มาขอคำแนะนำค่ะ ..คือเรามักรู้สึกโกรธ จนเกลียด แล้ววางไม่ลงเวลาถูกคนทำร้ายค่ะ เราไม่สามารถปล่อยวางได้เลย
.. เราแผ่เมตตาตลอดนะคะ แต่ความแค้นมันไม่จางลงสักที
จะมีลืมแค้นบ้างเวลากำลังทำงานหรือนึกถึงเรื่องอื่น ... แต่เมื่อว่างมันก็จะเผลอนึกเรื่องที่เคยโดนกระทำขึ้นมา แล้วความแค้นมันจะปะทุพรึ่บขึ้นมาทันที หาทางดับไม่ได้เลย เราไม่อยากเป็นอย่างนี้เลยค่ะ
.
จริงๆเราไม่ได้รู้สึกแค้นทุกคนที่มาทำเรานะคะ
เราแค้นเฉพาะคนที่ทำเราหนัก แบบทำร้ายเรื้อรัง ต่อเนื่องหลายปีติด
ยกตัวอย่าง ...เหตุการณ์ถูกบูลลี่สมัยมหา'ลัยค่ะ
เรื่องคือ เราถูกใส่ร้ายป้ายสีจากคนไม่กี่คนค่ะ ซึ่งไม่ใช่เรื่องจริง แล้วเราก็ถูกแบน
... ทุกคน ignore เรา เราคุยด้วยก็เมิน
เราก็เลยไม่เข้าไปคุยด้วยอีก พวกเค้าก็เอาเราไปพูดกับรุ่นพี่ว่าเราหยิ่ง ไม่เห็นพวกเค้าเป็นเพื่อน จนเราถูกแบนจากกลุ่มรุ่นพี่บางกลุ่ม
ตอนนั้นเราทำกิจกรรมชมรม, กิจกรรมมหา'ลัยหลายอย่าง
เป็นตัวเต็งในการคัดเลือกเป็นตัวแทนต่างๆ
เรามีฝีมือและความสามารถ
(เราไม่ได้คิดไปเองนะคะ อาจไม่ได้เก่งที่สุดแต่เรามีความตั้งใจ พัฒนาตัวเองตลอด และเราก็มีจุดแข็งที่ยากในการเลียนแบบ ..อันนี้อาจารย์สมัยมหา'ลัยกับผู้ใหญ่หลายๆท่านบอกมาค่ะ)
แต่เรากลับถูกถอดออกจากทุกกิจกรรมที่เราทำแบบไม่มีเหตุผล เพราะคนพวกนั้นมาเป่าหูรุ่นพี่รุ่นน้องในชมรมและทุกกิจกรรมที่เราเข้าร่วม (รุ่นน้องที่เป็นกรรมการย่อยมาเล่าให้ฟัง)
เป็นแบบนี้จนเราเรียนจบ
(จริงๆเราโดนหลายเรื่องกว่านี้ค่ะ แต่เดี๋ยวจะยาว ยิ่งพิมพ์ยิ่งแค้น ..คือคนพวกนี้ชอบขโมยผลงานเราด้วย แย่งทุกอย่างที่เป็นของเรา หรืออะไรเราทำได้, คิดไอเดียได้ จะต้องโดนเคลมไปตลอด แล้วเค้าก็รวมหัวกันบอกว่าเป็นเราที่เลียนแบบเค้า อย่างนี้อ่ะค่ะ
โอเค...เราหยุดเล่าดีกว่า)
.
แม้เหตุการณ์จะผ่านมาแล้วเป็นปีๆ แต่เราวางความแค้นไม่ได้จริงๆค่ะ เราบล็อกช่องทางติดต่อคนที่ทำร้ายเราทุกทางก็แล้ว จะได้ไม่เห็น ไม่ต้องรับรู้เรื่องราวของคนพวกนี้ แต่ใจยังแค้นอยู่เลย
เราอยากให้คนเหล่านั้นล่มจม ทุกข์ทรมานสุดใจยิ่งกว่าที่เค้าทำกับเรา
เอาจริงๆ คนที่เราแค้นก็แค่กลุ่มนี้กลุ่มเดียวค่ะ เพื่อนร่วมงานที่มา toxic เราปล่อยวางได้สบายๆเลย โดนลูกค้าเหวี่ยงเรายังยิ้มได้โดยใจไม่ทุกข์ใจแม้แต่น้อย
...แต่กลับกลุ่มสมัยมหา'ลัย แค่เผลอนึกถึงก็อารมณ์เสีย จนยิ้มไม่ออกเลย
ท่านใดมีวิธี กรุณาแนะนำด้วยค่ะ
อยากละวางความแค้นได้จริงๆ
ทำยังไงถึงจะถอดความอาฆาตพยาบาทจากใจได้คะ
.. เราแผ่เมตตาตลอดนะคะ แต่ความแค้นมันไม่จางลงสักที
จะมีลืมแค้นบ้างเวลากำลังทำงานหรือนึกถึงเรื่องอื่น ... แต่เมื่อว่างมันก็จะเผลอนึกเรื่องที่เคยโดนกระทำขึ้นมา แล้วความแค้นมันจะปะทุพรึ่บขึ้นมาทันที หาทางดับไม่ได้เลย เราไม่อยากเป็นอย่างนี้เลยค่ะ
.
จริงๆเราไม่ได้รู้สึกแค้นทุกคนที่มาทำเรานะคะ
เราแค้นเฉพาะคนที่ทำเราหนัก แบบทำร้ายเรื้อรัง ต่อเนื่องหลายปีติด
ยกตัวอย่าง ...เหตุการณ์ถูกบูลลี่สมัยมหา'ลัยค่ะ
เรื่องคือ เราถูกใส่ร้ายป้ายสีจากคนไม่กี่คนค่ะ ซึ่งไม่ใช่เรื่องจริง แล้วเราก็ถูกแบน
... ทุกคน ignore เรา เราคุยด้วยก็เมิน
เราก็เลยไม่เข้าไปคุยด้วยอีก พวกเค้าก็เอาเราไปพูดกับรุ่นพี่ว่าเราหยิ่ง ไม่เห็นพวกเค้าเป็นเพื่อน จนเราถูกแบนจากกลุ่มรุ่นพี่บางกลุ่ม
ตอนนั้นเราทำกิจกรรมชมรม, กิจกรรมมหา'ลัยหลายอย่าง
เป็นตัวเต็งในการคัดเลือกเป็นตัวแทนต่างๆ
เรามีฝีมือและความสามารถ
(เราไม่ได้คิดไปเองนะคะ อาจไม่ได้เก่งที่สุดแต่เรามีความตั้งใจ พัฒนาตัวเองตลอด และเราก็มีจุดแข็งที่ยากในการเลียนแบบ ..อันนี้อาจารย์สมัยมหา'ลัยกับผู้ใหญ่หลายๆท่านบอกมาค่ะ)
แต่เรากลับถูกถอดออกจากทุกกิจกรรมที่เราทำแบบไม่มีเหตุผล เพราะคนพวกนั้นมาเป่าหูรุ่นพี่รุ่นน้องในชมรมและทุกกิจกรรมที่เราเข้าร่วม (รุ่นน้องที่เป็นกรรมการย่อยมาเล่าให้ฟัง)
เป็นแบบนี้จนเราเรียนจบ
(จริงๆเราโดนหลายเรื่องกว่านี้ค่ะ แต่เดี๋ยวจะยาว ยิ่งพิมพ์ยิ่งแค้น ..คือคนพวกนี้ชอบขโมยผลงานเราด้วย แย่งทุกอย่างที่เป็นของเรา หรืออะไรเราทำได้, คิดไอเดียได้ จะต้องโดนเคลมไปตลอด แล้วเค้าก็รวมหัวกันบอกว่าเป็นเราที่เลียนแบบเค้า อย่างนี้อ่ะค่ะ
โอเค...เราหยุดเล่าดีกว่า)
.
แม้เหตุการณ์จะผ่านมาแล้วเป็นปีๆ แต่เราวางความแค้นไม่ได้จริงๆค่ะ เราบล็อกช่องทางติดต่อคนที่ทำร้ายเราทุกทางก็แล้ว จะได้ไม่เห็น ไม่ต้องรับรู้เรื่องราวของคนพวกนี้ แต่ใจยังแค้นอยู่เลย
เราอยากให้คนเหล่านั้นล่มจม ทุกข์ทรมานสุดใจยิ่งกว่าที่เค้าทำกับเรา
เอาจริงๆ คนที่เราแค้นก็แค่กลุ่มนี้กลุ่มเดียวค่ะ เพื่อนร่วมงานที่มา toxic เราปล่อยวางได้สบายๆเลย โดนลูกค้าเหวี่ยงเรายังยิ้มได้โดยใจไม่ทุกข์ใจแม้แต่น้อย
...แต่กลับกลุ่มสมัยมหา'ลัย แค่เผลอนึกถึงก็อารมณ์เสีย จนยิ้มไม่ออกเลย
ท่านใดมีวิธี กรุณาแนะนำด้วยค่ะ
อยากละวางความแค้นได้จริงๆ