1. ไม่ได้มีสัมพันธ์อันดี แต่ก็ไม่เลวร้าย เนื่องจากจอมปราชญ์กับจ้าวบัลลังก์แสงสว่างเมื่อพันปีที่แล้วผู้ก่อตั้งพรรคมารรู้จักกัน จอมปราชญ์เลยไม่แคร์ว่าคนนั้นจะเป็นเต๋าหรือเป็นมาร ถ้าถูกใจก็รับมาอยู่ด้วยได้ เหมือนกับที่จอมปราชญ์ทุบตีเจ้าอารามจนไม่กล้าเหยียบแผ่นดินใหญ่ แต่ก็รับเฉินผีผีมาเป็นศิษย์ได้
2. ในนิยายบอกว่าจะแนะนำอาจารย์ที่ไม่ด้อยกว่าหลิ่วไป๋ให้ ก็คือตัวเขาเอง
3. ฝีมืองั้นๆ สู้เหยียนเช่อยังไม่ได้ ไม่ได้มีบทบาทอะไรมาก แต่เป็นสาเหตุของการแย่งบัลลังก์
4. ไม่เก่งมาก
5. หลงชิ่งหลังจากดูดพลังก็ยังอยู่ด่านรู้ชะตา
6. ฝีมือเทียบกับตัวท๊อปไม่ได้ กลับมาถังช่วงระยะเวลาหนึ่ง ที่ไปสู้กับหลิ่วไป๋แล้วไม่ตาย รอบแรกตาบอดไประยะเวลาหนึ่ง รอบสองสูญเสียการฝึกตนทั้งหมด ทั้งสองรอบหลิ่วไป๋ยั้งมือไม่ฆ่าทิ้ง และใช้แค่กระบี่เดียว
7. เฉินผีผีได้สู้กับเจ้าอารามพ่อตัวเองตัวต่อตัว แค่ช่วยถ่วงเวลาให้ศิษย์พี่ใหญ่นิดหน่อย กระบวนท่าเดียวแพ้อนาถ
คนอื่นๆได้ร่วมกันสู้บ้าง แต่ไม่ใช่สู้ตัวต่อตัว เช่นศิษย์พี่ 4 ใช้ถาดทรายรับพลังการวาดกระบี่เบาๆของเจ้าอาราม ก่อนจะต้องใช้พลังทั้งหมดของตัวเองขังพลังกระบี่ในถาดทราย หรือ ศิษย์พี่ที่เล่นหมากรุกใช้ค่ายกลหมากถ่วงเวลาเจ้านิกาย
8. ค่ายกลสยบเทวะสร้างโดยจอมปราชญ์ ตัวนกนั่นเป็นแค่ยันต์ ไม่ใช่ทั้งหมดของค่ายกล เวลาเจอคู่ต่อสู้ที่ธรรมดาๆ แค่ตัวนกก็พอจัดการได้ แต่เมื่อเจอคู่ต่อสู้ที่เหนือกว่ารู้ชะตาขึ้นไป ถึงต้องมีผู้ควบคุมค่ายกลที่เป็นจอมยันต์มาใช้งานยันต์ที่ว่า ค่ายกลนี้สามารถดึงเอาพลังของทั้งเมืองฉางอันที่มีประชากรหลายแสนคนมาสู้กับคู่ต่อสู้ได้

เทียบตอนที่เหยียนเช่อสู้กับเว่ยกวงหมิงละกัน คือเจ้านกหาเว่ยกวงหมิงไม่เจอ และถ้าสู้กันก็อาจจะไม่ชนะเว่ยกวงหมิง แต่ถ้าทั้งค่ายกลที่มีเหยียนเช่อควบคุมแล้วล่ะก็ เว่ยกวงหมิงไม่มีโอกาสชนะเลยแม้แต่น้อย เหยียนเช่อเลยชวนสหายเก่าออกไปสู้กันนอกเมือง
ดังนั้นก่อนเหยียนเช่อจะตายจึงได้ส่งต่อตาของค่ายกลให้หนิงเซวียสืบทอดเป็นผู้ปกป้องเมืองฉางอันต่อ ทีนี้ก็ต้องขึ้นกับหนิงเซวียว่าจะสามารถใช้ค่ายกลสยบเทวะได้มีประสิทธิภาพขนาดไหน