สวัสดีครับ ในวันนี้ตัวผมเองจะมาเล่าเรื่องเกี่ยวกับการพบเจอกับน้องคนนึงในพันทิพ โดยเราเริ่มรู้จักกันในเว็บนี้เลย จากการตั้งกระทู้ และเราใช้เวลา หนึ่งเดือนในการพูดคุย และทำความรู้จักกัน น้องเขาเป็นคนที่ใครหลายคนเห็นแล้วคงชอบเลยแหละ ทั้งนิสัย รูปร่าง หน้าตา รวมถึงทัศนคติที่เข้ากันกับตัวผม น้องมันคงเป็นสเปคของใครหลายคนเลยแหละ ซึ่งผมเห็นผมก็ชอบเขานะ เรียกว่าชอบเลยหละ ในครั้งแรกที่เราเจอกัน เราก็ไปกินข้าว ดูหนัง ฟังเพลงตามทริปเดทแรกของใครหลายๆคน และเวลาผ่านไปสองเดือนในการเจอกัน เราก็ตกลงเป็นแฟนกัน และได้ย้ายมาอยู่ด้วยกัน น้องเขาอายุห่างกับผมประมาณ 5-6 ปี และน้องเขาก็ทำอาชีพที่มั่นคงเลยหละ ส่วนผมที่ทำอาชีพที่ต้องทำงาน เกือบ 7 วัน บางวันก็เหนื่อย บางวันก็เบื่อ เราไม่ค่อยมีเวลาให้น้องเขาเลยนะ แต่น้องเขาเป็นยังไงก็แบบนั้นตลอดเวลา 8 เดือนที่ผ่านมา คำว่าเป็นยังไงก็แบบนั้นในที่นี้คือ น้องเขาดูแลเราทุกอย่างเลย ทั้งงานบ้าน งานเรือนถ้าเป็นผู้หญิงคงสเปคใครหลายๆคน น้องเขาไม่เคยบ่น แต่กับมีแต่ผมที่บ่นนู้น บ่นไปเรื่อย และน้องเขายังเป็นที่ปรึกษาที่ดี ในทุกๆครั้งที่ผมไปปรึกษาอะไรเกี่ยวกับเรื่องต่างๆในชีวิต เรื่องงาน เรื่องผู้คนที่เราพบเจอในแต่ละวัน น้องเขาก็ให้คำตอบที่เราต้องการได้เสมอมา มีทะเลาะกันบ้าง และเลิกกันไป 2 ครั้ง เพียงเพราะผมเหนื่อย กังวล และในส่วนนึงไม่มีเวลาให้เขามากพอ แต่น้องมันก็ไม่ได้ไปไหนนะ มีแต่เราที่ไล่ให้เขาไป ในทุกๆครั้งที่เราเคลียด หรือเหนื่อยน้องเขาจะอยู่ข้างเรา และถามเราเสมอว่า เป็นไงบ้างวันนี้ เหนื่อยไหม ซึ่งใช่เลยแหละ น้องมันแคร์ความรู้สึกผมมาก ให้ความสำคัญกับตัวผมได้ดีเลยแหละ แต่กับตัวผมในตอนนี้น้องมันไม่ได้เป็นคนสำคัญของผม หรือเป็นแค่ในตอนที่เราเหงาไปแล้ว ผมรักน้องมันนะ อยากจะใช้ชีวิตกับน้องมันเลยหละ แต่ในไม่กี่อาทิตย์ที่ผ่านมาผมกับรู้สึกเบื่อตัวเอง เบื่องาน รวมไปถึงเบื่อน้องมันเองทั้งที่น้องเขาก็ทำตัวปกติแบบที่เคยทำ ในเวลานี้ ผมควรทำยังไงดีครับ ควรปล่อยให้น้องเขาไปเจอใครที่ดี และคนที่มีเวลาให้กับเขาดีไหม ถ้าถามว่ารักไหม รักมากครับ และก็เบื่อด้วยเช่นกัน หรืออาจเป็นเพราะเราเจอหน้ากันทุกวัน ตื่นมาก็เจอ ตอนนอนก็เจอ เกี่ยวไหมครับที่จะเบื่อกันในสาเหตุแบบนี้ ผมเคยถามน้องเขานะว่าเบื่อผมไหม รู้ไหมครับน้องเขาบอกว่าอะไร ไม่เคยเบื่อผมเลย และยังมีความสุขทุกครั้งที่ได้ใช้เวลาร่วมกัน ซึ่งตอนที่ผมได้ยินมันทำให้ผมรู้สึกเจ็บจี๊ดๆ ที่เรานั้นกับรู้สึกเบื่อเขาเอง ทุกครั้งที่ออกไปทำอะไรร่วมกันก็สนุกดี และขอบคุณเขาทุกครั้งเลย มีตวามสุขทุกครั้ง แต่พอต้องกลับมาห้อง เหนื่อยจากงาน เรากับเบื่อเขาสะงั้น ก่อนที่เราจะคบกันน้องมันก็รู้นะว่าผมจะไม่มีเวลาให้ แต่น้องมันก็ตัดสินใจจะคบกับเรา พร้อมบอกกับตัวผมเองเสมอว่า คนเราไม่มีใครดีที่สุด และสมบูรณ์แบบไปสะหมดหรอก เราต้องยอมรับความแตกต่าง ความไม่สมบูรณ์ของกันและกัน หมายถึงเราเติมเต็มในส่วนที่เราไม่สมบูรณ์ของกันและกัน มีอีกนะครับ แต่ผมจำได้แค่ประเด็นหลักๆ ผมก็โอเค และดีใจ พร้อมทั้งเสียใจมากที่ได้ยิน แต่กับกันมาในตอนนี้ผมกับรู้สึกเบื่อ แต่ยังรักน้องเขามากนะครับ ไม่อยากปล่อยมือจากน้องเขาไปเลย หรือแค่ตอนนี้มันอนู่ในความสัมพันธ์ที่เรียกว่าความเบื่อตามลำดับความสัมพันธ์กันครับ

ผมควรจัดการกับตัวเองยังไงดีครับ ในตอนนี้คิดแต่ว่าปล่อยน้องมันไปเจอคนที่ดี และมีเวลาให้สะดีกว่าที่ต้องมาอยู่กับคนที่ไม่มีแม้กระทั่งเวลาให้ ถ้าใครเคยดูเรื่อง รักฉุดใจนายฉุกเฉิน ก็คงเป็นแบบนั้นเลยครับ…ขอบคุณครับ