ตามที่เราใช้อยู่​ หลักการของมันคือ​การขัดเส้นทีละเส้นเรียงต่อกันด้วยค่าน้ำหนักตามที่ต้องการ​ และใช้เส้นกับวัตถุรูปทรงที่เหมาะสมกันค่ะ​ ถามว่าต้องดูยังไงให้ไปในทิศทางไหน​ สำหรับเรามันค่อนข้างฟรีแต่ต้องดูความเหมาะสมของหุ่นนั้นๆ​ ต้องดูองค์ประกอบและแสงเงาร่วมด้วย​ สำคัญ​คือต้องดูรูปทรงร่วมด้วย​ (เช่นทรงเหลี่ยมใช้เส้นเฉียงและเส้นตรง​ วงกลมใช้เส้นตารางหรือเส้นขด​ โค้ง​ ม้วน​ฯลฯ)
หาภาพตัวอย่างไม่เจอ​ ถ้าศึกษาเพิ่ม​ พวกการใช้เส้นในวิชาดรออิ้งนั้นมีหลายแบบค่ะ​ ทั้งเส้นตรงเส้นเฉียงเส้นม้วน​ ฯลฯ​ ทั้งหมดนี้จะเอามาประยุกต์​ใช้ในรูปทรงต่างๆค่ะ​ จะช่วยให้รูปทรงดูมีมิติขึ้นได้เช่นกัน​ และเป็นการสร้างเทคเจอร์ได้ด้วย​

ส่วนที่ถามว่า"ระหว่างการแรเงาโดยใช้เส้นกับการแรเงาโดยระบายไปเลยแบบไหนจะสวยกว่าหรือแบบไหนถูกต้องหรือนิยมมากกว่า"
ส่วนตัว​ ชอบแบบเส้นมากกว่าค่ะ​ เพราะทำให้ชิ้นงานนั้นชัดมากกว่า​ และดูมีสเน่ห์ของดรออิ้ง​ ลายดินสอ(คล้ายๆฝีแปรงในงานจิตรกรรม)​ เราเลยใช้เทคนิคนี้ค่ะ​ ปกติไม่ชอบใช้การระบาย  เพราะระบายแล้วรู้สึกว่า​ งานมันเละง่ายกว่าเยอะเลยย​ แถมไม่ค่อยมีมิติ​ ไม่มีเสน่ห์​ ดูเรียบๆ​ ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่

ส่วนความสวยนั้นแล้วแต่คนชอบค่ะ
ความถูกต้องนั้น​ สองเทคนิคนี้ไม่มีอันไหนผิดอันไหนถูกค่ะ
ส่วนความนิยม​ คนส่วนใหญ่นิยมการระบายเสียมากกว่าค่ะ​ แบ่งได้ประมาณ60/40

สรุป​ การแรเงาด้วยเส้นต้องคำนึงถึงองค์ประกอบและรูปทรง​ ส่วนความยากง่ายนั้น​ คิดว่าเทคนิคนี้ยากกว่าระบายในช่วงแรก​ เพราะต้องขีดทะละเส้นจริงๆ​ และต้องจัดค่าน้ำหนักให้เท่ากันและสม่ำเสมอด้วย​ แต่เมื่อฝึกจนชินแล้วก็ง่ายเลยค่ะ​ ส่วนตัวรู้สึกว่า​ งานมันออกมาดีง่ายกส่าระบายหรือที่คนอื่นเขาชอบหาอะไรมาเกลี่ยๆให้เนียนๆน่ะค่ะ​ รู้สึกอย่างงั้นเลอะเทอะ5555​
สำหรับเราการระบาย​ น้ำหนักมือต้องเท่ากันตลอดจนปวดมือ​ ถ้าหยุดระบายเส้นก็ไม่ต่อกัน​ เลอะไปใหญ่อีก แถมเห็นคนอื่นชอบหาพู่กันมาเกลี่ยๆหรือทิชชู่/แท่งเกลี่ยด้วย​ ไม่รู้สิ  ส่วนตัวรู้สึกทำแล้วเลอะเทอะกว่าเดิม​ มันเปื้อนเป็นปืดๆถ้าพลาด​ เลอะเทอะไปอีก​เลยเลือกใช้วาดด้วยเส้นแทน55555