คนเราต้องอดทนกับทึกอย่างมากถึงขนาดไหนถึงตอนไหน จนกว่าฟางทุกเส้นจะถูกตัด...

ขอเล่าเรื่องของเด็กผญ.คนนึง พร้อมคำถามตามหลัง...ขอเรียกเธอว่า อ. ชีวิตของเธอมีฟาง 10 เส้น

อ. เกิดในครอบครัวที่อบอุ่น ไม่ได้รวยไม่ได้จน แต่อยู่มาวันนึงครอบครัวเธอก็พังลงเพราะผู้หญิงคนนึง... พ่อของ อ. ทิ้งเธอและครอบครัวไป..อ.รู้แต่แรกแล้ว เธอบอกแม่ของเธอไปหลายครั้งหลายคราแล้ว...แต่แม่ของเธอก็ไม่ทำอะไร.....ฟางเส้นที่ 1 ถูกตัด

อ. โตขึ้นโดยขาดความรักที่ควรจะมี ความสนิทสนมกับพี่สาวของเธอก็น้อยลงเรื่อยๆ...เพื่อนที่เคยสนิทเริ่มลืมเธอ....เส้นที่ 2 ถูกตัด

ความรักเธอไม่สมหวัง...แต่ก็ต้องทนเป็นแค่เพื่อน...เส้นที่ 3..

โดนหยอกล้อบ่อยเกินไปจนเกิดอาการตื่นผู้คน....เส้นที่ 4

มีเพื่อนสนิทที่ให้กำลังใจ แต่สุดท้ายก็นินทากัน....เส้นที่ 5

โลกค่อยๆมืดลง...สีสันหายไป...ความสุขจอมปลอมก็เข้ามาในโลกของเธอ...6

น้ำตาทุกๆหยดทุกๆวัน...ทุกๆคืนทุกๆเช้า...7

ต้องสู้กับคนในบ้านเพื่อศักดิ์ศรีและความพากภูมิของเธอทุกวัน.....8

พี่สาวเธอเกลียดเธอถึงขั้นผลักเธอออกมาจากบ้านหลังนั้นที่พวกเขาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ในชื่อของ ครอบครัว ....เส้นที่ 9....

แต่เส้นที่สิบมันกลับตัดไม่ขาดสักที....อยากจะทิ้งทุกอย่างไป...แต่ก็ทำไมได้...เธอรู้ว่าทุกสิ่งที่เธอทำมันบาปหนาแค่ไหน ทั้งการเรียกพี่สาวและครูของเธอแทนด้วยคำว่า มัน ด้วยความเกลียดชังทั้งหมดนี้...ต่อให้จะหายไปแค่ไหน...แค่มันก็ยังยากอยู่ดี.....มันอาจจะฟังเห็นแก่ตัว...ที่เธอไม่ได้ห่วงครอบครัวของเธอเลย...



อ. เกลียดโลกไปนี้
อ. อยากหายไป
อ. รู้ว่ามันผิดที่จะทิ้งคนอื่นไป
อ. รู้ว่าต่อให้หายไปก็ไม่มีอะไรดี
อ. รู้ว่ามันดีแค่กับใจของเธอ
อ. รู้ว่ามันจะทำให้ใครๆร้อง
อ. รู้ว่าทุกคนจะลืมเธอ
อ. อยากจะเปิดหน้าต่างและกระโดดออกไป
อ. อยากหยิบมีดในครัวขึ้นมา
อ. อยากตาย





...แต่ อ. กลัว...เธอกลัวความตาย......แต่เธอไม่กลัวเรื่องการชดใช้กรรมเลย...
อ. สามารถตัดฟางเส้นสุดท้ายได้...แต่เธอกลัวความตาย...


ถ้าคุณคือ อ. คุณจะทำเช่นไร....