สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ เรียนดีมาโดยตลอดตั้งแต่ประถมถึงมหาลัย แต่พ่อกับแม่ไม่เคยเห็นความดีตรงนี้เลย เราขอแม่แค่อย่างเดียวคือขอเปิดแอร์หลังจากกลับมาจากเรียนแค่1ชั่วโมง ปกติที่บ้านจำกัดเวลาไว้อยู่แล้วว่าตอนกลางคืนเปิดได้แค่4 ชั่วโมงเท่านั้น ห้ามเปิดก่อน2ทุ่ม ถ้าเปิดเกินเวลาต้องเก็บเงินเป็นชั่วโมงให้แม่ค่ะเป็นค่าไฟ บางทีตกดึกร้อนมาก เปิดแอร์เพิ่มหลังจากแอร์ดับ ก็เคาะประตูมาบ่น บางทีขอเปิดแอร์ตอนกลางวันเพราะขออ่าานหนังสือ ก็แอบฟังเสียงแอร์แล้วพูดว่า แค่อยากเปิดแอร์เฉยๆไม่ได้อ่านหนังสือหรอก เพราะถ้าเราไปนั่งอ่านหนังสือข้างนอกเขาก็บ่นว่าเปลืองเงินขอบอกก่อนค่ะ ว่าแอร์ในห้องของเราเราเป็นคนเก็บเงินซื้อเอง  ทุกอย่างที่เป็นแบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเพราะบ้านเราจนนะคะเพราะแม่อยากได้อะไร แม่ต้องได้เสมอ แพงแค่ไหนก็ซื้อค่ะ บางทีเขาซื้อกับข้าวมาแต่ก็ไม่ได้ซื้อมาเผื่อเรา บางทีก็กินหมด เราต้องออกไปหาข้าวกินเองทุกมื้อ ทั้งๆที่แม่เราอยู่บ้าน ไม่ได้ทำงานอะไร ไม่เคยถามด้วยซ้ำว่าเรียนเหนื่อยไหม มีแต่โดนแซะหรือซ้ำเติมถ้าเกรดตก ทะเลาะกันเรื่องแอร์เกือบทุกวัน ทั้งๆที่มันคือเรื่องปกติของบ้านอื่น ตอนเราทำงานพาร์ทไทม์ได้เงินมา เราก็ให้แม่ตลอด งานบ้านเราไม่เคยบกพร่อง ทำทุกอย่างในบ้านเช่นกัน ที่เราตั้งกระทู้เพราะเราอยากมาถามผู้ใหญ่หรือคนส่วนมากทุกคนว่าที่เราขอมันเกินไปมั้ย เราเอาแต่ใจเกินไปรึเปล่า เราขอแค่เรื่องเดียวจริงๆจากเขา ขอบคุณค่ะ