงในช่วงปลายปี หรือที่เรียกกันว่า ปลายฝน ต้นหนาว กำลังเริ่ม
เมื่อไม่มีอาหารทะเลให้ทำกับข้าว ก็ต้องขึ้นบก กินหมู กินไก่
และอาหารที่เหมาะสำหรับอากาศในข่วงนี้ คงหนีไม่พ้น อาหารที่มีไขมันสูง
เพื่อให้ร่างกายอบอุ่น มีพลังงาน ไว้ต่อสู้กับสภาพอากาศในยามนี้

เศรษฐกิจบ้านเราในช่วงนี้ มันเหมือนกับการขาดสภาพคล่อง เงินทองหายาก
สินค้ากลุ่มยางและปาล์ม มีราคาตกต่ำ สวนทางกับ ค่าเงินบาทที่แข็งดั่งภูเขา
เมื่อก่อน 1$ มีค่าถึง32บาทกว่าๆ มาตอนนี้เหลือเพียง30.38บาท
ส่งออกพากันตายเป็นแถบเพราะเรทเงินบาทเเข็งค่า
แต่ก็ยังแอบดีใจ เมื่อมีโรคอหิวาต์หมูระบาดในประเทศเพื่อนบ้าน
ทำเอาราคาหมูและไก่ในบ้านเรา เป็นที่ต้องการของตลาด ราคาพุ่งไป30-40%จากเดิม
ผู้ที่ได้ประโยชน์รายใหญ่ ก็คงไม่พ้นกลุ่มเจ้าสัว และผู้ประกอบธุรกิจหมูไก่
นี่แหละมั้ง ที่เค้าบอกกันว่า “รวยกระจุก จนกระจาย” ประชาชนแทนที่จะได้รับอานิสงค์
กลับกลายเป็นต้อง ซื้อหมู แพงขึ้นตามกลไกตลาด ที่เอื้อเฉพาะนายทุน

ถึงอย่างไรเราก็ต้องก้าวผ่านมันไปให้ได้ ทั้งสภาพอากาศที่เลวร้าย และเศรษฐกิจที่ฝืดเคือง