ผมแอดติด ม.รัฐย่านบางแสน
เรียนมาได้แค่ 2 เดือนก็ขอแม่ซิ่วออกเพราะไม่มีเพื่อน สาขาผมแบ่งเป็น2ภาค คือ ภาคปกติและภาคพิเศษ ผมติดภาคพิเศษครับ
ช่วงรับน้องนี่คนที่ผมคุยหรือทำความรู้จักส่วนใหญ่เรียนอยู่ภาคปกติ
พอหมดช่วงรับน้อง ก็เข้าสู่การเรียน ผมมีเพื่อนผู้ชายคนนึง เรียนอยู่ภาคเดียวกัน คนนี้ก็เป็นคนเงียบๆ ทำให้ผมรู้สึกไม่เฟรนลี่ด้วยแต่ไม่แสดงออก เขาดูเหมือนไม่ค่อยเข้าหาใคร เขาก็เดินข้างผม นั่งเรียนข้างผม ผมไปขี่รถรับส่งเขาที่หอแทบทุกวัน แต่คือผมรู้สึกแบบว่า ถ้าพูดตรงๆคือ
เพื่อนคนนี้ผมไม่ได้รู้สึกรังเกียจอะไรนะ แต่รู้สึกว่าเขาจะมาเดินข้างผมทำไม มานั่งเรียนข้างผมทำไม ทำไมผมจะต้องไปรับส่งเขาทำไม
ก็คือ ผมไม่มีความสนิทกับเพื่อนคนนี้เลย จะพยายามตีตัวออกห่างก็กลัวเขาคิดว่า ผมไม่ชอบเขา รังเกียจเขา ผมก็ทำได้แค่เฟคความสนิทใส่เขา จนเพื่อนในภาคคิดว่าผมกับเขาเป็นเพื่อนสนิทกัน ทั้งๆที่ความเป็นจริงไม่ใช่
ผมพยายามไปทำความสนิทพูดคุยกับเพื่อนคนอื่นๆในภาค ทั้งเพื่อนผช. เพื่อนผญ. แต่ก็รู้สึกว่าถ้าผมเข้าไปทำความสนิทคงเป็นส่วนเกินของคนในกลุ่มเขา เพราะเพื่อนทุกๆคนในภาคมีกลุ่มมีแก๊งค์กันหมดแล้ว เพราะพูดคุยกับเพื่อนในภาคแต่ละคนไม่เกิดความสนิทต่อกันเลย เวลาผมเห็นเพื่อนในภาคลงสตอรี่ในไอจีไปกินข้าว ชาบู หมูกะทะ ร้านเหล้า นัดติวอ่านหนังสือ สุขสันต์วันเกิดให้กัน ผมรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า ไม่มีใครสนใจ และอยากจะร้องไห้ ว่าทำไมผมถึงไม่มีแบบเขาบ้าง
เพราะผมเคยมีปมเรื่องเพื่อนในช่วงมัธยมคือ ผมยอมรับว่าผมเคยพลาดทำให้เพื่อนในห้องเขารำคาญกันหลายคน จนเวลาผมทำอะไรพลาดนิดหน่อยก็ถูกเพื่อนในห้องด่าแล้ว บางครั้งเวลายืนเข้าแถวหน้าเสาธงเพื่อนบางคนทำท่าขยับหนีไม่อยากยืนใกล้ บางคนก็ชอบพูดแซะผม และล้อว่าเพื่อนไม่มี เพื่อนไม่คบ
ตอนนั้นความรู้สึกอยากย้ายโรงเรียนมาก แต่แม่ไม่ให้ย้าย
แต่ผมก็ยังเล่นยังคุยสนิทกับเพื่อนในห้องได้บางคน เพื่อนที่ผมเล่นส่วนใหญ่เป็นเพื่อนผู้หญิง

พอถึงขึ้นมหาลัยเปิดเทอมมา ผมไม่กล้าเปิดใจกับใครมากเท่าไหร่เพราะผมมีปมเรื่องเพื่อน แต่คนที่ผมคุยได้และทำความสนิทกันได้ ส่วนใหญ่อยู่ภาคปกติทั้งนั้น ตอนแรกกะว่าจะตั้งใจเรียนทำเกรดดีๆแล้วย้ายภาคได้ แต่พอไปถามกองทะเบียนของคณะแล้ว เขาบอกว่า ย้ายไม่ได้

ตอนที่ผมเข้ามาเรียนมหาลัย ผมหวังว่าผมจะได้มีเพื่อนเยอะๆ สนิทกับทุกๆคน ไม่อยากมีภาพวังวลเรื่องเพื่อนเหมือนมัธยมอีก แต่มันไม่เป็นอย่างนั้นเลย

ผมเหงามาก เลยขอแม่ซิ่วออกมาทันที โดยอ้างว่าไม่มีความสุขกับการเรียน รู้สึกว่าสาขานี้ไม่ใช่

มันแปลกไหม ที่ผมซิ่วออกมาเพราะไม่มีเพื่อน