มันเป็นเรื่องไม่นานมานี้คือ ตอนแรกฝ่ายหญิงคนที่ 1 และพวกพ้องของเธอมาหาผมตอนนั้นผมก็ไม่รู้อะไร และเขาก็มาสารภาพรักกับผมซึ่งผมก็ยังไม่ได้ตั้งตัวผมเลยทำอะไรไม่ถูกจึงตัดสินใจวิ่งหนี และวันต่อๆมา ก็มาตื้อผมว่าขอเป็นแฟนได้ไหม ผมเลยบอกว่า
'ไม่เอาเราไม่ชอบเธอ' และหลังจากนั้นผญ.คนที่ 1 ก็เศร้าดูจากสีหน้าของเธอหลังจากนั้น เพื่อนๆของเธอก็มาเครียร์กับผมว่า ทำไมถึงไม่เป็นแฟนกับเธอ ผมจึงตอบกลับไปว่า 'ก็เพราะไม่ชอบไง' ซึ่งผมไม่รู้ว่าจะพูดยังไงและต่อจากนั้นผมก็ไม่พูดอะไรกับพวกเธอเลย พวกเธอเลยบอกว่า หยิ่งนักเหรอ ตอนนั้นผมก็ไม่สนอะไรแต่ในใจผมกลับรู้สึกเจ็บที่ผมทำอะไรไม่ได้จะพูดออกมาก็ไม่ได้ เพราะไม่กล้าพูด เลยปล่อยให้เป็นแบบนี้ จนเธอตัดใจจากผมได้ จบ
ฝ่ายผญ.คนที่2 เป็นเรื่องเกิดขึ้นเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี้เอง จู่ๆ ก็มาบอกว่าเราชอบเธอนะ ตินนั้นผมสตั้นเลย และไม่อยากให้เป็นเหมือนฝ่ายญ.คนที่1 ผมเลยบอกว่ามีแฟนแล้ว
ซึ่งนั้นแบบนั้นเองจึงสร้างปัญหาให้ตนเอง
และหลังจากนั้นฝ่ายหญิงก็เริ่มหาข้อมูลผม (ผมรู้ได้ไงว่ากำลังสืบข้อมูลผม เพราะว่า ผมให้เพื่อนเป็นหน่วยสอดแนมและมาบอกข้อมูลให้ผมรู้เป็นครั้งครา) ทำให้ผมปรับตัวและแก้สถานการณ์ได้ตลอดเวลาและป้องกันไม่ให้เจอกันแบบซึ่งๆหน้าทำให้ผมหนีมาได้ตลอดทั้ง 1 สัปดาห์และหลังจากนั้นพวกเราก็สวนทางกันและฝ่ายญ.ก็บอกว่า หนูชอบพี่นะ
ผมก็บอกว่า ไม่เอาเราไม่อยากมีแฟน
แล้วฝ่ายหญิงก็พูดว่า อ่าวไหนบอกว่ามีแฟนแล้วไง ผมจึงตอบ ก็แค่โกหกน่ะ เพราะตอนนี้เราไม่อยากมีแฟน หลังจากนั้นผมก็เดินหนีไปซึ่งเหตุการณ์นี้พึ่งเกิดไปเมื่อวานนี้เองและวันนี้เขาก็ยังไม่ตัดใจจากผม และตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกแย่ที่พูดแบบนี้กับฝ่ายหญิง ทั้ง 2 ทำร้ายจิตใจโดยตรงเลย ผมควรทำไงดีครับ