คือจริงๆเมื่อก่อนเราเป็นคนที่พูดเก่งมากกล้าแสดงออก พอเริ่มขึ้นม.ต้นแล้วเราพูดน้อยในช่วงแรกเพราะเรามาสมัครรร.ใหม่ ตอนแรกเรากลัวว่าจะไม่มีเพื่อน เลยทำให้เราดูเป็นเงียบและหยิ่งไปเลย แต่เราก็หาเพื่อนได้1-2คนก่อนแล้วอยู่ไปเรื่อยๆจะมีเพื่อนรวมเราเป็น8คน จนวันหนึ่งเพื่อนในกลุ่มทะเลาะกันจนกลุ่มแตกแยกกันมา4 , 4  แต่เราก็ไม่ได้อะไรก็อยู่ด้วยกันแค่4คน แล้วพวกเรา4คนก็มีความชอบอะไรคล้ายๆกัน แต่จริงๆพวกเราเป็นคนที่ตลกอยู่ด้วยกันแล้วบ้า แต่เวลาพวกเราอยู่กับเพื่อนคนอื่นคิดว่าพวกเราเงียบมากๆ เราจริงๆเพื่อนกลุ่มเราไม่ค่อยชอบเข้าหาคนอื่นด้วยแค่4คนจนจบม.3 แล้วก็แยกกันไปคนละสาย จนม.4เราเลยกลัวเหมือนม.ต้นที่กลัวไม่มีเพื่อนจนทำให้เราเป็นนิ่งๆเงียบๆมาก จนเพื่อนคิดว่าเราหยิ่ง เรากลายเป็นคนที่พูดไม่เก่งไปเลย เราเกร็งเวลาคนอื่นคุยกัน เพราะเราไม่รู้ว่าจะพูดอะไรด้วย เวลาเราคุยกับคนอื่นที่เราดูแบบเป็นคุยพูดห้วนๆ คำตอบคำงี้ จริงๆเราไม่มีความสุขเลย แต่เวลาอยู่กับเพื่อนกลุ่มเก่าเราจะพูดเฮฮามากสนุกมากมีความสุข บางทีเราชอบอยู่กับตัวเองเป็นส่วนใหญ่ บางวันคือไม่พูดเลยก็มี เรียนเสร็จก็เดินออกนอกห้องเพื่อกลับบ้าน กลับคนเดียว ไม่ค่อยคุยกับเพื่อนเวลาทำงานกลุ่มเราก็เกร็งว่ากลัวไม่มีกลุ่มทำงาน เราเศร้ามาก กลับมาร้องไห้คนเดียวแบบนี้หลายครั้งมาก ทำให้เราเวลาเรียนเราไม่มีความสุขเรียนไปเครียดไป เราเหนื่อยมาก เราอยากคุยกับเพื่อนอยากมีเพื่อนสนิทสักคนหนึ่งแต่เรายังหาไม่ได้เลย นี้เราเรียนจะจบ1เทอมแล้ว เราควรทำงี้ดีคะ