ขอเกริ่นก่อนนะครับ ว่าผมเป็นคนที่เข้าหาคนไม่เก่งครับ พูดไม่เก่งด้วย ไม่มีวิธีโน้มน้าวใจคนให้เชื่อครับ เลยมีเพื่อนอยู่น้อยมาก ส่วนมากจะเป็นคนในสาขากันเองครับ งั้นขอเข้าเรื่องต่อเลยนะครับ

เรื่องมันเริ่มจาก จู่ๆก็มีคนในกลุ่มผมเอาผมไปนินทา และก็เริ่มมีข่าวลือแปลกๆขึ้น ตอนแรกคิดว่างั้นย้ายไปอยู่กับกลุ่มอื่นก็ได้ กลับกลายเป็นว่ากลุ่มนั้นได้ยินข่าวลือ ก็พากันอคติผมกันหมด แล้วคนในสาขาก็พาอคติผมกันเรื่อยๆ จากนั้นก็กลายเป็นปัญหาตอนมีโปรเจ็คจับกลุ่ม ผมกลายเป็นเศษเหลือแทบตลอด ยิ่งถ้าอาจารย์ให้จับกลุ่มกันเองผมยิ่งไม่มีกลุ่มอยู่ ผมเลยปรึกษาเรื่องนี้กับอาจารย์ดู เค้าก็ไม่ได้สนใจปัญหาของผมเท่าไหร่ พอไม่มีเพื่อนกลับกลายเป็นว่าสุขภาพจิตผมเริ่มแย่ลง เหนื่อยที่ต้องคิดมาก การเรียนผมก็แย่ลงไปด้วย ตอนนี้ปี 2 พอคิดว่าถ้าเราดรอปไปคณะอื่นอาจจะดีกว่านี้
แต่ด้วยความที่บ้านผมอยู่ในฐานะเกือบจนเลยก็ได้มั้ง ผมพยายามไม่มีปัญหาเพราะแค่นี้พ่อกับแม่ก็ลำบากกันอยู่แล้ว แล้วยิ่งดรอปเรียนก็ต้องเสียเงินกลับไปเรียนปี 1 ใหม่ กลัวจะพาพ่อกับแม่เครียดหนักไปด้วย เรื่องนี้เลยอยู่ในหัวผมตลอดว่าจะผ่านไปถึงปี 4 ได้มั้ย ยิ่งอยู่หอในก็โดนนินทาตั้งแต่นอนหอยันในมหาลัย เรียกได้ว่าไม่มีเวลาให้สมองได้คิดเรื่องอื่นเลย ทำยังไงให้อดทนจนกว่าจะจบปี4 ได้ครับ เพราะนี่แค่ปี 2 ผมก็อยากดรอปซะแล้ว ขอคำแนะนำหน่อยครับ