คือมีแฟนแล้วครับ คบกันมา 8-9 ปีแล้ว ทะเลาะกันบ่อยมาก ทะเลาะแบบจะเลิกแต่ก็ไม่เลิก เพราะแฟนผมเขาเสียดายเวลาและความรู้สึกที่สร้างกันมานานครับ ทะเลาะจนผมรู้สึกแย่ แทบจะไม่มีความสุข ทำอะไรก็อึดอัดไปหมด กลัวจะทะเลาะกันอีก ส่วนตัวผมก็ไม่กล้าเลิก ไม่ไช่เพราะเสียดายเวลาหรือความรู้สึกอะไร แต่ผมแค่ไม่อยากให้เขาเสียใจ ผมมีเพื่อนแก๊งนึงในมหาลัย เราไปไหนมาไหนด้วยกัน เรียนด้วยกัน กินข้าวด้วยกันแบบเด็กมหาลัยเขาทำกัน ในแก๊งผมก็จะมีผู้ชายและผู้หญิง มีผู้หญิงคนนึง มีอะไรเขาก็ชอบมาปรึกษาผม บางวันเพื่อนคนอื่นไม่ว่างเราก็ไปกินข้าวด้วยกัน เรียนกันเป็นแก๊งแต่เขาชอบมานั่งข้างผม เวลาเขาเจ็บป่วยก็เป็นผมที่ไปส่งเขาไปโรงบาล จนเราเริ่มสนิทกันมากขึ้นๆ ผมลองมาคิดดู ผมอยู่กับเขาแล้วไม่คิดมาก ผมไม่อึดอัด แต่ก็ไม่ได้รู้สึกมีความสุข แรกๆมันก็รู้สึกเฉยๆ ไม่ได้อะไรมาก พากันไปกินข้าว อ่านหนังสือ ปกติทุกอย่าง แต่กับแฟนผมผมกลับรู้สึกแน่เวลาอยู่ด้วย อาจจะเพราะเราทะเลาะกันบ่อยๆ และวันนึงผมก็เริ่มสังเกตุ เพื่อนของผมเขาชอบมาเล่นหัวผม เล่นเส้นผมของผม เวลาอยู่ด้วยกันเป็นแก๊ง สายตาของเราชนกันบ่อยมาก เขาก็ชอบแลมองหน้าผมตลอด เราชอบโดนคนอื่นล้อ และเราสองคนก็ชอบเล่นกลับยอมรับว่าเออกิ้กกันอยู่อ่ะ(เพื่อนๆรู้กันว่าเล่นๆ) ผมไม่รู้ว่าผมชอบเขาเมื่อไหร่ แต่ผมรู้ตัวก็ตอนที่คณะมีกิจกรรม และมีผู้ชายเพื่อนของเขาคนอื่นมาเล่นด้วยถ่ายรูปด้วย มากอดคอ มันรู้สึกหึงแปลกๆ แต่ผมก็นึกเสมอว่าเขาเป็นเพื่อนเรานะ แต่ผมค่อนข้างจะแน่ใจว่าเขาก็มีใจให้ผม แต่ติดตรงที่ผมมีแฟน เขาก็เลยเกรงใจบ้าง ที่เล่นๆว่ากิ้กกันเขาก็แอบจริงจังนิดนึงแหละ แบบนี้ผมควรทำยังไงครับ ผมคิดถึงความรู้สึกของแฟนผมที่เราคบกัน ประคับประคองกันมานาน แต่เราก็ทุกข์กันมากกว่าสุข แต่กับเพื่อนคนนี้ผมกลับรู้สึกดีมากกว่าอยู่กับแฟน ถ้าผมจะเริ่มใหม่ผมก็จะบอกแฟนตรงๆ ผมควรทำไงดีครับ