วันก่อนสามีรับสายจากแฟนเก่า(แฟนคนแรก)โทรมาเรื่องจะแต่งงาน
จริงๆๆไม่รู้สึกหึงอะไรหรอก แต่คราวนี้คุยชั่วโมงกว่าจนเราต้องนั่งรออีกห้องนึง สามีก็รูว่าเรารอให้วางแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าสามีจะอยากวางเลย ที่สำคัญน้ำเสียงที่คุยมันเหมือนกับตอนที่คุยกับเราใหม่ๆๆสมัยจีบกันแรกๆเลยคะ มันเหมือนกับความรู้สึกดีๆๆที่เค้ายังรู้สึกมีให้กันอะคะเพราะสามีเป็นคนไม่ชอบคุยอะไรนานๆแต่คราวนี้แปลกจริงๆๆ เราก็โกรธสามีเรานะไม่โกรธผู้หญิงเลยแต่โกรธสามีมากกว่าที่ไม่แคร์เรา หรือขอโทษที่ทำให้ต้องรอกลับเฉยๆๆมี่เราโกรธและไม่พูดถึง
ความรู้สึกนี้มันเลยต้องเก็บเอาไว้เลยไม่ได้มาคุยกันคะ
เราเป็นคนโกรธไม่นานเลยช่างมัน พออีกวันดันเจอโพสต์ในเฟสบุ๊คเป็นโพสต์ผู้หญิงกดไลท์และแชร์รองเท้าวิ่ง เห็นสามีแคปราคารองเท้ารุ่นนี้ในเพจเพจนึงมาให้ จนผู้หญิงบอกข้อมูลแน่นมาไวมาก เป็นการคุยกันที่ไม่มีอะไรแต่เหมือนมีอะไร เราก็ซึมไปเลยคะวันนั้น ความรู้สึกเสียใจมันห้ามไม่ได้คะ หรือเราคิดมากไปใช่มั้ยคะ มีใครเคยรู้สึกแบบนี้บ้างคะ
รู้สึกได้ถึงสามีว่าดีใจที่ได้คุยกับแฟนเก่า(คนแรก)
จริงๆๆไม่รู้สึกหึงอะไรหรอก แต่คราวนี้คุยชั่วโมงกว่าจนเราต้องนั่งรออีกห้องนึง สามีก็รูว่าเรารอให้วางแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าสามีจะอยากวางเลย ที่สำคัญน้ำเสียงที่คุยมันเหมือนกับตอนที่คุยกับเราใหม่ๆๆสมัยจีบกันแรกๆเลยคะ มันเหมือนกับความรู้สึกดีๆๆที่เค้ายังรู้สึกมีให้กันอะคะเพราะสามีเป็นคนไม่ชอบคุยอะไรนานๆแต่คราวนี้แปลกจริงๆๆ เราก็โกรธสามีเรานะไม่โกรธผู้หญิงเลยแต่โกรธสามีมากกว่าที่ไม่แคร์เรา หรือขอโทษที่ทำให้ต้องรอกลับเฉยๆๆมี่เราโกรธและไม่พูดถึง
ความรู้สึกนี้มันเลยต้องเก็บเอาไว้เลยไม่ได้มาคุยกันคะ
เราเป็นคนโกรธไม่นานเลยช่างมัน พออีกวันดันเจอโพสต์ในเฟสบุ๊คเป็นโพสต์ผู้หญิงกดไลท์และแชร์รองเท้าวิ่ง เห็นสามีแคปราคารองเท้ารุ่นนี้ในเพจเพจนึงมาให้ จนผู้หญิงบอกข้อมูลแน่นมาไวมาก เป็นการคุยกันที่ไม่มีอะไรแต่เหมือนมีอะไร เราก็ซึมไปเลยคะวันนั้น ความรู้สึกเสียใจมันห้ามไม่ได้คะ หรือเราคิดมากไปใช่มั้ยคะ มีใครเคยรู้สึกแบบนี้บ้างคะ