เป็นผู้หญิงคะ  อายุ31 จบคณะการบัญชี มหาวิทยาลัยเอกชนมีชื่อ คะ เคยทำงานด้านบัญชี รวมๆ2ปี และเข้าสู่สายธุรการ 7ปี เป็นระดับหัวหน้า แต่ชีวิตพกพันมีความจำเป็นที่ต้องลาออกจากงาน

หลายคนมองว่า บ้า! ตั้งคำถาม ทำไมไม่อดทนทุกคนมีเหตุของตัวเอง

หลังวันนั้นสบายเลย 3 เดือน นั่งๆนอนๆ หางานมา3เดือนเต็มๆ แบกรับค่าใช้จ่าย ค่ารถ ค่าห้อง ค่าบัตร ด้วยเงินสะสม ห้าหมื่น  หลังๆหยิบยืมมาอีก อดๆยากๆ  😂😂😂

เริ่มไปสัมภาษณ์ สัมมากี่ทีก็รอก่อน และก็เงียบไป ก็สงสัยเรียกเงินเดือนสูงไปหรอ  หรือความสามารถไม่ถึง หรือองค์กรเข้าต้องการแบบไหน ท้อแท้พอสมควร

คำถามของคนที่สัมภาษณ์:เคยเป็นระดับหัวหน้ามาทำไมลาออก และมาสมัครตำแหน่งนี้ ถามเหมือนแบบรับได้อ่อ ทำได้หรอ

จากใจเรานะ❤ ตอนเราเป็นหัวหน้าเราไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นหัวหน้า  เราคิดว่าเราเป็นแค่แบบอย่างในการทำงานของน้องๆ และพาทีมไปสู่เป้าหมาย ดูแลแก้ไขในสิ่งที่ผิดพลาดหรือปัญหาที่เขาแก้ไม่ได้..

ระหว่างก็ไปทำงานพิเศษบ้างเพราะต้องหาเงินมากินอยู่ รับจ้างขายของ  ไปล้างจานร้านก๋วยเตี๋ยว พอได้เงิน3000-4000มาจ่ายที่จำเป็นเพื่อนฝูงคนรู้จักจะมองเราแบบได้ไหนเรารับได้หมด  

มีทั้งคนที่ช่วยเหลือโดยไม่ได้ร้องขอ  และมีทั้งคนหายไปจากชีวิตเรา  ทำให้เรายิ่งโตขึ้น...🙏🏽

วันนี้ได้งานทำแล้ว  เป็นพนักงานบัญชีบริษัทเล็กๆ เงินเดือนน้อยกว่าที่เดิม สวัสดิการไม่ต้องพูดถึงแค่ประกันสังคม แต่เราก็ทำนะดีกว่าไม่ทำอะไรเลยและขอบคุณที่เขาให้โอกาส เราไม่ดูถูกองค์กร  ไม่ดูถูกเงิน  และเรารักงานทุกอย่างที่เราทำ  🙏🏽🙏🏽🙏🏽

ปล.ตอนนี้น้ำหนักลงมา 7 กิโลแหละ เป็นผลพลอยได้  อิอิ รุ่นน้องตกงานมาละ เกือบหกเดือน เราโชคดีกว่า  

#เขียนไม่เก่ง แต่รักหมดใจ

#สิ่งที่เกิดขึ้น คือสิ่งที่ดีที่สุดเสมอ