ผมอยากจะเขียนระบายความรู้สึกนิดนึงคับ ผมเป็นเกย์คับ คนที่ไม่เคยเลยจะประสบความสำเร็จในเรื่องความรักเลย ไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อกี่ครั้งมันก้อจบลงด้วยการที่ผมเสียใจ ทั้งๆที่ผมก้อพยายามที่จะทำให้มันดำเนินไปด้วยดีแต่ก้ออย่างว่าแหล่ะเรื่องแบบนี้มันไม่ใช่เรื่องของคนๆเดียว สองคนต้องช่วยกัน ถ้าอีกคนหนึ่งไม่ให้ความร่วมมือมันก้อจบแค่นั้น ทุกครั้งที่ผมจบลงผมบอกกับตัวเองเสมอมาว่าไม่เป็นไรเราอายุยังน้อยยังหาได้อีกนานไม่ต้องไปสนใจ และทุกครั้งที่เจอใครใหม่ผมก้อมักจะอธิฐานเสมอว่าขอให้รักนี้เป็นรักสุดท้าย แต่สุดท้ายก้อต้องแยกจาก จนวันนึงอายุผมล่วงมาจนถึง 29 ในปีนี้ผมก้อคิดว่าถึงเวลาละมั้งที่จะจริงจังกว่านี้ แต่ยังไม่เจอใครเลยทำแต่กับงานกลับมาก้อเหนื่อยละ ตัวผมเองพื้นเพเป็นคนเหนือคับผมมักจะกลับบ้านไปหาพอแม่ทุกๆ 4 เดือนโดยที่พ่อกับแม่จะมารับและไปส่งผมทุกครั้ง ผมชอบกลับเที่ยวแรกและกลับมา กทม เที่ยวสุดท้าย ทีนี้ flight กลับมันค่อนข้างที่จะดึกและจังหวัดที่ผมอยู่มันมีสนามบินก้อจริงแต่การเดินทางไปค่อนข้างลำบากผมจึงชอบลงที่จังหวัดข้างเคียงซึ่งใหญ่กว่าและการเดินทางสะดวกกว่า ผมไม่อยากให้พ่อกับแม่ผมกลับดึกเลยเช่าโรงแรมให้นอนคืนนึงแล้วค่อยกลับตอนเช้า อยู่มาวันหนึ่งวันนั้นวันที่ 30 เมษาที่ผ่านมา วันนั้นเป็นวันที่ผมจะต้องกลับมา กทม ละ ผมก้อเช่าโรงแรมเดิมที่เคยนอนให้พ่อกับแม่เช่นเคย แต่วันนี้ผมเจอใครคนหนึ่งคับเจอทีโรงแรมนั้นแหล่ะ ผมกับแม่มากดลิฟรอพ่อกับ ตอนยืนที่หน้าลิฟผมเห็นเค้าเดินนำพ่อผมมา พ่อผมขาเจ็บคับเดินช้า ผมเห็นละว่าคนนี้น่ารักดีนะ แต่อยู่ต่อหน้าแม่ก้อไม่กล้าออกอาการเยอะ 55555 แต่แอบมองนะตั้งแต่เดินมาไกลๆเลย พอเข้าไปในลิฟกดเลขชั้นปังมากอยู่ชั้นเดียวกันแถมห้องยังฝั่งเดียวกันอีกด้วย 55555 ผมนี่คิดอยู่ว่าจะทำงัยให้รู้จักเค้าดีวะเดินไปเคาะห้องเลยดีมั้ยเนี่ย แต่ก้อขี้เกียจตอบคำถาพ่อกะแม่ว่าจะไปไหน จริงๆแล้วมันน่าจะจบแค่ตรงนั้น แต่ไม่คับ ผมเองก้อสร้าง profile ตัวเองในแอฟหาคู่แอฟนึงของเกย์อ่า ผมจำได้ว่าตอนนั้นผมออกจากโรงแรมมาละแหล่ะกำลังนั่งกินข้าวอยู่ อยู่ๆมีคนทักมาหน้าคุ้นๆว่ะ เค้าบอกว่าพักอยู่ที่โรงแรมไหน มาทำไรประมาณนั้น ตอนนั้นผมเองก้อไม่แน่ใจว่าคนเดียวกันมั้ย ผมเลยบอกไปว่าผมเองก้อพึ่งออกจากที่นั่นมาเหมือนกัน ผมเหมือนเจอใครคนนึงเหมือนคุณด้วย เราคุยกันโดยเอาเรื่องราวของเรามาประติดประต่อกัน ผมนี่มั่นใจว่ามากว่าคือคนเดียวที่เจอ ประเด็นคือผมอยู่ที่ กทม ส่วนเค้าอยู่นนคับ ผมกลับคืนนี้ เค้ามาทำธุระกลับพรุ่งนี้ ในใจผมนี่บอกเลยพรหมลิขิต 55555555555555555 เราก้อแชทกันผ่านแอฟนั้นแหล่ะคับจนสักสามสี่วันเค้าก้อให้ ID line ผมมาแล้วนัดกินข้าวกัน เจอกันครั้งแรกที่ร้านชาบูแห่งหนึ่งแถวห้วยขวางคับ เอาตรงๆนะผมคิดในใจโหทำไมร้านมันซ่อมซ่อขนาดนี้วะ จริงๆมันมีร้านที่ดีกว่านี้ตั้งหลายร้าน แต่รสชาติโอเคพอไปได้5555 เชื่อมั้ยว่าครั้งนั้นแหล่ะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เจอกัน อ้อลืมบอกไปคับเราสองคนทำงานด้านเดียวกันคับพรมลิขิตไปอีก งานที่ต้องเข้ากะคับช่วงนั้นผมเข้ากะบ่ายคับเลิกดึกส่วนเค้าเข้ากะดึกเลิกเช้า เราคุยกันเกี่ยวกับเรื่องความรัก เค้าพูดเหมือนพูดระบายกับผมว่าเค้าไม่อยากมีใครคับ เค้าพึ่งเลิกรากับคนเก่าไปเลิกแบบไม่ดีมากๆ เสียใจมาก ผมก็ไม่ว่าอะไร เอาตรงๆตอนนั้นในใจผมมันหวั่นๆว่ามันจะใช่เหรอวะ เอางัยต่อดี ผมตัดสินใจเข้าหาเค้าต่อคับ คุยกับเค้า หยอดเค้ามั่ง ผมไม่ได้ทำแบบเฉยๆนะ ผมสังเกตว่าเค้ามีอาการยังงัยเอาตรงๆนะไม่ตอบกลับผมเลย ผมพยายามชวนไปกินนู้นนี่นั่นมั้ย ไปดูหนังมั้ย บางทีก้อทำเฉไฉไปเรื่องอื่น บางทีก้อไม่ตอบ บางทีก้อบอกน่าสนใจนะแล้ววันใกล้ๆค่อยนัดกัน แต่พอถึงวันนัดจริงๆกลับบอกไปอยากไป ผมเคยไปที่ทำงานเค้าเจอเค้าอีกแค่สองครั้งคับตอนนั้นคุยกันแปปๆเพราะเค้าต้องทำงาน ผมเองก้ออยู่นานไม่ได้ จนวันนึ่งมันผ่านมาเกือบจะเดือนแล้วไม่เห็นหน้ากันเลย ผมเลยตัดสินใจบอกไปว่าคิดถึงนะ แทนที่มันจะมีอะไรดีขึ้น มันกลับเลวร้ายลงกว่าเดิม เค้าบอกกับผมอีกครั้งนึงเกี่ยวกับเรื่องเก่าๆของเค้า มันเป็นเรื่องของอนาคตถ้าจะมีใครตอนนี้เค้ามีความสุขดีที่อยู่คนเดียว เค้ายังรู้สึกแย่กับเรื่องในอดีต เอาตรงๆนะผมไม่เคยถามไม่เคยยุ่งเพื่อนตอกย้ำอดีตเค้า ผมเองก้อเคยมีอดีตความรักที่ไม่สมหวังเช่นกัน ผมไม่เคยเลยที่จะไปเร่งรัดเค้าไม่เคยถามด้วยซ้ำว่าเมื่อไหร่จะเปิดใจรับผม คำว่าอนาคตผมรอได้แต่เพียงแค่มันต้องมีปลายทางว่าจะจบลงที่ไหนไปใช่ว่าอนาคตแบบเรื่อยๆหมดไปวันๆ ความรู้สึกผมมันดีขึ้นเรื่อยๆมากขึ้นเรื่อยๆจะให้เราคุยกันแบบเพื่อนที่ห่วงใยกันอย่างที่เค้าต้องการคงไม่ได้คับ ผมเข้าใจความรู้สึกเค้านะ แต่ความรู้สึกผมล่ะ แต่เรื่องแบบนี้มันบังคับกันไม่ได้เนาะ สุดท้ายแล้วในเมื่อความต้องการมันไม่ได้ไปในทิศทางเดียวกันผมก้อยอมที่จะหักตั้งแต่ตอนนี้คับ ดีกว่าทำให้ความรู้สึกผมมันมีมากขึ้นเรื่อยๆไม่อยากทำร้ายความรู้สึกตัวเอง ไม่รู้เหมือนกันว่าความรักของมจะจบลงตอนไหนจะสมหวังเมื่อไหร่ ไม่ได้คุยกันมาหลายวันมากๆแล้วเกือบจะเดือนแล้วแต่ผมยังไม่ลืมเค้าเลยยังคงคิดถึงเค้าอยู่ ยังนึกถึงหน้าเค้าอยู่เสมอ หวังเหมือนกันว่าคงจะลืมได้สักวัน