คือ ผมชอบเพื่อนอยู่คนนึง แต่มันมีแฟน(ผญ.)อยู่แล้ว ผมเลยตัดใจแล้วคอยดูเค้ามีความสุขดีกว่า ก็ทำได้มาตลอดนะครับ
คอยดูแลแบบเพื่อน เรื่องงานเรื่องอะไรงี้

จนมาถึงไม่นานนี้ มันเริ่มมีปัญหากับแฟนมัน ผมก็รับรู้
มาถึงไม่นานนี้อีก ประมาณอาทิตย์ที่แล้ว
ผมไปถามแฟนมันว่า ไอ้.....ทำไรเธอ(ผมสนิทกับแฟนมันนิดหน่อย) แฟนมัน บอกให้ไปถามกับเจ้าตัวเอง
ผมก็ไปถาม มันบอกผมว่า กุคุยกับ....(เพื่อนผญ.ของผมคนนึง)
ผมอึ้ง ชาไปพักนึง
ผมเริ่มถาม ทำไม ทำไมว่ะ มันก็บอกว่ามันผิดเอง แล้วขอโทษผมด้วย(ตรงนี้ทำให้ผมคิดว่ามันน่าจะรู้ว่าผมแอบคิดไรกับมัน แล้วรอมันอยู่เหมือนกัน)
ผมไปคุยกับเพื่อนผญ.คนนั้น
เพื่อนคนนั้นถามผมว่าชอบมันหรอ
ผมโกหก(ตัวเอง) ตอบว่า ไม่ ไม่ ไม่
ทั้งๆที่มันไม่ควรเป็นเรื่องของผม แต่ผมเข้าไปได้อย่างไง ไม่รู้ เรื่องนี้จบที่ มันเลิกกับแฟน เลิกคุยกับผญ.ที่เป็นเพื่อนผม
แต่ผมยังอยู่ข้างมัน แฟนมันฝากผมไว้ว่า ฝากดูแลมันด้วย
ผ่านไปอาทิตย์นึง ความรู้สึกกึ่งเพื่อนกึ่งแอบชอบกลับมา ถึงตอนนี้ผมรู้สึกหวงมันมาก จนแทบจะบอกออกไปแล้วว่าหวง

มันเคยบอกกับผมว่า "กุเป็นผช. ชอบผญ.100%" และมันดูเป็นผช.ที่เข้าใจเพศทางเลือกมาก รู้จักเกย์ รู้จักไบ แยกแยะออก(ผมผช.ปกติที่ผมเจอ มันไม่แยกหรอก นับรวมหมด)

ผมเริ่มไม่อยากโกหกตัวเอง เมื่อวันที่ผมเรียนวิชาแนะแนว ดันสอนเรื่องความรัก แล้วอาจารย์ดั้นนนน พูดเรื่องรักในเพศต่างๆ"บางคนรักไม่สมหวังในเพศตรงข้าม ก็หันไปเพศเดียวกันก็มี.." เพื่อนคนนึง(ไม่ใช่มัน)ถามผม
"ละเป็นเพศอะไร" ผมมองหน้ามันจะตอบว่าผช.ดิ แต่เหมือนพูดไม่ออก

คิดว่าผมบอกมันไปเลยดีมั้ยว่าชอบมัน?
ผมรู้นะว่ามันไม่มีหวังหรอก แต่อย่างน้อยก็ได้บอก แต่ผมกลัวอย่างนึงคือ มันจะห่างผมไป...