เป็นอะไรมากมั้ยเนี่ยกับการที่ต้องอายุขึ้นเลข 3!!
เราขัดใจมากๆ ที่ใครก้อตามตีค่าของตัวเองว่า 30+ แล้วยังไม่อย่างนั้น ไม่อย่างนี้!!
ทำไมต้องตีกรอบตัวเองตามค่านิยมว่า 30+ แล้วต้องมีครอบครัว ต้องประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน ต้องมีเงิน มีบ้านหรือมีรถ?!
ถ้าไม่มีแล้วยังไง?!
อกหักตอนอายุเท่าไหนก้อเริ่มใหม่ได้ตลอดแหล่ะ..

เรามีปมเรื่องนี่นะเรายอมรับตรงๆ เรารุ้สึกทุกครั้งที่มีใครดูถูกตัวเองว่า '30แล้ว'
30 แล้ว.. แล้วจะยังไง?! ชีวิตคุณก้อต้องไปต่อมั้ยวะ!!
พรุ่งนี้โลกยังไม่แตกซักหน่อย.. ทำไมต้องคอยฟังสังคมว่า.. '30 แล้วนะลูกต้องมีครอบครัวได้แล้วนะ'.. ไม่จำเป็นเว่ย!! ความพร้อมของแต่ละคนไม่เท่ากัน..

มันไม่ใช่ว่าคุณจะอกหักตอนอายุเท่าไหร่.. อายุเท่าไหร่ก้ออกหักผิดหวังได้ทั้งนั้นแหล่ะ.. เพราะมันคือความไม่แน่นอนของชีวิต..

แต่อย่างหนึ่งที่อยากให้ทุกคนมีคือ.. การเห็นคุณค่าในตัวเอง มันไม่เกี่ยวกับอายุ ไม่เกี่ยวกับความยากดีมีจน ไม่เกี่ยวแม้แต่เหง้าหน้าที่ส่องจากในกระจก!!

คุณต้องเคารพและรักตัวเอง.. อกหักมันเป็นเรื่องปกติที่ต้องเคยเจอ.. กำลังใจที่ดีที่สุดจะมาจากการที่คุณรุ้สึกรักตัวเอง.. ให้คุณค่ากับตัวเอง.. พอคุณรุ้จักรักตัวเองแล้ว.. คุณจะใช้เวลาเสียใจนานเท่าไหร่ก้อได้~
เพราะในท้ายที่สุดน้ำตาที่หยดลงบนหมอนมันจะสอนคุณให้เข้มแข็งขึ้นมาเองนั่นล่ะ!!

แค่ประสบการณ์หนึ่งในชีวิต.. มันไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิตของคุณซะเมื่อไหร่เล่า!!