แด่ผู้ที่กำลังจะซื้อแมวและผู้ที่ซื้อแมวมาแล้ว ว่าด้วยโรค FIP

กระทู้สนทนา

แมว แมวบริติช ขนสั้น สัตวแพทย์ โรงพยาบาลสัตว์ ช่วยเหลือสัตว์

สวัสดีค่ะ วันนี้เรามีเรื่องสำคัญ ที่ต้องNote ไว้ว่าสำคัญและใกล้ตัวมากๆ สำหรับผู้ที่กำลังจะซื้อแมว และผู้ที่ซื้อแมวมาจากฟาร์มแล้วทุกท่าน

ก่อนคืนต้องขออธิบาายก่อนว่าโรค FIP คืออะไร โรค FIP โรคยื่อบุช่องท้องอักเสบ (feline infectious peritonitis; FIP) เกิดจากการติดเชื้อไวรัสโคโรน่า (corona virus) เรียกย่อว่า FCoV ซึ่งไอ้ไวรัสบ้าบอเนี่ยมันกลายพันธ์ุได้ คือถ้ามันไม่กลายพันธ์ุก็จะไม่เกิดโรค FIP แต่ถ้ามันกลายพันธ์ุปุ๊บจะชักนำให้เกิดโรค FIP ได้ แล้วสาเหตุที่มันกลายพันธุ์ขึ้นอยู่กับภูมิคุ้มกันแมว ถ้าแมวภูมิตก เครียด ได้รับเชื้อไวรัสต่างๆ

แล้วโรค FIP เนี่ยมี 2 แบบ คือแบบเปียกและแบบแห้ง
1) แบบเปียกคือ จะมีของเหลวสะสมในช่องท้อง หรือช่องออก อาจสังเกตเห็นได้ แต่บาางครั้งแมวยังร่าเริงและกินอาหารได้ปกติ อันนี้ถ้าท้องแมวเริ่มโตจะอยู่ได้ไม่นาน ประมาณ 7-9 วัน
2) แบบแห้ง จะไม่สะสมของของเหลวในช่องท้องและช่องอก แต่จะพบการเกิดก้อนผิดปกติในช่องท้อง ซึ่งเจ้าของเองอาจสามารถคลำพบได้ อาการส่วนใหญ่มักไม่จำเพาะ บางครั้งพบว่ามีอาการทางระบบประสาท เช่นการก้าวเดินไม่สัมพันธ์กัน ลูกตากรอกกลิ้งไปมา และชัก อันนี้จะอยู่ได้นานหน่อย อาจจะเป็นปีเลยทีเดียว (ขอบคุณข้อมูลจากหมอกระจิบและCatMagazine)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

เริ่มเรื่องของเรากันนะคะ

เมื่อวันที่ 6 กรกฏาคม 2562 เราได้ไปนัดรับน้องแมวที่ซื้อจากฟาร์มแห่งหนึ่ง พันธุ์ British Shorthair สีไลแลค น้องเกิดวันที่ 22 เมษายน 62 ตอนนั้นอายุ 2 เดือน 14 วัน น้องน่าร๊ากกกกมากค่ะ ขึ้นรถมาก็นอนนิ่งไม่ตื่นคนอะไรใดๆทั้งสิ้น

ทุกคนเห่อแมวใหม่กันใหญ่ แต่น้องก็ยังคงนอนเหมือนเดิม 55555 ตอนกลาคืนได้เจอกับพี่ๆ ทุกคนใจดีกับน้องและเริ่มรวมแก๊งค์กันอย่างรวดเร็ว

เราเอาเด็กๆ ไปไหนมาไหนด้วยตลอด และมีกิจกรรมวิ่งเล่นด้วยกันเกือบทุกเย็น เราสนิทกันมากขึ้น น้องขี้อ้อนมากๆ ขึ้นรถทีต้องมานอนที่ประจำ

กิจกรรมวิ่งเล่นนอกบ้าน

พอเหนื่อยก็หลับท่ากวนๆ แบบนี้ 5555555

เราหลงรักน้องมาก น้องขี้อ้อนสุดๆ และสนิทกันไวมากๆ ไม่เพียงแต่เรานะคะ อีกสองแสบก็รวมแก๊งค์กับน้องเรียบร้อยแล้ว (ใครก็รู้ว่าถ่ายรูปหมู่แมวมันยากขนาดไหน ไม่มีรูปไหนที่ดีๆพร้อมกัน 3 ตัวเลย คอปเปอร์ (ตัวซ้าย) เป็นพี่หนูต้องเสียสละนะลูกกกก 55555

เด็กแก๊งค์นี้ชอบนมแพะมากกกกก พวกพี่ๆ กินไม่ระวังเลย มันเปื้อนหน้าหนู หนูไม่โอเคนะ

จนวันที่ 25 ก.ค. น้องอายุครบ 3 เดือนกำหนดฉีดวัคซีนเข็ม 2 (เข็มแรกฟาร์มบอกว่าทำมาเรียบร้อยแล้ว) เราก็พาน้องไปฉีด หลังจากกลับมาก็ซึมๆ แต่ยังกินอาหารได้ปกติ แต่ตลอดวันจะนอนมากกว่าเล่น แอบเข้าไปนอนใต้เตียงที่ๆ เราจับน้องไม่ถึง ถึงจะเป็นนมแพะของโปรดก็กินได้น้อยลง แต่ถ้าเป็นขนมแมวเลียหนูสู้ตาย 55555 วันที่เรากลับบ้านและน้องมานอนที่ประจำ เราเริ่มสังเกตเห็นความผิดปกติ ท้องของน้องดูโตขึ้น แต่จับแล้วไม่แข็ง นิ่มๆ
30 ก.ค. 62

2 ส.ค. 62

เราก็เสริชข้อความความเป็นไปได้จากอาการของน้อง หวยก็มาออกที่โรค FIP และคืนนั้นเราได้พาน้องไปหาหมอที่คลินิกแถวบ้านที่หาประจำ คุณหมอใจดีมากๆ คุณหมอจับท้องน้องและยืนยันว่าเป็นน้ำ ไม่ใช่ลมอย่างท้องอืดท้องเฟ้อ ซึ่งน่าจะเป็นโรค FIP และคุณหมอแนะนำให้ไปที่โรงพยาบาลสัตว์เพื่อเอ็กซ์เรย์ และตรวจหาโดยละเอียด คุณหมอน่ารักมากไม่คิดเงินด้วย คลินิก หมอภูมิรักษาสัตว์ ใครอยู่ถนนราษฎร์พัฒนาแนะนำเลยนะคะ ฉีดวัคซีนหยอดเห็บหมัดที่นี่เลย

วันรุ่งขึ้นเราพาน้องไปหาหมอที่โรงพยาบาลและอัลตราซาวน์หมอยืนยันว่าเป็นน้ำ และจากคำอธิบายว่าน้องมีอาการหลังจากฉีดวัคซีนเพียงสัปดาห์เดียว หมอก็ปักธงว่าคือโรคนี้ แต่จะยืนยันได้ถ้าเจาะน้ำในท้องไปตรวจ PCR แต่เราไม่ต้องการให้น้องเจ็บ เพราะจากที่อ่านมาคือน้องจะเจ็บมากๆ หมอจ่ายยาเสริมภูมิมาให้และบอกว่าถ้าไม่ไหวก็ให้มาเจาะน้ำออก

หลังจากกลับจากโรงพยาบาล น้ำในท้องก็ดูจะเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ
วันที่ 6 ส.ค. 62

วันที่ 7 ส.ค. 62 น้องเริ่มนอนตะแคงไม่ได้แล้วเพราะท้องบวมขึ้นมาก และนอนตลอดเวลาแต่ไม่ได้หลับ ลุกขึ้นเดินได้ระยะสั้นๆ

เช้าวันที่ 8 ส.ค. 62 เราตัดสินใจพาน้องไปหาหมอเพื่อเจาะน้องในท้องออก โดยจำเป็นต้องให้ยาสลบและมีผู้ช่วยจับกันหลายคน 4 - 5 คน เพราะน้องจะดิ้นเนื่องจากมันเจ็บมากๆ เสียงร้องทรมานดังลั่นโรงพยาบาลเป็นระยะๆ หัวใจเราเจ็บปวดมาก ถ้าเจ็บแทนได้ก็คงดี คุณหมออกมาพร้อมถุงน้ำใสๆ สีเหลือง เป็นอันรู้กันว่าเป็นโรค FIP แน่นอน เพราะถ้าไม่ใช่น้ำในท้องจะไม่เป็นสีนี้ คุณหมอฉีดยาปฏิชีวนะให้และบอกว่ายาที่ให้ไปเริ่มกินพรุ่งนี้และเน้นให้น้องกินไข่ขาวเพราะร่างกายน้องจะขาดอัลบูมิน

คืนนั้นน้องอาการแย่ลงและแย่ลงอีกในตอนเช้า เรานอนจับมือกันตั้งแต่เช้า น้องสู้มาก แต่ร่างกายน้องไม่ไหวแล้ว เราจับอัตราการเต้นของหัวใจน้องเป็นระยะ มันเต้นช้าลง แต่น้องหายใจเร็วขึ้นเพราะต้องการอ๊อกซิเจนมากขึ้น เราจำภาพเหตุการณ์ตอนนั้นได้แม่น เป็นวันศุกร์ที่ 9 ส.ค. 62 ฝนตก ฟ้าร้องไห้ ซิลเวอร์ร้องไห้ เราก็ร้องไห้ เราบอกน้องว่าถ้าไม่ไหวหนูไปเถอะตลอดเวลาเพราะมันเป็นภาพที่น่าสงสารมากเหลือเกิน และเวลา 15.12 น. น้องก็หายใจเฮือกใหญ่ กล้ามเนื้อกระตุก และทุกอย่างก็กลายเป็นความทรงจำตลอดกาล น้องเป็นความทรงจำที่สวยงามมากแม้จะอยู่ด้วยกันแค่ 34 วัน

(ภาพช่วงสายๆ ที่น้องเริ่มไม่ตอบสนอง ขอใส่สปอยนะคะ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

แก้ไขข้อความเมื่อ