ตอนนี้อยู่ม.6 แล้วครับ คนรอบข้างพ่อแม่ ครู ทุกคนเริ่มถามว่าจะเข้าที่ไหน เรียนคณะอะไร
ขอบอกก่อนว่าเกรดผมอยู่ในระดับที่ค่อนไปทางดี เรียนสายวิทย์เคยได้เกรดสี่บ้าง
ทำให้คนเริ่มพูดเข้าหัวว่าควรเรียนที่นี่นะ เรียนคณะนี้เลย ครูหวังกับเรานะทำฝันครูให้เป็นจริงได้ไหม
พอเขาถามว่าจะเรียนที่นี่ไหม เราก็จะตอบว่าดูก่อน ทำเหมือนเป็นการให้ความหวังเลย เราไม่ชอบเลย
แต่ก็ไม่กล้า เพราะเคยพูดตรงๆกับพ่อแม่ว่าไม่ชอบวิทย์นะเรียนแค่ให้ผ่านๆไปอาจเข้าคณะอื่นนะ เขาไม่ว่าอะไรแต่เรา
ก็รู้สึกได้ว่าเขาดูผิดหวัง บรรยายมันอึดอัด เราต้องพูดยังไงดีว่าให้คนอื่นยอมรับในความคิดเรา
อยากยืนยันความคิดของตนเอง ไม่อยากให้คนอื่นกดดันจะบอกว่าไม่ต้องสนใจคำคน สุดท้ายแล้วคนเรา
ก็ทำไม่ได้หรอก ตั้งใจเรียนเหมือนเดิมแต่ครูจะหวังให้เราทำมากขึ้น เดี๋ยวก็ไม่ได้คณะนี้หรอก
ครูรู้ว่าเธอก็อยากเข้าที่นั้น (คิดในใจว่าบอกตอนไหน ทำไม่ต้องคิดว่าคนเรียนเก่งตั้งใจเรียน
แล้วต้องต่อคณะนี้คณะนั้นที่เกี่ยวกับวิทย์เท่านั้น อยากไปทางอื่นไม่ได้หรอ) ตอนนี้อยากมีความสุข
ไม่อยากโดนกดดัน อยากตั้งใจในวิชาที่ชอบจริงๆ ไม่อยากหว่านแห กลัวว่าจะไปไม่รอดสักทาง
ปล.เกรดดี แต่ไม่ค่อยเก่งโดดสักวิชา ต้องตั้งใจเรียนทุกวิชากดดันมาก รู้สึกเหนื่อยกับสิ่งที่กำลังทำ มีแค่ไม่กี่วิชาที่
ทำได้ดี พยายามแล้วไม่รู้สึกเหนื่อย  เรียนวิทย์ได้แต่เรียนแล้วไม่ชอบเท่าไหร่ 
อีกคำถามคือ ชอบคณิต สังคม จะเข้าเรียนคณะไหนได้บ้างครับ เพราะเชื่อว่าตัวเองน่าจะมีคณะที่ยังไม่รู้จัก
ที่รู้ตอนนี้อยากเป็นครูคณิต สังคม หรือไม่ก็อยากเรียนเศรษฐศาสตร์ ขอบคุณที่รับฟังครับ หลักๆแค่อยากมาระบายไม่อยากเก็บไว้คนเดียว
เพราะไม่อยากเครียด5555 ปัญหานี้ตอนเด็กก็เคยเห็นรุ่นพี่บ่นๆกัน เราก็คิดว่าจะเป็นไรพูดว่าเราต้องการอะไรก็จบ 
พอเจอกับตัวถึงรูว่ามันไม่ง่ายเลย5555