สวัสดีครับผมเป็นนักศึกษาปีสองกำลังจะขึ้นเทอมสอง ที่มหาลัยดนตรีแห่งนึง ตอนนี้ผมมีความคิดที่จะซิ่วไปเรียนฟิล์มครับ เหตุผลที่ไม่อยากเรียนดนตรีต่อแล้วคือผมรู้สึกตันๆ ไม่ได้อยากรู้อะไรไปมากกว่านี้แล้ว ต้องมีเรียนทฤษฎีมากมาย ปี3 ปี4 ก็มีแต่วิชาอะไรก็ไม่รู้ แล้วรู้สึกว่ามันไม่ได้เป็นประโยชน์ต่อชีวิตในอนาคต และผมรู้สึกชอบมันน้อยลงจากที่เป็นคนที่ขยันและมุ่งมั่นมากๆจริงๆ ตอนนี้คือหมดพลังในการใช้ชีวิตมากๆ ชีวิตจืดชืดมาหลายเดือนแล้วครับ คือผมยังอยากเล่นดนตรีแต่ไม่อยากเรียนต่อแล้ว แค่อยากเล่นให้มีความสุขพอ และคิดว่าการเรียนที่นี่ไม่ตอบโจทย์ชีวิตผมอีกต่อไปแล้ว ทีนี้ลองมานั่งทบทวนตัวเองแล้วพบว่าจริงๆแล้วชอบหนังมากๆ ตั้งแต่เด็ก ตอนนี้ได้ลองทำMVให้เพื่อน ฝึกถ่ายรูปถ่ายวิดิโอตัดต่อทำกราฟฟิค ก็รู้สึกว่าสนุกและคิดว่าเป็นประโยชน์กับชีวิตตัวเองในอนาคตดี แต่ก็ยังกลัวและไม่มั่นใจว่าถ้าไปเรียนแล้วจะเป็นยังไง ตอนนี้ผมเครียดมากๆคิดมาหลายเดือนแล้ว ในใจก็กลัวมากๆ กลัวไปหมดทุกอย่างเลยครับ กลัวไปเรียนแล้วจะเป็นอีก กลัวสังคม และเรื่องเสียเวลาอีก ตอนนี้ผมต้องรีบตัดสินใจแล้วเพราะมีเวลาปิดเทอม1เดือนก่อนเปิด ตอนนี้คิดไม่ตกจริงๆครับ อีกอย่างถ้าไปเรียนฟิล์มมันไกลบ้านต้องอยู่หอ แม่ก็ไม่ค่อยอยากให้ไปครับ 

ตอนนี้ผมคิดเป็นสองทางหลักๆคือ 1.ทนฝืนเรียนให้จบและศึกษาเรื่องพวกฟิล์มนี้ไปด้วย แต่ ณ ตอนนี้ ผมรู้สึกทนไม่ไหวกับสิ่งที่ต้องทนทำจริงๆครับ พยายามคิดในแง่ดี แง่บวก แต่ก็ทำไปเพราะความรับผิดชอบล้วนๆเลยครับ ในใจไม่อยากทำ

2.ไปเรียนให้รู้แล้วรู้รอด แต่อีกเหตุผลคือมันต้องไปเรียนไกลบ้าน ต้องอยู่หอ แม่ดูไม่ค่อยอยากให้ไป ผมเองก็อยากไปกลับเช่นกัน แต่ถ้าไปเรียนนู้นคงเป็นไปไม่ได้

เปิดใจคุยกับพ่อแม่แล้วเค้าก็ดูให้ผมตัดสินใจได้เลย แต่ในใจเค้าก็คงไม่ได้อยากให้ไป

ตอนนี้ผมเครียดมากเลยครับ จากคนที่ขยันและมุ่งมั่น ตอนนี้ผมเหมือนคนไม่มีเป้าหมาย จากที่ตื่นมาทุกเช้าแล้วรู้ว่าวันนี้ต้องทำอะไรกลับกลายเป็นทุกอย่างว่างเปล่า แต่ช่วงนี้ก็ดีขึ้นบ้าง ผมรีบลงมือทำทุกอย่างหาความรู้ลงมือทำในสิ่งที่คิดว่าน่าจะมีประโยชน์กับชีวิต เลยมีอะไรเข้ามาเป็นที่ยึดเหนี่ยวบ้าง

ตอนนี้เครียดมากๆเลยครับ ขอคำแนะนำหน่อยนะครับ