ส่วนที่ขาดหายไปของกระทู้
https://www.ppantip.com/topic/31755814
เรื่องที่พิสูจน์ไม่ได้ แต่สัมผัสได้
ที่เกาะตะรุเตา เรากางเต๊นท์ที่ อ่าวเมาะและค่ะ มีนักท่องเที่ยวนอนบ้านพักอีกคณะหนึ่ง แต่โดยรวมแล้วก็ถือว่าเงียบมาก
ราวๆ ตี 2 รู้สึกตัวตื่นเพราะสัมผัสถึงสายตาคู่หนึ่งที่จ้องเราอยู่จากนอกเต๊นท์ แล้วเขาก็เดินวนมา สายตายังคงจ้องที่เราอยู่ เสียงฝีเท้าเหยียบใบไม้แห้งกรอบแกรบๆ ก่อนหยุดที่ปลายเท้า สักพักวนมาทางฝั่งที่เรานอนเลย มันเป็นหน้าต่าง เสียงฝีเท้าแบบเดิม กลัวมากค่ะ ไม่กล้าลืมตากลัวเห็นอะไรที่ไม่น่าดู
นึกถึงคุณพระรัตนตรัยก็สวดมนต์ในใจ ไม่กล้าส่งเสียงด้วย กลัวคนข้างๆ ตื่น เป็นเวลาราว 15 - 20 นาที ความรู้สึกยาวนานมาก แต่เวลาจริงไม่รู้นานแค่ไหน เขาจ้องและเดินวนรอบเต๊นท์แบบนั้น ก่อนเสียงจะเงียบ แล้วสายตาที่จ้องเราก็หายไป
การจากไปของเขาคือ เงียบค่ะ ไม่มีเสียงฝีเท้าเดินออกไปไกลๆ เหมือนที่มนุษย์ทำกัน เราจึงมั่นใจว่า เจอเข้าแล้ว!!
ตื่นเช้ามาก็ยังนึกถึงเรื่องเมื่อคืน แต่ก็ไม่ได้เล่าให้แฟนฟัง กลัวหลายอย่าง จนถึงตอนนั่งรถกลับเราถามว่า เมื่อคืน....
เขาก็โพล่งออกมาว่า มีคนมานอนข้างเต๊นท์ใช่มั้ย เขาได้ยินเสียงคนเดินไปมา ชะโงกหน้าไปดู เห็นเสื้อแขวนอยู่
เรานี่อึ้ง ไม่มีนะคะ เรานอนก็ 3 ทุ่มแล้ว เมื่อเช้าตอนเก็บเต๊นท์ก็ไม่มีเสื้อใครแขวน เต๊นท์ข้างๆ ก็เปิดโล่งเพราะไม่มีคนนอน เลยถามกลับว่า เสื้อสีอะไร คำตอบคือ สีออกน้ำตาล 😨😨 คืนนั้นเดือนหงายค่ะ แสงจันทร์สว่างพอที่จะเห็นสีอื่นมากกว่าสีดำ เขาก็รู้สึกแบบเดียวกัน แต่ไม่คิดว่าเป็นผี เลยชะโงกไปดูนอกเต๊นท์
เกาะตะรุเตา ในอดีตเป็นที่กักกันนักโทษการเมือง นักโทษเด็ดขาด และนักโทษผู้มีสันดานเป็นโจรผู้ร้ายราวๆ 4000 คน 1 ในนั้นมาเยี่ยมเยียนเราที่อ่าวเมาะและ
เอาประสบการณ์มาเล่าสู่กันฟังค่ะ ไปกางเต๊นท์ที่ไหน เราต้องเคารพสถานที่ เพราะทุกป่า เขา และทะเลมีคนคุ้มครอง
เรื่องที่พิสูจน์ไม่ได้ แต่สัมผัสได้
https://www.ppantip.com/topic/31755814
เรื่องที่พิสูจน์ไม่ได้ แต่สัมผัสได้
ที่เกาะตะรุเตา เรากางเต๊นท์ที่ อ่าวเมาะและค่ะ มีนักท่องเที่ยวนอนบ้านพักอีกคณะหนึ่ง แต่โดยรวมแล้วก็ถือว่าเงียบมาก
ราวๆ ตี 2 รู้สึกตัวตื่นเพราะสัมผัสถึงสายตาคู่หนึ่งที่จ้องเราอยู่จากนอกเต๊นท์ แล้วเขาก็เดินวนมา สายตายังคงจ้องที่เราอยู่ เสียงฝีเท้าเหยียบใบไม้แห้งกรอบแกรบๆ ก่อนหยุดที่ปลายเท้า สักพักวนมาทางฝั่งที่เรานอนเลย มันเป็นหน้าต่าง เสียงฝีเท้าแบบเดิม กลัวมากค่ะ ไม่กล้าลืมตากลัวเห็นอะไรที่ไม่น่าดู
นึกถึงคุณพระรัตนตรัยก็สวดมนต์ในใจ ไม่กล้าส่งเสียงด้วย กลัวคนข้างๆ ตื่น เป็นเวลาราว 15 - 20 นาที ความรู้สึกยาวนานมาก แต่เวลาจริงไม่รู้นานแค่ไหน เขาจ้องและเดินวนรอบเต๊นท์แบบนั้น ก่อนเสียงจะเงียบ แล้วสายตาที่จ้องเราก็หายไป
การจากไปของเขาคือ เงียบค่ะ ไม่มีเสียงฝีเท้าเดินออกไปไกลๆ เหมือนที่มนุษย์ทำกัน เราจึงมั่นใจว่า เจอเข้าแล้ว!!
ตื่นเช้ามาก็ยังนึกถึงเรื่องเมื่อคืน แต่ก็ไม่ได้เล่าให้แฟนฟัง กลัวหลายอย่าง จนถึงตอนนั่งรถกลับเราถามว่า เมื่อคืน....
เขาก็โพล่งออกมาว่า มีคนมานอนข้างเต๊นท์ใช่มั้ย เขาได้ยินเสียงคนเดินไปมา ชะโงกหน้าไปดู เห็นเสื้อแขวนอยู่
เรานี่อึ้ง ไม่มีนะคะ เรานอนก็ 3 ทุ่มแล้ว เมื่อเช้าตอนเก็บเต๊นท์ก็ไม่มีเสื้อใครแขวน เต๊นท์ข้างๆ ก็เปิดโล่งเพราะไม่มีคนนอน เลยถามกลับว่า เสื้อสีอะไร คำตอบคือ สีออกน้ำตาล 😨😨 คืนนั้นเดือนหงายค่ะ แสงจันทร์สว่างพอที่จะเห็นสีอื่นมากกว่าสีดำ เขาก็รู้สึกแบบเดียวกัน แต่ไม่คิดว่าเป็นผี เลยชะโงกไปดูนอกเต๊นท์
เกาะตะรุเตา ในอดีตเป็นที่กักกันนักโทษการเมือง นักโทษเด็ดขาด และนักโทษผู้มีสันดานเป็นโจรผู้ร้ายราวๆ 4000 คน 1 ในนั้นมาเยี่ยมเยียนเราที่อ่าวเมาะและ
เอาประสบการณ์มาเล่าสู่กันฟังค่ะ ไปกางเต๊นท์ที่ไหน เราต้องเคารพสถานที่ เพราะทุกป่า เขา และทะเลมีคนคุ้มครอง