ผมเป็นคนนึงที่ค่อนข้างมีปัญหา เกี่ยวกับผิวหน้า เรื่องสิว ตั้งแต่มัธยมต้น จำได้ว่าตอนเข้าไปมัธยม เราค่อนข้างป็อปมาก ไม่ได้ยอตัวเองนะครับ แต่ว่า ผญ เข้าหาเยอะมากๆๆๆ แบบว่านั่งเรียนอยู่มีนักเรียนสาวๆรุ่นพี่ตะโกนเข้ามาแซวระหว่างคุณครูสอน
มีคนทาบทามบ้าง จนเริ่มมีสิวหลังจากนั้นชีวิตก็ไม่เคยมีโมเม้นแบบนั้นอีกเลย แล้วด้วยตอนนั้นเราไม่รู้หรือวิธีจัดการมันจริงๆจังๆ เรียกได้ว่าไม่รู้จักคำว่าสิวด้วยซ้ำ ก็เลยรักษาผิดวิธี ทั้งบีบ ทั้งล้างหน้าบ่อย จนหน้าพังไป จากนั้นสิวก็ยังขันมาเรื่อยๆจนปัจจุบัน เราก็คิดว่าสิว มันขึ้นเดี๋ยวก็หายไป จนบางจุดมันอักเสบ เราก็ปล่อยมันเพราะกลัวบีบจะเป็นหลุมอีกจนตอนนี้มันเป็นหลุมเพิ่ม ซึ่งผมเป็นคนที่ค่อนข้างซีเรียสกับหน้ามาก ทำทุกอย่างแต่ก็ไม่เคยจะดีขึ้น จนตอนนี้เรารักษากับคลินิกจนมันหายไปจนจะหมดแล้วสำหรับสิว เราสามารถควบคุมมันได้แล้ว แต่ปัญหาก็คือ หลุมสิว รอยแดง รอยดำ เรารู้สึกว่าท้อมากๆ เหมือนเราพยายามอะไรมากๆ แต่มันไม่สำเร็จ และหน้าเราไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว เราเศร้ามากๆ แถมตอนนี้เราทำงานที่ใช้หน้าตามากๆ เป็นคนที่มีผู้ติดตามพอสมควร มีคนชมเราว่าหล่อ ดูดี แต่นั่นมันคือภาพที่ผ่านการปรับแต่ง เรารู้ตัวเองดีว่าจริงๆเราไม่ใช่แบบนั้น พอเขาเจอเราตัวจริงเรารู้ว่าเขาจะต้องผิดหวัง มันยิ่งทำให้เราเครียด ตอนนี้เราก็ยังเข้าคลินิก ทำเลเซอร์ fraxel มาเรื่อยๆ ตอนนี้ครั้งที่ 3 แล้ว ถามว่ามันดีขึ้นไหม มันดีขึ้นนะ แต่เราก็รู้ดีว่ายังไงมันก็ไม่มีทางดีขึ้นในแบบที่เราคาดหวัง เราไม่มีวันหน้าเนียนใสแล้ว ส่วนจุดที่เรายืนอยู่มันเป็นสังคมที่ค่อนข้างหน้าตาดีมากๆทุกคนจะหน้าใส หน้าเนียน มีแค่เราที่มีปัญหา เราทำงานเกี่ยวกับการบันเทิง ตอนนี้อายุ 22 แล้ว เราแค่รู้สึกว่าถ้าเราไม่มีปัญหาแบบนี้ จนหมดความมั่นใจในตัวเอง เราคงทำทุกอย่างได้แน่ๆ เรารู้ตัวนะว่าเรามีความสามารถ เราอยากเป็นดาราเราอยากเป็นศิลปิน แต่เราไม่สามารถส่งไปให้คนอื่นได้ เพราะใจเรามันอายใจเรามันไม่กล้า ทุกวันนี้เราออกไปไหนเราต้องใส่แมสตลอด เรารู้สึกว่าเรากดดันความคาดหวังของคนอื่นมากๆๆๆๆ บวกกับการที่เราพยายามทำทุกอย่างที่ทำได้มาตลอดเป็น 10 ปี สุดท้ายมันก็ยิ่งแย่ ถ้าขอพรได้ 1 อย่าง เราขอแค่เรากลับมาหน้าเนียนก็พอแล้ว เราอยากทำให้พ่อแม่ภูมิใจเพราะที่บ้านก็มีปัญหาเรื่องเงิน เราคิดว่าถ้าเราไม่มีปัญหาแบบนี้ พ่อแม่ก็คงสบายไปแล้ว ไหนจะเรื่องคนที่เข้ามาอีก คนที่เข้ามาในชีวิตเราล้วนเข้ามาจากโลกอินเตอร์เน็ต เราคุยกับผญ คนๆนึงมานานมากๆแล้ว เขาบอกว่าเขารับได้ทุกอย่าง ไม่ว่าหน้าเราจะเป็นแบบไหน เราเคยเจอกันแล้ว เขาก็โอเค แต่ตอนนั้นผมก็ต้องแต่งหน้าใส่แมส เพราะขนาดแต่งหน้าหลุมสิวก็ยังมีให้เห็น เขาบอกว่าไม่เห็นเป็นอะไรเลย แต่เราลบความรู้สึกแบบนั้นไม่ได้จริงๆ เรากลัวเพื่อนๆเขา กลัวคนอื่นมองว่า เราไม่ดีพอสำหรับเขา ทำไมมันต้องเป็นเรานะ เราคิดว่าถ้าเราไม่เป็นแบบนี้ทุกอย่างมันคงคอมพรีทได้ง่ายๆ ความพยายามมันไม่มีความหมายจริงๆ เราแค่อยากได้ใบหน้าของเรากลับมา เฮ้ออ ขอบคุณพื้นที่ที่ทำให้คนอย่างเราสามารถระบายได้ เราตื่นขึ้นมาเราไม่เคยมีความสุขกับชีวิตเลย
หลุมสิวขนาดนี้มันสามารถดีขึ้นจนดูเรียบเนียนได้มั้ย แต่เราก็รู้ดีแหละว่าไม่มีทาง 5555 ทั้งรูขุมขนกว้าง ทั้งหลุมสิว เฮ้อออออ.
สิวทำลายชีวิตของเรา..
มีคนทาบทามบ้าง จนเริ่มมีสิวหลังจากนั้นชีวิตก็ไม่เคยมีโมเม้นแบบนั้นอีกเลย แล้วด้วยตอนนั้นเราไม่รู้หรือวิธีจัดการมันจริงๆจังๆ เรียกได้ว่าไม่รู้จักคำว่าสิวด้วยซ้ำ ก็เลยรักษาผิดวิธี ทั้งบีบ ทั้งล้างหน้าบ่อย จนหน้าพังไป จากนั้นสิวก็ยังขันมาเรื่อยๆจนปัจจุบัน เราก็คิดว่าสิว มันขึ้นเดี๋ยวก็หายไป จนบางจุดมันอักเสบ เราก็ปล่อยมันเพราะกลัวบีบจะเป็นหลุมอีกจนตอนนี้มันเป็นหลุมเพิ่ม ซึ่งผมเป็นคนที่ค่อนข้างซีเรียสกับหน้ามาก ทำทุกอย่างแต่ก็ไม่เคยจะดีขึ้น จนตอนนี้เรารักษากับคลินิกจนมันหายไปจนจะหมดแล้วสำหรับสิว เราสามารถควบคุมมันได้แล้ว แต่ปัญหาก็คือ หลุมสิว รอยแดง รอยดำ เรารู้สึกว่าท้อมากๆ เหมือนเราพยายามอะไรมากๆ แต่มันไม่สำเร็จ และหน้าเราไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว เราเศร้ามากๆ แถมตอนนี้เราทำงานที่ใช้หน้าตามากๆ เป็นคนที่มีผู้ติดตามพอสมควร มีคนชมเราว่าหล่อ ดูดี แต่นั่นมันคือภาพที่ผ่านการปรับแต่ง เรารู้ตัวเองดีว่าจริงๆเราไม่ใช่แบบนั้น พอเขาเจอเราตัวจริงเรารู้ว่าเขาจะต้องผิดหวัง มันยิ่งทำให้เราเครียด ตอนนี้เราก็ยังเข้าคลินิก ทำเลเซอร์ fraxel มาเรื่อยๆ ตอนนี้ครั้งที่ 3 แล้ว ถามว่ามันดีขึ้นไหม มันดีขึ้นนะ แต่เราก็รู้ดีว่ายังไงมันก็ไม่มีทางดีขึ้นในแบบที่เราคาดหวัง เราไม่มีวันหน้าเนียนใสแล้ว ส่วนจุดที่เรายืนอยู่มันเป็นสังคมที่ค่อนข้างหน้าตาดีมากๆทุกคนจะหน้าใส หน้าเนียน มีแค่เราที่มีปัญหา เราทำงานเกี่ยวกับการบันเทิง ตอนนี้อายุ 22 แล้ว เราแค่รู้สึกว่าถ้าเราไม่มีปัญหาแบบนี้ จนหมดความมั่นใจในตัวเอง เราคงทำทุกอย่างได้แน่ๆ เรารู้ตัวนะว่าเรามีความสามารถ เราอยากเป็นดาราเราอยากเป็นศิลปิน แต่เราไม่สามารถส่งไปให้คนอื่นได้ เพราะใจเรามันอายใจเรามันไม่กล้า ทุกวันนี้เราออกไปไหนเราต้องใส่แมสตลอด เรารู้สึกว่าเรากดดันความคาดหวังของคนอื่นมากๆๆๆๆ บวกกับการที่เราพยายามทำทุกอย่างที่ทำได้มาตลอดเป็น 10 ปี สุดท้ายมันก็ยิ่งแย่ ถ้าขอพรได้ 1 อย่าง เราขอแค่เรากลับมาหน้าเนียนก็พอแล้ว เราอยากทำให้พ่อแม่ภูมิใจเพราะที่บ้านก็มีปัญหาเรื่องเงิน เราคิดว่าถ้าเราไม่มีปัญหาแบบนี้ พ่อแม่ก็คงสบายไปแล้ว ไหนจะเรื่องคนที่เข้ามาอีก คนที่เข้ามาในชีวิตเราล้วนเข้ามาจากโลกอินเตอร์เน็ต เราคุยกับผญ คนๆนึงมานานมากๆแล้ว เขาบอกว่าเขารับได้ทุกอย่าง ไม่ว่าหน้าเราจะเป็นแบบไหน เราเคยเจอกันแล้ว เขาก็โอเค แต่ตอนนั้นผมก็ต้องแต่งหน้าใส่แมส เพราะขนาดแต่งหน้าหลุมสิวก็ยังมีให้เห็น เขาบอกว่าไม่เห็นเป็นอะไรเลย แต่เราลบความรู้สึกแบบนั้นไม่ได้จริงๆ เรากลัวเพื่อนๆเขา กลัวคนอื่นมองว่า เราไม่ดีพอสำหรับเขา ทำไมมันต้องเป็นเรานะ เราคิดว่าถ้าเราไม่เป็นแบบนี้ทุกอย่างมันคงคอมพรีทได้ง่ายๆ ความพยายามมันไม่มีความหมายจริงๆ เราแค่อยากได้ใบหน้าของเรากลับมา เฮ้ออ ขอบคุณพื้นที่ที่ทำให้คนอย่างเราสามารถระบายได้ เราตื่นขึ้นมาเราไม่เคยมีความสุขกับชีวิตเลย
หลุมสิวขนาดนี้มันสามารถดีขึ้นจนดูเรียบเนียนได้มั้ย แต่เราก็รู้ดีแหละว่าไม่มีทาง 5555 ทั้งรูขุมขนกว้าง ทั้งหลุมสิว เฮ้อออออ.