มันมีหลายๆเหตุการณ์ที่เราพูดออกไป แล้วมักจะเป็นจริงซึ่งมันจะทิ้งระยะเวลาประมาณ 1 - 2 เดือนหรือนานกว่านั้นแต่ส่วนมากมันก็จะเกิดขึ้น เช่น
เหตุการณ์ที่ 1 เรานั่งคุยกับเพื่อนคนนึงว่า เพื่อนอีกคนจะได้คบกับคนนี้ไหม เราก็ตอบเลยว่า ได้คบ ผ่านมา 1 เดือน มันก็ได้คบกัน
เหตุการณ์ที่ 2 เรานั่งกินข้าวอยู่กับแม่ แล้วเราก็ถามแม่ว่า ป้าคนนี้(เพื่อนแม่)แม่ได้ติดต่อกันบ้างไหม แม่ก็บอกว่า ไม่ได้ติดต่อกันมานานแล้วน่ะ ผ่านไป 2 เดือน หลานเค้าทักเรามาขอเบอร์แม่เรา บอกว่าป้าอยากคุยด้วย (หลานเค้ารู้จักกับเรา)
เหตุการณ์ที่ 3 ย่าเราต้องการที่จะกลับบ้านเกิดเค้า(ภาคใต้) พ่อเราก็จองตั๋วรถอะไรเรียบร้อยแล้วรอเวลาที่จะกลับใต้อีกประมาณ 2 สัปดาห์ เราก็บอกพ่อกับแม่ว่าย่าไม่ได้กลับใต้หรอก หรือถ้ากลับไปได้จริงๆจะมีเหตุการณ์ที่ทำให้เค้าต้องกลับมาอยู่ที่นี่(ภาคกลาง) ถึงวันเดินทางจริงๆย่าเราเกิดปวดหัวขึ้นมาทำให้การเดินทางกลับใต้ครั้งเป็นอันล้มไป
เหตุการณ์ที่ 4 ย่าเราต้องการกลับใต้อีก พ่อเราก็จองตั๋วอะไรเหมือนทุกอย่าง ซึ่งครั้งนี้ย่าได้กลับไป พ่อกับแม่ก็บอกว่าเราคิดไปเองนู้นนี่นั่น แต่เราก็ยังยืนยันว่า เดี๋ยวก็กลับมา เพราะเค้าต้องอยู่ที่นี่(ภาคกลาง) ผ่านไปสักประมาณ 6 - 7 เดือน ป้าสะใภ้โทรมาหาพ่อเราให้ไปรับย่ากลับ เพราะลุง(ย่าไปอยู่กับลูกชายคนโต)ไม่สบายหนัก ไม่มีคนดูแลย่า พ่อเราก็ต้องรีบไปรับย่ากลับมา
เหตุการณ์ที่ 5 น้องชายของยายเราไม่สบายหนักเข้าโรงบาล (เค้านอนหลับแล้วปลุกไม่ตื่น) นอนอยู่ที่โรงบาลเหมือนเจ้าชายนิทรา หมอก็บอกว่าอาการทรงๆตัวน่ะ ไม่ดีแต่ก็ไม่แย่ชีพจรความดันก็เหมือนจะปกติ ลูกกับเมียเค้าก็มีความหวังที่จะตื่นขึ้นมา เรากับแม่ไปเยี่ยมตามปกติ กลับมาถึงบ้านเราก็บอกแม่ว่า เค้าไม่ได้กลับบ้านนะ แม่เราก็เงียบ ผ่านมา 3 - 4 วัน เรามานอนกับเพื่อนที่ กทม. แม่เราไลน์มาบอกว่า แกตายแล้วน่ะ
เหตุการณ์ที่ 6 เรากับยายสนิทกันมากมีอะไรเราก็บอกยายทุกอย่าง วันนั้นยายโทรมาหาแต่เราลืมหยิบโทรศัพท์มาจากบ้าน ยายก็โทรเข้าเครื่องแม่ ขอคุยกับเรา พอเรารับสาย ยายก็บ่นเราใหญ่เลยว่าทำไมโทรไปไม่รับ โทรศัพท์มีไว้รับน่ะ เราก็บอกว่าลืมไว้บ้าน ยายก็เลิกบ่นเราก็คุยตามปกติน่ะว่ายายเป็นไงบ้างกินข้าวยังไรงี้ ก่อนวางสายเราก็พูดว่า รักยายน่ะ จู่ยายเราก็ร้องไห้ขึ้นมา เราก็ไม่ได้คิดอะไร ประมาณ 3 ทุ่ม น้าที่อยู่กับยายโทรมาหาเราบอกว่า ยายเข้าโรงบาล แกคุยอะไรกับเค้า เรางงมากบอกว่า ก็ไม่ได้คุยอะไรที่เครียดนะ ก็คุยตามปกติ น้าก็ขับเรามารับเราไปหายายที่โรงบาล พอเราไปถึงยายเราก็ร้องไห้บอกว่า ยายเดินไม่ได้แล้ว เราก็บอกว่า เดินได้สิ แค่กายภาพก็หายแล้ว จะได้ไปเดินห้างกัน(ยายเราชอบเดินห้าง) ช่วงนั้นปิดเทอมพอดี เราก็เลยได้มาดูแลยายที่ต่างจังหวัด ผ่านไปไม่ถึงเดือน เราก็อาบน้ำก่อนนอนให้ยายตามปกติ อยู่ๆเราก็พูดกับยายว่า ยายต้องอยู่กับหนูไปจนหนูเรียนจบปริญญา แต่งงาน มีลูกเลยน่ะ (ปกติไม่พูดแบบนี้) อาบน้ำไปก็พูดไป แต่ยายเราก็เงียบไม่พูดอะไร ได้แต่ยิ้มให้เรา คืนนั้นเกิดเรื่องเลยยายเกิดความดันขึ้นจนเส้นเกิดในสมองแตก ต้องรีบพากันไปโรงบาล ยายเรานอนโรงบาลแค่ 4 วันก็จากไป ก่อนยายเราตายเราเดินเช็ดตัวให้ยาย แล้วเราก็นึกในใจว่า ไม่เป็นไรน่ะถ้าอยู่จนหนูประสบความสำเร็จไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เช้ามืดอีกวันยายเราก็จากไปอย่างสงบ น้า แม่ น้อง ตาของเราร้องไห้กันหมด มีแค่เราที่ไม่ร้อง
เหตุการณ์ที่ 7 เราไปช่วยพ่อขายของ แล้วของดันหมดแต่มันกำลังขายได้ดีๆ พ่อก็ให้เรากลับไปเอาของ เราก็บอกพ่อว่า พอแล้วเดี๋ยวเค้ามาไล่แล้วไม่ต้องเอาของมาเพิ่ม แต่พ่อเราไม่เชื่อไล่ให้เราไปเอามา เราก็ทำตามน่ะเพราะไม่อยากเถียง พอเรากลับมาหาพ่อกำลังเอาของลงจากรถยงไม่ทันเสร็จ ก็มีคนเดินมาบอกว่าไม่ให้ขาย เรากับพ่อก็ต้องรีบเก็บของกลับบ้าน
มันมีหลายๆเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่เราเอาเหตุการณ์ที่นึกออกมาเล่า เราไม่รู้ว่ามันเป็นแค่ความบังเอิญหรืออะไรน่ะ อ่านแล้วใช้วิจารณญาณ (เราเกิดพุธกลางคืนด้วย ไม่รู้เกี่ยวกันไหม) อยากให้เพื่อนมาแชร์ประสบการณ์แบบเราบ้าง
พูดอะไรออกไปมักจะเป็นจริง
เหตุการณ์ที่ 1 เรานั่งคุยกับเพื่อนคนนึงว่า เพื่อนอีกคนจะได้คบกับคนนี้ไหม เราก็ตอบเลยว่า ได้คบ ผ่านมา 1 เดือน มันก็ได้คบกัน
เหตุการณ์ที่ 2 เรานั่งกินข้าวอยู่กับแม่ แล้วเราก็ถามแม่ว่า ป้าคนนี้(เพื่อนแม่)แม่ได้ติดต่อกันบ้างไหม แม่ก็บอกว่า ไม่ได้ติดต่อกันมานานแล้วน่ะ ผ่านไป 2 เดือน หลานเค้าทักเรามาขอเบอร์แม่เรา บอกว่าป้าอยากคุยด้วย (หลานเค้ารู้จักกับเรา)
เหตุการณ์ที่ 3 ย่าเราต้องการที่จะกลับบ้านเกิดเค้า(ภาคใต้) พ่อเราก็จองตั๋วรถอะไรเรียบร้อยแล้วรอเวลาที่จะกลับใต้อีกประมาณ 2 สัปดาห์ เราก็บอกพ่อกับแม่ว่าย่าไม่ได้กลับใต้หรอก หรือถ้ากลับไปได้จริงๆจะมีเหตุการณ์ที่ทำให้เค้าต้องกลับมาอยู่ที่นี่(ภาคกลาง) ถึงวันเดินทางจริงๆย่าเราเกิดปวดหัวขึ้นมาทำให้การเดินทางกลับใต้ครั้งเป็นอันล้มไป
เหตุการณ์ที่ 4 ย่าเราต้องการกลับใต้อีก พ่อเราก็จองตั๋วอะไรเหมือนทุกอย่าง ซึ่งครั้งนี้ย่าได้กลับไป พ่อกับแม่ก็บอกว่าเราคิดไปเองนู้นนี่นั่น แต่เราก็ยังยืนยันว่า เดี๋ยวก็กลับมา เพราะเค้าต้องอยู่ที่นี่(ภาคกลาง) ผ่านไปสักประมาณ 6 - 7 เดือน ป้าสะใภ้โทรมาหาพ่อเราให้ไปรับย่ากลับ เพราะลุง(ย่าไปอยู่กับลูกชายคนโต)ไม่สบายหนัก ไม่มีคนดูแลย่า พ่อเราก็ต้องรีบไปรับย่ากลับมา
เหตุการณ์ที่ 5 น้องชายของยายเราไม่สบายหนักเข้าโรงบาล (เค้านอนหลับแล้วปลุกไม่ตื่น) นอนอยู่ที่โรงบาลเหมือนเจ้าชายนิทรา หมอก็บอกว่าอาการทรงๆตัวน่ะ ไม่ดีแต่ก็ไม่แย่ชีพจรความดันก็เหมือนจะปกติ ลูกกับเมียเค้าก็มีความหวังที่จะตื่นขึ้นมา เรากับแม่ไปเยี่ยมตามปกติ กลับมาถึงบ้านเราก็บอกแม่ว่า เค้าไม่ได้กลับบ้านนะ แม่เราก็เงียบ ผ่านมา 3 - 4 วัน เรามานอนกับเพื่อนที่ กทม. แม่เราไลน์มาบอกว่า แกตายแล้วน่ะ
เหตุการณ์ที่ 6 เรากับยายสนิทกันมากมีอะไรเราก็บอกยายทุกอย่าง วันนั้นยายโทรมาหาแต่เราลืมหยิบโทรศัพท์มาจากบ้าน ยายก็โทรเข้าเครื่องแม่ ขอคุยกับเรา พอเรารับสาย ยายก็บ่นเราใหญ่เลยว่าทำไมโทรไปไม่รับ โทรศัพท์มีไว้รับน่ะ เราก็บอกว่าลืมไว้บ้าน ยายก็เลิกบ่นเราก็คุยตามปกติน่ะว่ายายเป็นไงบ้างกินข้าวยังไรงี้ ก่อนวางสายเราก็พูดว่า รักยายน่ะ จู่ยายเราก็ร้องไห้ขึ้นมา เราก็ไม่ได้คิดอะไร ประมาณ 3 ทุ่ม น้าที่อยู่กับยายโทรมาหาเราบอกว่า ยายเข้าโรงบาล แกคุยอะไรกับเค้า เรางงมากบอกว่า ก็ไม่ได้คุยอะไรที่เครียดนะ ก็คุยตามปกติ น้าก็ขับเรามารับเราไปหายายที่โรงบาล พอเราไปถึงยายเราก็ร้องไห้บอกว่า ยายเดินไม่ได้แล้ว เราก็บอกว่า เดินได้สิ แค่กายภาพก็หายแล้ว จะได้ไปเดินห้างกัน(ยายเราชอบเดินห้าง) ช่วงนั้นปิดเทอมพอดี เราก็เลยได้มาดูแลยายที่ต่างจังหวัด ผ่านไปไม่ถึงเดือน เราก็อาบน้ำก่อนนอนให้ยายตามปกติ อยู่ๆเราก็พูดกับยายว่า ยายต้องอยู่กับหนูไปจนหนูเรียนจบปริญญา แต่งงาน มีลูกเลยน่ะ (ปกติไม่พูดแบบนี้) อาบน้ำไปก็พูดไป แต่ยายเราก็เงียบไม่พูดอะไร ได้แต่ยิ้มให้เรา คืนนั้นเกิดเรื่องเลยยายเกิดความดันขึ้นจนเส้นเกิดในสมองแตก ต้องรีบพากันไปโรงบาล ยายเรานอนโรงบาลแค่ 4 วันก็จากไป ก่อนยายเราตายเราเดินเช็ดตัวให้ยาย แล้วเราก็นึกในใจว่า ไม่เป็นไรน่ะถ้าอยู่จนหนูประสบความสำเร็จไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เช้ามืดอีกวันยายเราก็จากไปอย่างสงบ น้า แม่ น้อง ตาของเราร้องไห้กันหมด มีแค่เราที่ไม่ร้อง
เหตุการณ์ที่ 7 เราไปช่วยพ่อขายของ แล้วของดันหมดแต่มันกำลังขายได้ดีๆ พ่อก็ให้เรากลับไปเอาของ เราก็บอกพ่อว่า พอแล้วเดี๋ยวเค้ามาไล่แล้วไม่ต้องเอาของมาเพิ่ม แต่พ่อเราไม่เชื่อไล่ให้เราไปเอามา เราก็ทำตามน่ะเพราะไม่อยากเถียง พอเรากลับมาหาพ่อกำลังเอาของลงจากรถยงไม่ทันเสร็จ ก็มีคนเดินมาบอกว่าไม่ให้ขาย เรากับพ่อก็ต้องรีบเก็บของกลับบ้าน
มันมีหลายๆเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่เราเอาเหตุการณ์ที่นึกออกมาเล่า เราไม่รู้ว่ามันเป็นแค่ความบังเอิญหรืออะไรน่ะ อ่านแล้วใช้วิจารณญาณ (เราเกิดพุธกลางคืนด้วย ไม่รู้เกี่ยวกันไหม) อยากให้เพื่อนมาแชร์ประสบการณ์แบบเราบ้าง