ปัญหาของเราคือคบกับแฟนและแต่งงานกันได้2ปี แต่ยังไม่มีลูก. (ส่วนตัวเราเป็นคนพูดจาห้าวแต่ขยันค้าขายทำงานมากกว่าใช้เงิน)
แฟนเราเป็นคนชอบสังสรรค์ในระดับหนึ่ง ช่วงกลางปีที่แล้วเราทะเลาะกันใหญ่มาก
แฟนเรากับแฟนเก่าเค้าแอบติดต่อกัน จนเราจับได้ พอโทรไปถาม นางตอบกลับมาว่า.  ‘แต่งงานแล้วคิดว่าจะทำอะไรได้หรอ…’
เราเลยแยกทางกันไปประมาณ2เดือน. นางกลับมาอยู่กับแฟนเราแต่ไม่รอด ก็กลับไปทำอาชีพสาวร้านอาหารที่ระยอง
สุดท้ายแฟนเราก็กลับมาแล้วบอกว่า2เดือนนี้เราไม่ได้เลิกกันแค่แยกกันอยู่?
เราก็คิดว่าไม่เป็นไร ให้อภัยได้ก็ให้. เราถือวิสาสะเช็คบัญชีเงินออกของแฟน เดือนครึ่ง หมดไป30,000กว่าบาท
ทั้งๆที่เราแทบไม่ได้ขอเงินของแฟนเราใช้ด้วยซ้ำ
ประวัติของนางคนนี้คือเรียกได้ว่าเผาผลาญเงินเก่งมากเพราะคำพูดเค้าพูดให้ใจอ่อนได้
ล่าสุดเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เราก็แอบเช็คได้ว่าเขายังคุยกัน. เราเจ็บแต่เราก็เก็บอาการ ส่วนนางชอบแชร์รูปภาพวันนี้ในอดีต
โดยรูปนั้นเป็นรูปที่แฟนเราเคยถ่ายให้บ้าง เป็นรูปที่ถ่ายในบ้านแฟนเราในรถแฟนเราบ้าง อยู่ตลอดแทบทุกอาทิตย์
บางโพสต์นางก็สื่อออกมาคล้ายรอแฟนเราบางโพสต์คล้ายสมน้ำหน้าเรา
และบางครั้งเพื่อนเราก็แอบไปเจอแม่แฟนเราไปคอมเมนท์โพสนางบ้าง ใต้รูปบ้าง สื่อความรักความคิดถึงให้กัน
ทั้งๆที่เค้าเคยมีปัญหากันมาบ้าง

เราไม่โอเค และเราไม่สบายใจกับเรื่องนี้อยู่ตลอดมาจะ2ปีแล้ว. เราอดทนเราอยู่เงียบๆเพราะคิดว่าจะเป็นทางเลือกที่ดี
แต่มันก็ไม่. เหมือนเรายิ่งปล่อยโอกาศให้เขาได้คุยกันมากขึ้น และคอยสมน้ำหน้าเราทุกเมื่อที่เราพลาด
ในจุดนี้เราต้องแก้ไขยังไง มีทางอื่นไหมที่ไม่ใช่ปิดหูปิดตา. เคยด่ายังไงนางก็ไม่เคยสำนึกผิด
แล้วยังตอบกลับมาว่า ยังไงเขาก็รอกลับไปคบกัน รอแค่วันที่เราต้องเลิกแล้วเดินออกไป

เราต้องยอมเลิก. เราต้องยอมแพ้. เราต้องเป็นคนออกไปใช่ไหม ทุกอย่างถึงจะจบ
ไหนจะแม่สามี ไหนจะแฟนเรา ไหนจะน้องเค้า. ที่ยังคอยติดต่อกับอินั้นอยู่ตลอด

เราเหนื่อยเต็มทีแล้ว. เราแทบจะไมไหวแล้ว. 😔😢