‘แม้จะนานเพียงใด ความทรงจำจะไม่มีวันเลือนหาย’
มิตรภาพ ความรัก และความทรงจำดีๆที่อยากส่งต่อ
“ในความทรงจำ เดอะมิวสิคัล”
เปิดแสดงวันที่ 22 สิงหาคม - 25 สิงหาคม 2562
ณ หอแสดงดนตรี (MACM) วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ ม.มหิดล
📍ช่องทางการซื้อเพิ่มเติมที่ ticketmelon
💬ติดต่อสอบถามเพิ่มเติมได้ที่
LINE : @remembrancemusical
💬หรือ Inbox มาทาง
Facebook : ในความทรงจำ เดอะมิวสิคัล
📞เบอร์โทรศัพท์ติดต่อ : 085-551-1666
✅✅เพิ่มความสะดวก สามารถจองบัตรผ่านช่องทางใหม่ ticket melon ได้แล้ววันนี้✅✅
https://www.ticketmelon.com/Inremembrace/inremembrance

----------------------------------------------------------------

วิศรุต แสดงโดย  คุณต้น สุชาติ ชวางกูร - การแสดงไม่แน่ใจว่าเรื่องแรกมั้ย แต่การแสดงดีเลย ทั้งอารมณ์ ดูไม่เกร็ง ดูธรรมชาติ เสียงร้องไม่ต้องห่วงเลย ถ้าใครเกิดทันผมว่าอินกับเสียงร้องคุณต้นมากๆ น่าจะเป็น 

นาตยา แสดงโดย คุณเจี๊ยบ นนทิยา จิวบางป่า - คนนี้ไม่ต้องห่วง ทำผมน้ำตาไหลจากบท ยายหอม แห่ง พญากงพญาพาน เดอะมิวสิคัล มาแล้ว ครั้งนี้การแสดงของคุณแม่ก็สุดๆ รับบทหนักในองค์แรก บทมีความพัฒนาและแตกต่างกันทั้งเรื่อง คือเป็นตั้งแต่คนธรรมดา ไปจนถึงอัลไซเมอร์ขั้นสูงสุด (แอบตกใในฉากที่ด่าลูกสาว จนต้องอุทานออกมาว่า "แรงมากแม่" ) 55555 ชอบ แคสมาเหมาะ 

นักแสดงสมทบรุ่นเด็ก - ขออนุญาติพูดรวมหมดเลย เนื่องจาก นักแสดงเยอะมาก บทดูไม่เด่นเลยสักคน ทำบทออกมาได้กลางๆ กลืนๆกันไปหมด อาจจะเป็นเพราะนักแสดงเยอะเกินไป ทำเอาคนดูถึงกับงงงวย ว่าใครเป็นใคร ที่เด่นๆ คือบทพระเอก นางเอกตอนเด็ก เสียงดีทั้งคู่ และอีกหนึ่งคนที่ชอบคือ ลูกสาวของ นาตยา เล่นดี อนาคตไกลแน่นอน

นักแสดงสมทบรุ่นใหญ่ - เรียกได้ว่ารวมๆอายุแล้วนั้นมากที่สุดในประวัติศาสตร์ละครเวทีไทย ตัวละครนั้น มากันถึง 20 คน ทั้งวัยเด็ก วัยผู้ใหญ่ แต่ทำออกมาแล้ว นักแสดงในวัยผู้ใหญ่กลับทำให้ละครดูไม่เข้มข้น ดูแล้วงงไปหมด เพราะบทและการนำเสนอเยอะเกินไป เอาจริงๆน่าจะมีตัวละครเด่นๆแค่ไม่กี่คนเท่านั้นพอ คนอื่นก็ออกมาเสริม นี่ออกมาหมดเลยจร้า ทำเอาเรามองหาพระเอก นางเอกกันเลยทีเดียวว่าอยู่ตรงไหน 

นักแสดง : 8/10 หักเยอะหน่อย เพราะความไม่ลงตัวของนักแสดงในหลายๆด้าน (ต้องขอโทษจริงๆที่ต้องพูดตรงๆครับ เป็นเพียงความเห็นส่วนตัวเท่านั้น ) แต่ชื่นชมนักแสดงผู้ใหญ่ทุกท่านจริงๆ แสดงได้เต็มที่ ไม่ใช่นักแสดงอาชีพ แต่ไม่ตื่นเวทีเลย 

บทละคร : ขออนุญาตเลยครับข้อนี้ เราเข้าในในการวางพลอตที่ต้องการดึงเรื่อง ความแตกต่างของวัย แต่ทำออกมาแล้ว มันเป็นเพียงแค่คนๆเดียว คือ นาตยา ที่เป็นโรคอัลไซเมอร์ ขั้นรุ่นแรง ยกตัวอย่าง อีกบ้านที่ มีป้ากับหลาน หลานซึ่งใช้เทคโนโลยี ทุกสิ่ง แตกต่างกับป้าที่ไม่เป็นเลย เราชอบพ้อยนี้นะ แต่ดูจนจบแล้ว บ้านนี้กลับไม่มีบทสรุปให้คนดู ว่าแล้วยังไงต่อ ความแตกต่างที่เกิดขึ้น แก้ยังไง กับเพื่อนนาตยาที่ เป็นเบาหวาน ต้องอยู่คนเดียว แล้วยังไงต่อ อะไรประมาณนี้ คือบทมันมีครบหมดเลย แต่กลับไม่สามารถผูกโยงให้มามันบรรจบกันได้ ส่วนบทที่ขัดใจที่สุดคือ คู่ของครูฝุกสอนร้องเพลงกับแฟน มันเบาเกินไปกับการนำเสนอให้ดราม่ามาทั้งเรื่อง บททำให้คนดูหมันไส้ในคู่นี้ แทนที่จะเอาใจช่วยด้วยซ้ำ 

บทละคร 7/10 อย่างที่บอกเลยครับ ว่าบททำออกมาได้ไม่น่าติดตามเท่าที่ควร เลยทำให้แก่นของเรื่องถูกบิดเบือนไปจากที่ต้องการสื่อสาร

เพลง : เรื่องนี้ทำเพลงได้หลากหลาย ด้วยความถนัดในด้านนี้ ทำให้ข้อนี้ไม่ค่อยมีพลาด แต่ถ้าหากให้เทียบกับผลงานชิ้นโบว์แดงอย่างพญากงฯ แล้วนั้น เรื่องนี้ยังห่างไกลมากๆ เพลงบางช่วงชวนให้หลับตาลง บางช่วงดีมากจนต้องลุกขึ้นนั่งตั้งใจดู 

ดนตรี : มาวงใหญ่สมศักศรี ทั้งดนตรไทย สากล ไวโอลิน เรียกว่ามหิดลไม่ทำให้ผิดหวังกับดนตรี ถ้าตั้งใจมาเสพดนตรี แนะนำ ขนาดผมบางช่วงยังละสายตาจากบนเวที ลงมามองน้องๆที่เล่นดนตรี ตรีกลอง สรไวโอลิน มันเพลินกว่ามากๆ 

เพลงและดนตรี : 9/10 ชื่นชมในการแต่งเพลงและดนตรี ในความตั้งใจ ในความอลังการของเพลงสรรเสริญพระบารมี ขนลุกกกกกกกกก

ฉากและเทคนิค : ฉากเราเข้าใจข้อจำกัดของหอประชุมนี้เลย เลยไม่ได้คาดหวังกับเรื่องฉาก แต่เรื่องนี้ดูเบาลง ขนาด ระเด่นลันได มีแค่โครงสร้างอันเดียวยังน่าชมมากกว่านี้เลย แอบงงเหมือนกัน เรื่องนี้มีโครงสร้างสีขาวด้านหลัง เดาว่าใช้สำหรับบทที่เกิดในอดีต แต่ก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้น ใช้บ้าง ไม่ใช้บ้าง เลยแอบงงว่าเราเข้าใจผิดไปมั้ง คือถ้าเป็นฉากในความทรงจำ ไฟน่าจะติดขึ้นมา อาจจะมีสโมค มาให้มันดูเบลอๆ ฟุ้งๆหน่อยน่าจะดี แต่อันนี้ฉากมันยังไม่สามารถช่วยให้เราแยกเรื่องราวในอดีต หรือส่งเสริมในเรื่องใดๆ  เทคนิคพิเศษไม่มีอะไรเรื่องนี้ ฉากสร้างมาแบบใช้งานได้หลากหลาย เคลื่อนตัวสะดวก แต่เอาจริงๆเรื่องก็ดำเนินไปอย่างช้า ฉากหลักๆจริงๆ มีประมาณ 3 ฉาก ถ้าทำฉากใหญ่ๆ ซ้ายขวา กลาง น่าจะจบ (ความเห็นส่วนตัวล้วนๆ)

ฉากแลเทคนิค : 8/10 ให้ไม่ได้น้อยหน้าใคร เพราะชอบไอเดียฉากหลังใหญ่ๆ และพื้นสีๆ ที่บางฉากมันสวยดี 

เสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย : เสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย เป็นอีกสิ่งที่จะบ่งบอกคาแรกเตอร์ได้ เช่น บทคุณป้าฝาแฝด อันนี้ชัดเจนในรุ่นผู้ใหญ่ แต่ในวัยเด็กเราไม่เห็นนะ จริงๆ เสื้อผ้าก็ช่วยได้ ถ้าคนดูจดจำคาแรกเตอร์ได้จากเสื้อผ้า เรื่องราวมันจะดูชัดเจนกว่านี้ เสื้อผ้าทำออกมาได้พอดี แต่อาจลืมคิดถึงข้อนี้ไป นักแสดงไม่ได้ถูฏการใช้เสื้อผ้า เพื่อบ่งบอกคาแรกเตอ์มากนัก บางฉากเลยจมกันไปหมด ด้วยนักแสดงที่เยอะ เต็มเวที ถ้าออกมาทั้ง 2 รุ่นในฉากเดียวกันนะ เต็มเวทีเลย 

เสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย 8/10 

สรุปคะแนน
1.นักแสดง = 8 
2.บทละคร = 7
3.เพลงและดนตรี = 9
4.ฉากและเทคนิค = 8
5.เสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย = 8

ติดตามข่าวสารละครเวที ได้ที่ https://www.facebook.com/MusicalAholic/

ติดตามข่าวสารละครเวที ได้ที่ https://www.facebook.com/MusicalAholic/

ติดตามข่าวสารละครเวที ได้ที่ https://www.facebook.com/MusicalAholic/