สิ่งที่จะมาพูดเป็นเชิงระบายมากกว่า เพราะระบายให้ใครฟังก็ไม่มีใครเข้าใจ คือทุกวันนี้ไม่มีเเรงบันดาลใจที่อยากจะไปรร ไม่อยากไปรร เบื่อรร เบื่อการเรียนเเบเดิมๆเบื่อที่จะต้องมานั่งโดนครูบ่นนู่นนี่ เบื่อเเละไม่เข้าใจว่าเเค่การที่เด็กไม่ส่งะไรซักอย่างเเล้วให้เหตุผลว่าลืมก็จะต่อว่าเด็กคูณสองไปอีก ว่าลืมไม่ใช่เหตุผล ลองกลับไปคิดดูดีๆนะคะ ว่าลืมก็คือเหตุผลอีกอย่างเหมือนกัน ทั้งชีวิตมีอะไรให้คิดมากหลายๆอย่าง ไม่ใช่มีเเคี่งานนั้นงานเดียว ขอร้องเถอะค่ะ ในชีวิตนี้ไม่มีใครไม่เคยลืม ขึ้นอยู่กับมากน้อยเเค่ไหนเท่านั้นเอง อย่าทำเรื่องเล็กน้อยให้มันทำให้คนๆนึงรู้สึกหดหู่ไปมากกว่านี้เลย ปกติเป็นคนเซนซิทิฟอยู่เเล้วค่ะ เบื่อมากเรื่องเเบบนี้ ฟังเเล้วบางทีมันอยากจะอธิบายนะ เเต่บางทีอธิบายไปก็หาว่าเถียง ชีวิตนี้หดหู่ไปหมด อยากทำอะไรที่ตัวเองชอบซักที เศร้ามาก ระบายเเค่นี้เเหละ ดีขึ้นเเล้วไม่มากก็น้อย //// ใครคิดยังไงมาคอมเม้นได้นะ ความคิดเเต่ละคนมันคนละสมองอยู่เเล้ว