เดินออกมาจากชีวิตคนนึงๆ ผ่านกันมาได้ยังไงคะ

ตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะ กว่าจะรู้สึกว่าควรพอนี้ หนักหนาขนาดไหนคะ แล้วออกมาโล่ง หรือแย่กว่าเดิม อยากฟังประสบการณ์แต่ละคนค่ะ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 33
นี่เป็นการตอบกระทู้พันทิปครั้งแรกของเราเลยนะคะ

เราเองก็ยังไม่สามารถก้าวข้ามผ่านไปได้ แต่อยากตอบเพื่อให้กำลังใจค่ะ ชีวิตเราผิดหวังมาหลายครั้ง ตอนอายุประมาณ 20 ต้นๆ เราต้องไปเที่ยวเท่านั้น ต้องรีบหาคนมาทดแทน ถึงจะออกจากความรู้สึกนี้ได้ แต่พอมาถึงวันนี้ เราอายุยี่สิบค่อนไปทางปลายๆ เราสังเกตตัวเองว่า ตอนเราอยู่ที่ทำงานเราจะมีความสุขกว่าตอนอยู่คนเดียวค่ะ เราก็เลยพยายามไม่อยู่คนเดียว ไปเดินเล่น กินข้าวกับเพื่อนๆ และเอาใจใส่กับงานค่ะ

ตัวเขาเป็นของเขา แต่ความรักเป็นของเราค่ะ ความรักที่เราให้คนรอบข้าง แม้แต่ความรักที่เราให้เขามันก็เป็นของเรา เราฝึกตัวเองทุกวันเลยค่ะ คิดว่า เรายอมรับว่าเขาไปแล้ว เราจะเอาความรักของเรามาทำให้ตัวเราดีขึ้นทุกวัน ถ้างานที่เราทำมันออกมาดี เราจะมีค่ามากขึ้นทันที แล้วเดี๋ยวสักวันเมื่อเราดีพอ เราคงจะมีความรักที่ดีอีกครั้งเองค่ะ คำปลอบใจมันจะทำให้ดีขึ้นชั่วคราวนะคะ แต่เวลามันเยียวยาได้จริงๆ เราได้แต่รอให้เวลามันรักษาเราเนี่ยแหละ ระหว่างนี้เราจะตั้งใจทำงาน ก็รอไปด้วยกันนะคะ จขกท ❤️❤️❤️
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 16
สำหรับเราผ่านมา 3 ปีแล้วคะ เราพยายามทำทุกทางเพื่อยืดเค้าไว้เลยคะ จนสุดท้ายมี 2 ประโยคที่เค้าพูดกับเราแล้วเรายอมถอยออกมาจริงๆคือ ถ้าได้แต่ตัวแต่ไม่ได้หัวใจจะเอาไหม และ ให้คิดซะว่าเค้าตายจากเราไปแล้ว
เท่านั้นแหละคะ เราเลยตัดสินใจพูดอโหสิกรรมกับเค้า และไม่ติดต่อเค้าไปอีกเลย แรกๆมันก็เจ็บแต่เป็นการเจ็บแต่จบที่ไม่ต้องทรมานอีกคะ
สุดท้ายคนในครอบครัวและเวลาช่วยเยี่ยวยา
เราได้จริงๆคะ .ความรักไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิตของคนเราคะ ออกไปมองโลกกว้างแล้วเราจะพบสิ่งแปลกใหม่และเรื่องอื่นๆอีกเยอะ สุดท้ายเมื่อเวลาผ่านไปเราจะพบคะ ว่าเรื่องที่เราเจอยังทุกข์น้อยกว่าเรื่องของคนอื่นอีกเยอะคะ..สำหรับใครตอนนี้ได้เข้ามาและอ่านกระทู้นี้
หรือกำลังอยู่ในช่วงตัดสินใจหรือทุกข์อยู่ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจคะ..รักตัวเองให้มากๆนะคะ อย่าเอาชีวิตเราไปผูกไว้กับคนอื่นคะ ..✌✌✌❤
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่