สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรา เราอยากจะขอคำปรึกษาจากทุกคนหน่อยนะคะ เพราะตอนนี้รู้สึกสับสนมากเลย
ตอนนี้เราอยู่ปี 2 เทอม 1 เรียนเอกภาษาฝรั่งเศส ซึ่งเราก็ทำคะแนนได้ดี ปี 1 ที่ผ่านมาได้เกรดประมาณ 3.5 แต่เราเรียนไปแล้วรู้สึกเบื่อหน่าย ไม่มีแพชชั่นที่จะใช้ภาษานี้ทำงานในอนาคต เหมือนว่าการเรียน 3 ปีในโรงเรียนมันเยอะเกินพอแล้ว จะอ้วกแล้ว เพราะโรงเรียนสอนฝรั่งเศสเข้มข้นมากๆยิ่งกว่าที่มหาลัยสอนในตอนนี้เสียอีก คือสังคมในเอกเราดี ครูดี เพื่อนดี คุยงานทำงานกันได้โอเค แต่เราไม่ได้สนิทกับใครเป็นพิเศษเพราะทัศนคติกับเทสต์ไม่ค่อยตรงกัน
อันที่จริงเราน่าจะรู้ตัวเองตั้งแต่ปี 1 ได้แล้วว่าไม่ได้ชอบสิ่งที่เรียน แต่ปี 1 สังคมมหาลัยต่างจากสังคมโรงเรียนเรามาก เลยช็อค อยู่ในช่วงปรับตัว คิดว่าพอผ่านไปสักปีนึงเราก็อยู่ได้แล้ว ไม่ได้ใส่ใจอย่างจริงจังว่าชอบหรือไม่ชอบสิ่งที่เรียนอยู่ไหม คิดแต่ว่าตอนนี้เรายังปรับตัวไม่ได้ทุกอย่างเลยดูแย่ แต่เดียวก็ดีขึ้นเองนั่นแหล่ะ
ช่วงนี้เรากลับมานั่งคิดตลอดว่าแต่ละวันที่เรียนมาเรารู้สึกยังไง คือเรียนมันก็เรียนได้ แต่เหมือนอยู่ไปวันๆเพื่อทำหน้าที่ให้จบๆไป กลับมาเราก็ไม่ได้อยากจะอ่านทบทวน หรือพัฒนาตัวเอง โนแพชชั่น เวลามีงานแข่งขันแล้วเพื่อนอยากเลือกเราไปแข่ง เราก็ไม่อยากไป ไม่อยากช่วย คิอนอกจากตั้งใจเรียนในห้อง ก็ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับมันอีก เราไม่ได้เกลียด แต่ไม่ได้ชอบภาษานี้ เวลาพูดถึงก็ไม่ได้ภูมิใจ รู้สึกขมขื่นหน่อยๆด้วยซ้ำ
เราเข้าใจว่าทั้งที่ไม่ชอบภาษานี้ แล้วยังทำคะแนนวิชาเอกได้ดี แต่ยังคิดจะซิ่ว มันน่าเสียดาย
ถ้าถามว่าไม่ซิ่ว เรียนต่อได้ไหม มันได้นะ แต่ค่อนข้างฝืนใจมากๆ คือเราก็คิดได้แหล่ะว่า 4 ปีที่นี่อาจไม่ใช่ช่วงเวลาของเรา แต่พอจบไปค่อยไปเรียนไปทำอย่างที่ชอบก็ได้ ตอนนี้ก็ทนๆเรียนไปเถอะ
อยู่ปี 2 แต่อยากซิ่ว
ตอนนี้เราอยู่ปี 2 เทอม 1 เรียนเอกภาษาฝรั่งเศส ซึ่งเราก็ทำคะแนนได้ดี ปี 1 ที่ผ่านมาได้เกรดประมาณ 3.5 แต่เราเรียนไปแล้วรู้สึกเบื่อหน่าย ไม่มีแพชชั่นที่จะใช้ภาษานี้ทำงานในอนาคต เหมือนว่าการเรียน 3 ปีในโรงเรียนมันเยอะเกินพอแล้ว จะอ้วกแล้ว เพราะโรงเรียนสอนฝรั่งเศสเข้มข้นมากๆยิ่งกว่าที่มหาลัยสอนในตอนนี้เสียอีก คือสังคมในเอกเราดี ครูดี เพื่อนดี คุยงานทำงานกันได้โอเค แต่เราไม่ได้สนิทกับใครเป็นพิเศษเพราะทัศนคติกับเทสต์ไม่ค่อยตรงกัน
อันที่จริงเราน่าจะรู้ตัวเองตั้งแต่ปี 1 ได้แล้วว่าไม่ได้ชอบสิ่งที่เรียน แต่ปี 1 สังคมมหาลัยต่างจากสังคมโรงเรียนเรามาก เลยช็อค อยู่ในช่วงปรับตัว คิดว่าพอผ่านไปสักปีนึงเราก็อยู่ได้แล้ว ไม่ได้ใส่ใจอย่างจริงจังว่าชอบหรือไม่ชอบสิ่งที่เรียนอยู่ไหม คิดแต่ว่าตอนนี้เรายังปรับตัวไม่ได้ทุกอย่างเลยดูแย่ แต่เดียวก็ดีขึ้นเองนั่นแหล่ะ
ช่วงนี้เรากลับมานั่งคิดตลอดว่าแต่ละวันที่เรียนมาเรารู้สึกยังไง คือเรียนมันก็เรียนได้ แต่เหมือนอยู่ไปวันๆเพื่อทำหน้าที่ให้จบๆไป กลับมาเราก็ไม่ได้อยากจะอ่านทบทวน หรือพัฒนาตัวเอง โนแพชชั่น เวลามีงานแข่งขันแล้วเพื่อนอยากเลือกเราไปแข่ง เราก็ไม่อยากไป ไม่อยากช่วย คิอนอกจากตั้งใจเรียนในห้อง ก็ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับมันอีก เราไม่ได้เกลียด แต่ไม่ได้ชอบภาษานี้ เวลาพูดถึงก็ไม่ได้ภูมิใจ รู้สึกขมขื่นหน่อยๆด้วยซ้ำ
เราเข้าใจว่าทั้งที่ไม่ชอบภาษานี้ แล้วยังทำคะแนนวิชาเอกได้ดี แต่ยังคิดจะซิ่ว มันน่าเสียดาย
ถ้าถามว่าไม่ซิ่ว เรียนต่อได้ไหม มันได้นะ แต่ค่อนข้างฝืนใจมากๆ คือเราก็คิดได้แหล่ะว่า 4 ปีที่นี่อาจไม่ใช่ช่วงเวลาของเรา แต่พอจบไปค่อยไปเรียนไปทำอย่างที่ชอบก็ได้ ตอนนี้ก็ทนๆเรียนไปเถอะ