ลูกสาวตอนนี้อายุ 6 ปี เรียนชั้น ป. 1 คือตอนอนุบาลเรียนเอกชนครูจะค่อยดูแลเอาใจใส่ตลอดหากิจกรรมให้ทำ..ให้ช่วยงานครู เช่นเก็บสมุดการบ้าน  ทิ้งขยะ เป็นต้น  เพื่อที่น้องจะได้นิ่งขึ้น..ลูกสาวเป็นเด็กค่อยข้างซนอยู่ไม่ค่อยนิ่ง..แต่พอขึ้น ป.1 ต้องย้ายโรงเรียน..ครูแจ้งว่าน้องมีอาการเดินวนทั่วห้อง อยู่ไม่นิ่ง ครูเลยแนะนำให้พาน้องไปพบจิตแพทย์..เพื่อน้องจะได้นิ่งขึ้น..เราเลยพาไปพบ..พบว่าน้องมีอาการสมาธิสั้นแล้วได้ทานยา..พอทานยาได้สักพักครูแจ้งว่า..น้องนิ่งเกินไป..ไม่ตอบสนองกะการเรียนเวลาถามก็จะไม่ตอบสนอง..ซึ้งครูอ้างว่า..ทานยาแล้วไม่เห็นจะดีขึ้นเลย..แต่เวลาน้องได้การบ้านกลับมา.เราสังเกตว่าน้องทำได้ปกติ..อ่านได้..แถมความจำยังดีอีก..แต่พอครูประจำชั้นถามครูวิชาอื่น..ทำไมครูถึงอ้างว่าไม่เคยให้การบ้านลูกเราล่ะ..แถมยังบอกว่าลูกเราชอบคุ้ยขยะเก็บกระดาษใครไม่รู้ไปเป็นการบ้านอีก...คือมันน่ารังเกียจมากหรอค่ะที่ลูกเราเป็นเด็กสมาธิสั้น..ทำไมครูจึงทำกิริยารังเกียจลูกเราได้ขนาดนี้..ทั้งที่สมุดที่ลูกเราทำ..มันปั้มคำว่าการบ้านชัดๆ..ไม่ได้คุ้ยขยะมาเขียนอย่างที่ครูคนนั้นกล่าวหาสักหน่อย..ครูที่โรงเรียนได้แต่ขู่เราว่าให้ไม่ให้ขึ้นชั้นบ้างล่ะ..จะให้ย้ายโรงเรียนบ้าง..ณ.เวลานี้เราเครียดมากค่ะ พิมพ์ไปร้องไห้ไป