คือเราไม่ใช่คนซื่อนะ แต่เป็นคนโง่5555 (ออกจะจิตๆซาดิสด้วยซ้ำ) คือเราไม่รู้จริงๆว่ามันเรียกว่าชอบหรือเปล่า คือเรื่องมันเริ่มที่ว่า....
ตอนนั้นเราอยู่ม.1 มีรุ่นพี่ม.3 ทักมา ไม่รู้ว่าทักมาทำไม พอคุยๆไปได้ซักเกือบ3 ปี เรามารู้ว่าพี่เขาจีบเราเพราะเราถามเพื่อนพี่เขาแล้ว แต่เรารุกไม่เป็น แล้วเราก็ไม่ชอบรุกใครด้วย เราก็รอให้พี่เขามารุกเราเขาก็ไม่มาสักที จนเราเริ่มทำอะไรที่บ้ามาก555 เราให้เพื่อนแกล้งเป็นแฟนเราไปถามว่าจีบเราเหรอ พี่เขาดูลนมากเลยพอรู้ว่าเป็นแฟน(แต่ไม่รู้ว่าปลอม) แล้วเขาก็บล็อกเราเลย แต่ที่ทำไปเพราะเราอยากให้เขาคุยกับเราต่อหน้าบ้าง เราไม่อยากรู้จักกับเขาแค่ในอชท ผ่านไปเกือบเดือนเขาปลดบล็อก พออยู่ที่รร. เราเจอเขาบ่อยมาก ความรู้สึกคือ อยากเจอ อยากคุย แต่เขาไม่เข้ามาทัก เจอกันทีพี่เขาก็หลบหน้า พอมองหาสบตากันพี่เขาก็หันกลับไป คือแบบเราไม่เคยชอบใครเลยเพราะไม่อยากมีแฟน แต่อยากเปิดใจบ้าง เพราะมีเรื่องบางอย่(ขอไม่พูดถึงดีกว่าเนาะ)
เราอยากรู้ว่าอาการที่ว่า พอเลิกคุยแต่อยากเจอหน้า คอยมองหาตลอด มันเรียกว่าชอบหรือเปล่าคะ?
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับความคิดเห็นนะคะ
อาจอ่านแล้วงงๆหน่อยนะ ตอนพิมพ์เองก็งงเองเหมือนกัน5555
อาการแบบนี้เรียกว่าชอบหรือเปล่าคะ?
ตอนนั้นเราอยู่ม.1 มีรุ่นพี่ม.3 ทักมา ไม่รู้ว่าทักมาทำไม พอคุยๆไปได้ซักเกือบ3 ปี เรามารู้ว่าพี่เขาจีบเราเพราะเราถามเพื่อนพี่เขาแล้ว แต่เรารุกไม่เป็น แล้วเราก็ไม่ชอบรุกใครด้วย เราก็รอให้พี่เขามารุกเราเขาก็ไม่มาสักที จนเราเริ่มทำอะไรที่บ้ามาก555 เราให้เพื่อนแกล้งเป็นแฟนเราไปถามว่าจีบเราเหรอ พี่เขาดูลนมากเลยพอรู้ว่าเป็นแฟน(แต่ไม่รู้ว่าปลอม) แล้วเขาก็บล็อกเราเลย แต่ที่ทำไปเพราะเราอยากให้เขาคุยกับเราต่อหน้าบ้าง เราไม่อยากรู้จักกับเขาแค่ในอชท ผ่านไปเกือบเดือนเขาปลดบล็อก พออยู่ที่รร. เราเจอเขาบ่อยมาก ความรู้สึกคือ อยากเจอ อยากคุย แต่เขาไม่เข้ามาทัก เจอกันทีพี่เขาก็หลบหน้า พอมองหาสบตากันพี่เขาก็หันกลับไป คือแบบเราไม่เคยชอบใครเลยเพราะไม่อยากมีแฟน แต่อยากเปิดใจบ้าง เพราะมีเรื่องบางอย่(ขอไม่พูดถึงดีกว่าเนาะ)
เราอยากรู้ว่าอาการที่ว่า พอเลิกคุยแต่อยากเจอหน้า คอยมองหาตลอด มันเรียกว่าชอบหรือเปล่าคะ?
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับความคิดเห็นนะคะ
อาจอ่านแล้วงงๆหน่อยนะ ตอนพิมพ์เองก็งงเองเหมือนกัน5555