ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าเราเป็นเกย์ที่ภายนอกอาจจะดูสดใส ร่าเริงต่อหน้าคนอื่น แต่ภายใจจิตใจเราโครตอ่อนไหวมากชอบแอบนั่งเหงา นั่งเศร้า บางทีน้ำตาไหลคนเดียวบ่อยครั้ง เราเป็นคนไม่ชอบเดินห้างถ้าไม่มีธุระจริงๆ เราไม่ชอบสถานที่ที่คนเยอะๆ วุ่นวาย รถติด หรือเที่ยวเทศกาล เราเลยตัดสินใจหนีเมืองกรุงมาทำงานที่ต่างจังหวัดระยอง เวลาเลิกงานหรือว่างๆวันหยุด เราชอบไปนั่งสถานที่เงียบๆ ริมแม่น้ำ ทะเล สวนสาธารณะ หรือแม้แต่เข้าวัดนั่งมองโน่นนี่นั่นคนเดียวมันรู้สึกสงบ ผ่อนคลาย เราจะไปไหนคนเดียวตลอด บ่อยสุดคือ Backpack เที่ยวต่างประเทศคนเดียว นอน Hostel ได้เจอเพื่อนจากทั่วทุกมุมโลก ต่างจังหวัดก็ไปคนเดียว เหงาแต่ก็สนุก อิสระดี ทำไงได้ ก็ชีวิตมันลิขิตมาแบบนี้ จนเพื่อนๆ รอบข้างมักพูดอยู่เสมอว่าเราโลกส่วนตัวสูง เราเลือกเยอะ ปิดกั้นตัวเอง แบบนี้จะเจอใครได้ยังไงในเมื่อชอบหนีสังคม เราแปลกจริงๆไหม แต่ในความเป็นจริงมันไม่ใช่เลย เราไม่เคยปิดกั้นใครถ้าเข้ามาเรายินดี เราเป็นคนเฟรนรี่คุยได้ทุกคน แต่ขอที่เคมีตรงกัน เสียสละ ดูแลเอาใจใส่กัน มีปัญหาช่วยเหลือกัน เพราะบางครั้งการเป็นเพศนี้บางครั้งครอบครัวเราก็ไม่สามารถพูดคุยได้ทุกเรื่อง เวลาไปไหนยิ่งเจอคนมากับแฟนช่วงนี้เราหวั่นไหวแอบนอยมากๆ ไม่ได้อิจฉา แต่แค่เหมือนรู้สึกแย่ๆ ยิ่งฟังเพลงอกหัก อินตามเพลงไปอีก ตอนนี้เหมือนเราไม่มีใคร เพื่อนเราก็มีครอบครัว มีแฟนกันหมด ไม่กล้ารบกวน เราไม่มีเพื่อนที่เป็นเกย์ สาวสอง ส่วนใหญ่ก็จะเป็นชายจริง หญิงแท้ไปเลย ในชีวิตก็มีคนเข้ามาบ้างสมัยเรียนมหาลัยแต่เราก็ไม่ได้รู้สึกจิงจังกับมันเท่าไร อาจจะเป็นเพราะช่วงอายุวัยรุ่นเพื่อนเยอะสนุกสนาน แต่ไม่ใช่ว่าเรารักใครไม่เป็นนะครับ เพราะถ้าเราเจอคนที่ใช่เราจะไม่คุย หรือสนใจคนอื่นเลย แต่พอรักใครมากๆ เราก็ผิดหวังและเจ็บมากเช่นกัน มันทรมาน จนเราไม่กล้าคบใครหรือคุยกับใครอีกเลย นั่นคือปมในอดีต ที่เราเชื่อว่ามันส่งผลมาจนถึงปัจจุบัน 

           ตอนนี้พออายุเราย่างเข้า 30 ต้นๆ พอเวลามีใครเข้ามาเรากลับคิดหน้า คิดหลัง คิดแล้ว คิดอีก กลัวไปหมด ขนาดเค้าโทรมาคุย ชวนไปกินข้าว เรากลับกลัว จิตตกต่างๆนานา นั่นมาจากปมที่เราเคยเจอในอดีตหรือป่าว บวกกับตอนนี้สื่อโซเชียลมันเข้าถึงรู้จักนัดคุยกันง่ายมากๆ แอฟนัดเกย์ก็เยอะ มันดูง่ายไปหมด เราก็คุยทักแชทคุยหาเพื่อน หาแฟน เหมือนกับคนอื่นๆ แต่สิ่งที่เราได้พบคือ พอเราคุยแล้วบอกว่าหาเพื่อนเค้ากลับบล๊อค ไม่คุย พอถามเรื่องทั่วๆไป กลับโดนด่ามาว่าจะเอาประวัติไปสัมภาษณ์งานหรอ ถามเยอะ เรื่องเยอะ ไม่คุย เราก็แอบ งง ว่าเราผิดไรว่ะ คุยกันมันจะถามแค่ชื่อไร แถวไหน แบบไหน อย/ นน/สส แค่นั้นจริงๆเหรอ หรือเกย์สมัยนี้เค้าเป็นเทรนนี้กันหมด แล้วความรักมันยังมีอยู่จิงไหม แต่ก่อนเราเคยมีสเปคส่วนตัว แต่ตอนนี้เราไม่มีสเปคเลยพอโลกเปลี่ยนไป เราขอแค่คนๆนั้นอยู่เคียงข้างกันเวลาเจอปัญหาก็ช่วยเหลือกันไม่ทิ้งกันเป็นได้ทั้งเพื่อน พี่ น้อง หรือแฟนถ้ามันจะเป็นไปได้ สำหรับกระทู้นี้เราหวังว่าจะได้แลกเปลี่ยนมิตรภาพที่ดีที่เราเชื่อว่ามันยังมีอยู่จริงๆ ไม่ว่าจะใกล้หรือไกล อย่างน้อยก็ทำให้ใครหลายๆคนที่โดดเดียว ตัวคนเดียว เหมือนเรา ได้พบเจอมิตรภาพจากกระทู้นี้ ใครมีความรู้สึกเดียวกัน เข้ามาแชร์กันบ้างนะครับ