รู้สึกชีวิตว่างเปล่ามาก พึ่งมาเป็นช่วงหลังๆ ตอนนี้อายุ 38  รู้สึกไม่มีใครแล้วเหมือนตัวคนเดียว

ผมรับราชการอยู่กระทรวงนึง รายได้รวมแปดหมื่นกว่าๆ มีธุรกิจส่วนตัว รายได้เสริมรวมกับเงินเดือนสี่แสนนิดๆ
มีคอนโดกลางเมืองราคาเก้าล้าน สินทรัพย์มี z4 คันนึง นาฬิกาโรเล็กซ์เดย์โทน่า กะ เอพีอีกเรือน มีกองทุน (ที่ไม่รู้จะทันใช้ไหม)

ตอนพ่อกับแม่เสียทิ้งมรดกไว้ให้เกือบๆ 32 ล้าน เป็นที่ดินต่างจังหวัด ใช้เวลา 3 ปี ขายเป็นเงินสดมาได้ ตกเป็นของผมหมด (ลูกคนเดียว)
ช่วงตอนอายุ 35 ทำธุรกิจกับเพื่อน  ขายเฟรนไชน์ออกไปได้มาอีก 20 กว่าล้าน  

ช่วงแรกๆเหมือนทุกขลาภ เพราะทั้งญาติสนิท เพื่อนฝูง รุมตอมหึ่ง ให้ช่วยนั่นช่วยนี่ ค้ำนั่นค้ำนี่ เลยตัดปัญหามารับราชการที่กรุงแทน

ด้วยความที่ผมชอบความหรูหราหรือเปล่าก้อไม่รู้ พอคิดจะมีเพื่อนสนิทข้างกาย ก้อจะกลายเป็นมิจฉาชีพเกือบทุกคน ไม่อย่างงั้นก้อจะมาแนวๆยืมตังเสียมากกว่า ในเฟสบุ๊คมีแต่น้องๆนักศึกษา นักเรียน อินบ็อกมาขอตัง ไม่ก้ออยากมาทานข้าวกับผม (ซักพักยืมตัง) ส่วนตัวเข็ดกับความรัก เพราะ เคยรักนายแบบคนนึง สุดท้ายดันโดนถ่ายคลิปตอนมีอะไรกันมาแบล็คเมล์ 

ผมหาเงินเก่ง แต่ก้อใช้เก่ง พวกหนี้สินไม่มี บ้านไม่ชอบ ชอบคอนโด เอาไว้นอน แต่งตัว ออกกำลัง ชีวิตตัวคนเดียว  จ้างแม่บ้านมาอาทิตย์ละ 500 บาท มาทำงานบ้านในคอนโดอาทิตย์ละ 3 วัน ทำจนแม่บ้านบอกไม่มีไรให้ทำ เพราะผมสะอาดระเบียบอยู่แล้ว ชอบพวกแบรนด์ไฮเอนด์ ชอบแต่งตัว สำอาง เข้าคลินิกทียิงเทอมาจ ยิงอัลทีร่า ทำทุกอย่างกลัวแก่กลัวเหี่ยว ทำทีสองสามแสน  มาร์คหน้าเดือนละหมื่นห้า ครีมกระปุกละสองหมื่น น้ำหนักห้ามเกิน 60 กลัวตัวใหญ่กลัวพุง กระเป๋าใบหลักแสน ปลูกผมสี่แสน(สองรอบ) ฉีดผิว วิตามิน อาหารเสริม บลาๆๆๆๆ กลัวไม่หล่อ ไม่ดึงดูด ไม่มีใครรัก

หลังๆมารู้สึกเหมือนเป็นซึมเศร้า  เหมือนชีวิตทำแต่อะไรไม่รู้ไร้สาระ พวกเรื่องเซ็กส์ก้อไม่ค่อยต้องการแล้วหลังๆ มีตื่นเช้าตีห้ามาฟิตเนส ทำงาน เย็นกลับมาฟิตเนส ข้าวปลาไม่ค่อยทาน  สองทุ่มนอนแช่อ่าง จุดเทียน  สี่ทุ่มทาครีมนอน  สวดมนต์ มีเข้าวัด ทำบุญ เจอคนนอนถนนบางทีไปคุยกับเค้า เค้าก้อเล่านู่นนี่ให้ฟัง เราก้อร้องไห้  ให้ไปพันนึง  ไม่รู้เรื่องจริงหรือโกหก แต่ก้อถือว่าทำบุญละกัน  

หลังๆพวกญาติตามมาหาที่กรุงเทพ ก่อนแม่เสียบอกให้นับญาติไว้ เดี๋ยวไม่มีใครเผาผี  แต่รู้สึกไม่ค่อยไว้ใจใครเลย  ญาติชอบมาให้เซ็นต์ค้ำหนี้สิน  มาขอตัง ร้องไห้บอกหลานไม่มีตัง  ให้หลานมาอ้อน  ไปกินข้าวผมก้อต้องเลี้ยงต้องจ่าย  เพราะในบรรดาญาติๆ ไม่มีใครมีงานประจำ  เพราะเรียนไม่จบป.ตรีกัน

เพื่อนสนิทสมัยเรียน หลังๆเจอกันก้อมองรถยนต์  มองกระเป๋าตัง  บางทีก้อทักมาขายของ ยืมเงิน ขอมาหาที่คอนโด  เจอแต่ความไม่น่าไว้ใจ  

พออยู่ตัวคนเดียวก้อเหงา  รู้สึกชีวิตน่าเบื่อ  ชีวิตราบเรียบ ไร้จุดหมาย  นึกถึงตอนวันที่ไม่มีเงิน แต่ก้อสนุกในวัย  เห้อ  มาบ่นให้ฟังครับ  นอนไม่หลับ