เราเองเพราะเราหวงเพื่อนเกินไปพูดอะไรมีอะไรก็บอกตรงๆแต่เราไม่รู้หลอกว่าพูดอะไรไม่ดีทำให้เพื่อนสนิทไม่พอใจแต่เราก็ขอโทดขอโทดมาตลอดแต่เพื่อนสนิทก้ไม่อยากสนิมกับเราอีกแล้วเราก็เสียใจนะเสียใจมากละก้ไปสนิมก้ะเพื่อนในกลุ่มอีกคนนึง เราไม่ได้อะไรเลยถึงเราไม่มีเพื่อนสนิทก็ไม่เป้นไรแต่เพื่อนคนนั้นก้เอาเรื่องเราไปพูดก้ะเพื่อนในกลุ่มว่าเราอย่างโน้นอย่างนี้แต่ก็ยังเล่นกับเรามันก็ยังดีที่มีเพื่อนแต่คือเราเริ่มโดนแกล้งโดนเอาของไปละไม่คืนเริ่มทำให้เราเจ้บตัวเราก็ด่าแล้วสู้แล้วแต่เราสู้ไม่ได้เพราะโดน3คนนั้นแกล้ง เราเป็นคนเถียงคนไม่เก่งสู้คนไม่ได้ได้แต่เงียบละฟังแต่เรายังสู้ เวลาไปไหนก็ไม่บอกไปอยู่กันแค่3คนเราเสียใจมากแต่ก็ปล่อยไป ถึงจะพูดอะไรก็ไม่มีคนสนใจอยู่ดี เราอยากย้ายรร.มากแต่มันเหลืออีกแค่ไม่กี่เดือนก้จะจบม.3แล้ว ก็ไม่อยากให้พ่อแม่เสียตังเยอะเลยอดทนแต่เราอดทนไม่ไหวจริงๆเวลาไปรร.รุ้สึกเหนื่อยตลอดปวดใจทุกวันต้องมาทนกับอะไรแบบนี้ไม่จำเป็นต้องแคร์แต่คือมันแย่เรื่องนึงมันก็เหมือนกับกะทบเรื่องชีวิตไปด้วยไม่รู้จะแก้ปัญหายังไง ท้อมาก คนอื่นอาจคิดว่ามันเป้นเรื่องเล้กแต่เรามองมันเป็นเรื่องใหญ่ทุกๆวันนี้รู้สึกไม่อยากไปรร.แต่มันคือหน้าที่อยากเรียนให้จบแต่ถึงรร.ละมันรู้สึกปวดใจจนไม่อยากเรียนคือเครียดมาก ละเราไม่กล้าไปหาเพื่อนกลุ่มอื่นอีกเพราะเรากลัวการโดนนินทรามากไม่อยากโดนคนอื่นเกลียดแคร์ทุกคนเลย เราอยากทำตัวชิวๆเหมือนคนอื่นๆมีก็ได้ไม่มีก็ได้แต่เราทำไม่ได้ เราไม่อยากทนกับเรื่องอะไรแบบนี้แล้วมันทรมานมาก😭😭😭😭