.... เคยแอบชอบคนใกล้ตัว ช่วงที่แอบชอบ
เมื่อได้เจอหรือได้อยู่ใกล้ๆ ใจก็เต้นแรง ตื่นเต้น
ทำตัวไม่ถูก แต่ต้องเก็บอาการว่า ไม่มีอะไร
แกล้งทำเฉย ทั้งที่ในใจเขินเป็นบ้า ตอนทำอะไร
ต่อหน้าเขา มือก็สั่น แบบเรียงลำดับไม่ถูกเลยว่า
อะไรต้องทำก่อนทำหลัง บางทีซู้มซ่ามทำโน้น
ทำนั้นตก ทั้งที่เราอยู่กับคนอื่นจะเรียบร้อย
ไม่ใช่คนซุ้มซ่ามด้วย ไม่ชอบอาการแบบนี้เลย
.... จนกระทั่งเขามีแฟนเป็นตัวเป็นตน ช่วงแรกๆ
แอบร้องไห้ ไม่อยากเจอหน้าเขาเลย แต่ทำไงได้
เราแค่แอบชอบ และเขาก็ไม่มีใจให้เรา ยอมรับว่า
ทำใจยาก
.... พอเวลาผ่านไป ความรู้สึกแบบนั้นก็ลดลง 
เหลือแค่ความสัมพันธ์ดีๆเป็นพี่น้อง เป็นเพื่อนกัน
แต่ทำไมตอนอยู่ใกล้กัน เราซิยังมีอาการเดิม
ยังทำตัวไม่ถูกเวลาอยู่ใกล้กัน
แต่ไม่ได้ชอบแล้วจริงๆ
ทำไมนะ .. ทำไม ?