เรื่องมันมีอยู่ว่า เราเเอบชอบผช.คนนึงมา3ปีเเล้วเป็นพี่ชายของเพื่อน ขอเเทนชื่อว่าพี่มูก็เเล้วกันนะเราเคยทักเเชทเค้าไปครั้งนึง เเต่เค้าก็คุยเหมือนไม่อยากคุยเเหละ เราเลยเฉยๆมาเกือบ3ปีเเต่ก็เเอบส่องบ้างเเหละ
จนไม่กี่สัปดาห์มานี้เค้ากลับเป็นคนทักเเชทมาหาเรายอมรับว่ากรี้ดเลยเเหละ มาคุยเชิงจะจีบ จีบนั้นเเหละ เพราะเค้าบอกเลยว่าขอจีบเรานะ เราก็จะเปิดใจนะเพราะเรายังไม่มีเเฟน โสดมา3ปีเเล้ว พยายามเปิดใจคุยด้วย ไปหาไรกินด้วยกัน2ครั้ง เเต่เรารู้สึกว่ามันไม่ใช่ความรัก เเต่พี่มูเขาดีมากเลยเเหละสำหรับเราขนาดเพื่อนผช.เรายังเชียร์ให้คบกับคนนี้เลย พี่เค้าเรียนสถาปัตเเหละ ติสๆหน่อย เเต่สุดท้ายเราก็เลือกที่จะหายมา ช่วงนั้นตรงกับช่วงสอบด้วยเเหละ เราอ้างว่าอ่านหนังสือสอบบ้าง งานเยอะบ้าง เราปิดออฟเฟสเเละไม่เปิดอ่านข้อความพี่เขาเลย เเต่เขาก็ทักมาถี่ๆคิดถึงบ้าง ทักมาให้กำลังใจบ้าง เเต่เราก็ไม่เปิดอ่านจนทุกวันนี้ก็ยังทักมาเเต่ก็ไม่เปิดอ่านเหมือนเดิม
เรายอมรับเเหละว่าที่เราเป็นเเบบนี้ เพราะเราเคยสัญญากับผช.คนนึงไว้ขอเเทนชื่อว่า เสือก็เเล้วกันนะเป็นนศ.นิติ ชีวิตวันๆก็อยู่เเต่กับหนังสือ เรารู้จักกันมา6ปี เสือเคยเลิกกับเเฟนเพราะไม่มีเวลาให้เเฟน เรากับเสือเคยสัญญากันว่า จบปี4เเล้วเราค่อยมาเป็นเเฟนกันนะ เรากับเสือคุยกันนานๆครั้ง เเต่จะคุยกันบ่อยช่วงปิดเทอม เรายอมรับเเหละว่าเรายึดติดกับคำสัญญานี้ เเต่เราไม่รู้ว่าเสือจะรักษาคำสัญญามั้ย  เเต่สำหรับเรา ยังไงเราก็ยังรอเสือ เเต่ทุกๆคนรอบตัวเราบอกว่า ตัดใจจากเสือเถอะ ลองเปิดใจให้คนดีๆเเบบพี่มูบ้าง เเต่เราทำไม่ได้ง่ะ กลัวว่าวันนึงลับมาทำตามสัญญาเเล้วเรากลับเป็นคนผิดสัญญา เราไม่อบากทำให้คนที่เรารักเสียใจ เเต่ถ้าเสือผิดสัญญาก็คงเป็นเราที่เสียใจ